Η 40χρονη Στεφανί (Alexandra Lamy), αναγκάζεται να γυρίσει στη μαμά της (Josiane Balasko), αφού χάνει τη δουλειά της.
Είναι καλοδεχούμενη να απολαύσει την υπερβολική θέρμανση του διαμερίσματος, να ακούει συνεχώς Φράνσις Καμπρέλ, να δέχεται πολύτιμες μητρικές συμβουλές για το πώς πρέπει να κάθεται στο τραπέζι και να ζει τη ζωή της.
Δοκιμάζεται η υπομονή και των δύο γυναικών.
Όταν εμφανιστεί και η υπόλοιπη οικογένεια, μυστικά θα αποκαλυφθούν το ένα μετά το άλλο με τον πιο διασκεδαστικό τρόπο.
Η ταινία του Eric Lavaine, σε σενάριο του ίδιου και του Hector Cabello Reyes, ήταν η ταινία λήξης στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.
Όπως ανέφερε και ο ίδιος ο σκηνοθέτης, η ταινία εξερευνά την γενιά «boomerang», δηλαδή τη γενιά που αναγκάστηκε να γυρίσει στο πατρικό σπίτι λόγω των οικονομικών προβλημάτων.
Αλλά η ταινία ασχολείται και με ένα πολύ βασικό θέμα: την οικογένεια.
Πώς αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους γονείς τους όταν μεγαλώνουν;
Οι γονείς έχουν δικαίωμα να “μεγαλώσουν” όταν ζουν με τα ενήλικα, πια, παιδιά τους;
Πρόκειται για μια πολύ γλυκιά ταινία, με αρκετό χιούμορ.
Αντιμετωπίζει ένα σοβαρό θέμα, όπως είναι αυτό της ανεργίας, με έναν ανάλαφρο και χιουμοριστικό τρόπο, χωρίς να χάνει, όμως, την σοβαρότητά του.
Άλλωστε, το δράμα γεννά συχνά την κωμωδία.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας μπορούμε να απολαύσουμε ωραία τοπία και την γοητεία των γαλλικών πόλεων, με την κατάλληλη και απόλυτα ταιριαστή μουσική.
Το καστ είναι πολύ καλό, με πολύ καλές ερμηνείες από όλους και κυρίως από το πρωταγωνιστικό δίδυμο.
Δυστυχώς, η ταινία προσπαθεί να “πιάσει” πολλά διαφορετικά θέματα.
Από τη μία η άνεργη, διαζευγμένη 40χρονη γυναίκα που έχει ένα παιδί που δεν το βλέπει, από την άλλη ο έρωτας μιας ηλικιωμένης με τον γείτονά της, από την άλλη ο κατεστραμμένος γάμος της άλλης κόρης κτλ.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ταινία να μην αντιμετωπίζει σωστά κανένα από τα θέματα τα οποία θίγει.
Αν θεωρήσουμε ότι το βασικό θέμα είναι η ιστορία της Στεφανί, δεν δίνεται μια λύση στο πρόβλημά της.
Η ταινία τελειώνει χωρίς να δοθεί κάποιο τέλος στην ιστορία της.
Επίσης, τα τελευταία λεπτά της ταινία είναι πολύ κλισέ για κομεντί ταινία, με πολύ συναισθηματισμό και ρομαντισμό, που καταντάει άκρως μελό.
Το «Μαμά, γύρισα» είναι μια καλή ταινία για θερινό σινεμά, όμως χωρίς βάθος και ουσία.
Στους κινηματογράφους από 14 Ιουλίου.
Χριστίνα Φακίνου.
