Γλυκόπικρη δραμεντί για έναν αναπόφευκτο θάνατο, που σάρωσε τα ισπανικά βραβεία Goya κερδίζοντας πέντε εξ αυτών.
Ο Ισπανός σκηνοθέτης Cesc Gay καταφέρνει να φτιάξει μια εντελώς αγαπησιάρικη ταινία, έχοντας σε πρώτο πλάνο το πιο στενάχωρο θέμα με το οποίο θα μπορούσε να ασχοληθεί, τον καρκίνο σε μη αναστρέψιμο στάδιο.
Από αυτό πάσχει ο Αργεντίνος ηθοποιός του θεάτρου που διαμένει στη Μαδρίτη Julian (Ricardo Darin, Ιστορίες για Αγρίους), ο οποίος δείχνει να έχει παραιτηθεί από τη ζωή, έχοντας αφεθεί στην αναπόφευκτη μοίρα του.
Αυτό που φαίνεται να τον προβληματίζει περισσότερο από όλα δε, είναι το μέλλον του αγαπημένου του σκύλου Truman, για τον οποίο ψάχνει με πάθος τον πιο κατάλληλο νέο ιδιοκτήτη.
Όταν όμως τον επισκέπτεται o ερχόμενος από τον Καναδά, φίλος του από τα παλιά Tomas (Javier Camara, Δε Κρατιέμαι!), για να περάσει μαζί του τέσσερις μέρες, θα κληθεί να αντιμετωπίσει πολλά από αυτά που για καιρό απέφευγε.
Ο Gay έχει την τύχη να συνεργάζεται με δύο εξαιρετικούς ηθοποιούς, τον πάντα έξοχο Ricardo Darin που κι εδώ δεν λαθεύει παίζοντας με άνεση τον χύμα τύπο που έχει συνειδητοποιήσει πλήρως πως η αυλαία έρχεται και τον κλασικό καρατερίστα των ταινιών του Almodovar, Javier Camara, o οποίος αποδεικνύεται το ιδανικό αντίβαρο στον παρορμητικό Julian.
Με ένα σενάριο μάλιστα (γραμμένο κατά το ήμισυ από τον ίδιο τον Cesc Gay) το οποίο ασχολείται με χαρακτηριστική ευστοχία με εντελώς δυσάρεστα θέματα, όπως η επιλογή φέρετρου ή η απόλυση του Julian λόγω του επικείμενου θανάτου του, καταφέρνει να παραδώσει μια ταινία που δεν καταφεύγει σε καμία περίπτωση σε φτηνούς μελοδραματισμούς.
Και αν ακόμα το love story του Tomas με την εξαδέλφη του φίλου του Paula (Dolores Fonzi), μοιάζει κάπως ξεκάρφωτο και όχι ιδιαιτέρως πειστικό, υπάρχουν ένα σωρό μικρές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής του Julian (η τυχαία συνάντησή του με άσπονδο φίλο του σε εστιατόριο πχ) και οι βγαλμένοι μέσα από τη ζωή διάλογοι, που δεν αφήνουν το φιλμ να ξεφύγει ιδιαίτερα της σταθερής καλής του πορείας.
Και σε συμπλήρωμα όλων αυτών, έρχεται η έξοχα κλιμακούμενη συνάντηση του Julian με τον φοιτητή στο Άμστερνταμ γιο του, που περνάει σταδιακά από την αμηχανία στην αληθινή συγκίνηση με έναν απόλυτα πειστικό τρόπο.
Εάν μάλιστα σκεφτούμε πως ο εκ των πρωταγωνιστών και υπεύθυνος για τον τίτλο της ταινίας πιστός σκύλος του Julian, παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης χωρίς ποτέ όμως να καπελώνει (ευτυχώς) τους πρωταγωνιστές της, μόνο καλά λόγια μπορούμε να πούμε για το γενικό αποτέλεσμα, παραβλέποντας τις όποιες μικρές αδυναμίες.
Στους κινηματογράφους από 9 Ιουνίου.
Νίκος Παλάτος.
1.jpg)
