Είχα συμφωνήσει με τον εαυτό μου πως θα γράφω μόνο για ταινίες που ποιοτικά κυμαίνονται από πολύ καλές ως αριστουργήματα.
Αποφάσισα όμως να κάνω μερικές εξαιρέσεις σε περιπτώσεις όπου το φιλμ είναι άκρως ευχάριστο και ψυχαγωγικό, χωρίς να είναι όμως και τόσο καλό ποιοτικά. (Ο όρος που χρησιμοποιούν οι Αμερικάνοι είναι flick).
Πλειάδα τέτοιων τίτλων, μπορούν να βρεθούν πολύ εύκολα πλέον στον κορεάτικο κινηματογράφο, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει αγκαλιάσει και την εμπορική πλευρά της τέχνης.
Μία τέτοια περίπτωση είναι και το Hindsight, το οποίο διαθέτει και το πρόσθετο πλεονέκτημα της παρουσίας του Kang Ho Song, η οποία από μόνη της, εγγυάται συνήθως την επιτυχία ενός φιλμ.
Ο Doo Hyeon, είναι ένας πρώην πρωτοκλασάτος κακοποιός , που έχει μετακομίσει από την Σεούλ στο Busan, όπου παρακολουθεί μαθήματα μαγειρικής, με σκοπό να ανοίξει το δικό του εστιατόριο.
Μία από τις συμμαθήτριες του είναι η Se Bin, την οποία ο ίδιος συμπαθεί, χωρίς να ξέρει πως βρίσκεται σε αποστολή από μία αντίπαλη συμμορία για να τον παρακολουθεί.
Η ίδια είναι μία πρώην πρωταθλήτρια σκοποβολής, που μαζί με την συγκάτοικο της, Eun Jung είναι χρεωμένες στην συγκεκριμένη συμμορία.
Όταν η δεύτερη κλέβει μία τσάντα με κοκαΐνη, η οποία τελικά αποδεικνύεται ότι ανήκε στους δανειστές τους, αυτοί υποχρεώνουν την Se Bin να σκοτώσει τον Doo Hyeon, για να μην τις σκοτώσουν και τις δύο.
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν σκοτώνεται ο αρχηγός της πρώην συμμορίας του Doo Hyeon, Man Gil και τα υπόλοιπα μέλη πιστεύουν πως στην διαθήκη του έχει ορίσει εκείνον ως διάδοχό του.
Τέλος, στην όλη ιστορία εμπλέκεται και μία εταιρεία δολοφόνων, υπό την Madame Kang στην οποία έχει επίσης ανατεθεί η δολοφονία του πρωταγωνιστή.
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας ο Hyun Seung Lee, σε μια πολυαναμενόμενη δουλειά, μιας και είχαν περάσει 11 χρόνια από την προηγούμενη, το αριστουργηματικό il mare.
Και στους δυο τομείς όμως η απόδοση του είναι μέτρια, μιας και η ταινία περιστρέφεται γύρω από τη σχέση των δύο πρωταγωνιστών με αρκετά ασύνδετο και κάπως ασυνάρτητο τρόπο, ενώ γίνεται επίσης φανερό πως μεγαλύτερη προσοχή δόθηκε στο τεχνικό κομμάτι του φιλμ από ότι στο περιεχόμενο.
Χαρακτηριστικό είναι πως στα 48α βραβεία Grand Bell είχε 5 υποψηφιότητες σε τεχνικές κατηγορίες, αν και δεν κέρδισε σε καμία.
Ουσιαστικά εκεί βασίζεται και ολόκληρο το Hindsight, μαζί με την απόδοση του Kang Ho Song και την εμφάνιση της Se Kyung Shin.
Όχι πως είναι τραγικά τα πράγματα, απλά μην περιμένετε και τίποτα ιδιαίτερο σε αυτούς τους τομείς τουλάχιστον, μιας και πρωταρχικός σκοπός της ταινίας, είναι να είναι "εύπεπτη", κάτι που το πετυχαίνει στο έπακρο.
Ως Doo Hyeon, ο Kang Ho Song (Snowpiercer), ο οποίος αποδεικνύει για μία ακόμα φορά πως μπορεί να αποδώσει σε οποιονδήποτε ρόλο, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα το ιδιαίτερο, είναι όμως πειστικός και γενικά έχει αυτό το ταλέντο, ότι σε κάνει να θέλεις να τον παρακολουθήσεις.
Καλλιτεχνικά τουλάχιστον, ίσως το μόνο ατού της ταινίας.
Ως Se Bin, η Se Kyung Shin, η οποία είναι πολύ όμορφη και χαριτωμένη και αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος της στην ταινία, οπότε μια χαρά, αλλά ως εκεί.
Εξυπηρετεί το σκοπό που έχουν συνήθως οι γυναίκες ηθοποιοί στα flicks.
Δεν έχω να πω και πολλά, η ταινία βλέπεται πολύ εύκολα, ειδικά τέτοια περίοδο, μιας και υπάρχουν πολλά πλάνα με φόντο τη θάλασσα, ενώ και τα θέματα μαγειρικής έχουν κάποιο ενδιαφέρον.
Εύπεπτη, χαλαρή και όμορφη, θα περάσατε μια χαρά βλέποντας την και μετά θα την ξεχάσετε.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
