Το Α Man Called Ove είναι η κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου best seller του Σουηδού συγγραφέα Fredrick Backman που κυκλοφόρησε το 2012.
Η ταινία, σε σκηνοθεσία του Hannes Holm, επανέλαβε την επιτυχία του βιβλίου, κόβοντας 1,6 εκ. εισιτήρια στη Σουηδία (πέμπτη πιο εμπορική Σουηδική παραγωγή όλων των εποχών στη χώρα της) και κερδίζοντας επτά υποψηφιότητες στα βραβεία της Σουηδικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Δίκαια όλα αυτά, καθώς πρόκειται για ένα συνδυασμό δράματος/κωμωδίας που πετυχαίνει σχεδόν διάνα και στα δύο.
Ο Ove του τίτλου (Rolf Lassgard) είναι ο ορισμός του γεροπαράξενου και στρυφνού ανθρώπου.
Θεωρεί πως όλοι οι γύρω του είναι ηλίθιοι, είναι απόλυτος στις απόψεις του του κι έχει πάντα μια «καλή» κουβέντα έτοιμη να πει.
Η ιστορία διαδραματίζεται σε συνεχή flashback, κάτι που βοηθάει να καταλάβουμε καλύτερα τον κεντρικό χαρακτήρα.
Βλέπουμε λοιπόν τον Ove να χάνει τη μητέρα του πολύ μικρός, να μεγαλώνει με τον σιδηροδρομικό υπάλληλο πατέρα του και με τον ίδιο να είναι ένας άχρωμος νέος που το μόνο που κάνει είναι να υπακούει σε κανόνες και εντολές.
Ταυτόχρονα είναι ο πρόεδρος του συγκροτήματος κατοικιών στο οποίο διαμένει-φροντίζοντας να τηρείται η απόλυτη τάξη- θέση από την οποία θα εκδιωχθεί σε μια κίνηση που δεν θα συγχωρέσει ποτέ και σε κανέναν.
Ο Ove του παρόντος, θρηνεί τον πρόσφατο θάνατο της λατρεμένης του γυναίκας Sonja (Ida Engvoll).
Έχοντας βάλει σκοπό του να την «επισκεφθεί» το συντομότερο καθώς δεν μπορεί χωρίς αυτήν, προσπαθεί με κάθε τρόπο να αυτοκτονήσει.
Κάθε αποτυχημένη όμως προσπάθεια (που είναι δοσμένη με εξαιρετικό μαύρο χιούμορ) οδηγεί σε αντίστοιχα flashback (στα οποία έχει γίνει άψογη δουλειά στην παραγωγή), μέσω των οποίων μαθαίνουμε για τη γνωριμία του με τη Sonja, την απέχθεια του για τη γραφειοκρατία, τη λατρεία του για την αυτοκινητοβιομηχανία SAAB (σε ένα απίθανα επαναλαμβανόμενο αστείο) και το θλιβερό τέλος της ευτυχίας του.
Είναι όμως οι νέοι του γείτονες (μια τετραμελής οικογένεια με δύο μικρά παιδάκια) και ειδικά η έγκυος Ιρανή Parvaneh (Bahar Pars), που θα του δώσουν ένα καινούριο ενδιαφέρον για τη ζωή.
Ο Holm επαναλαμβάνει έξυπνα σκηνές στην ταινία του (την διαχρονική περιπολία του Οve π.χ. στη γειτονία), για να τονίσει πως αλλάζει ο ήρωας με την πάροδο των ετών, αλλά και πως διαφοροποιείται η στάση των υπολοίπων απέναντι του.
Όλο το καστ είνα πολύ καλό, όμως ο Lassgard σαν Ove, είναι μια σκάλα ανώτερος από όλους, όντας απολαυστικός.
Είναι αβαντοδόρικος βέβαια ο ρόλος του, αυτό όμως δεν μειώνει σε τίποτα την προσπάθεια του και την τέλεια απόδοση του γρουσούζη γέρου με την πληγωμένη καρδιά, ισορροπώντας έξοχα ανάμεσα στο δράμα και στην κωμωδία.
Ιδιαίτερα συγκινητικό (ίσως και κάπως εύκολα μερικές φορές) αλλά και με εξαιρετικό σαρκαστικό χιούμορ, το A Man Called Ove είναι μια ταινία φτιαγμένη για να αρέσει κάτι που το πετυχαίνει στο έπακρο.
Στους κινηματογράφους από 23 Ιουνίου.
Νίκος Παλάτος.
