Μία νεαρή σέρφερ βρίσκεται μόνη αντιμέτωπη με ένα λευκό καρχαρία σε μία απομακρυσμένη παραλία του Μεξικού.
Οι λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς και απομόνωσης μακριά από τις οικογενειακές πληγές μετατρέπονται σε έναν σκληρό αγώνα επιβίωσης.
Όλα αυτά, όμως, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την απαρχή μίας συναρπαστικής ταινίας, καταλήγουν στα χέρια του Ισπανού σκηνοθέτη Jaume Collet-Serra (Orphan) σε ένα κατασκεύασμα που τα κάνει θάλασσα…
Η ταινία διαρκεί 86 λεπτά, μα καταφέρνει να φαίνεται σαν μία αιωνιότητα και μία ημέρα…
Το σενάριο είναι τόσο προσχηματικό και αφελές, γεμάτο τρύπες και ευκολίες που πνίγεται ακόμη και στα ρηχά του νερά.
Οι δε διάλογοι είναι από τους πιο ανεκδιήγητους που έχουν ακουστεί στη κινηματογραφική αυτή σαιζόν μέχρι στιγμής.
Η απουσία οποιασδήποτε δραματουργίας και μεθοδικότητας στο χτίσιμο της ιστορίας και του σασπένς καθιστούν την ταινία αφόρητα βαρετή και φλύαρη, γεγονός που επιδεινώνεται με τη συνεχή χρήση ανούσιου slow motion και φτηνών εντυπωσιακών πλάνων σερφαρίσματος, σαν να πρόκειται για διαφημιστικό σποτ.
Προφανώς η ταινία απευθύνεται σε ένα εφηβικό αμερικανικό κοινό κυρίως και δη στη γενιά του MTV, άλλωστε δεν είναι τυχαία η βιντεοκλιπίστικη αισθητική του, οι ασταμάτητες αναφορές στην ποπ κουλτούρα και το έμμεσο πλην σαφές προμοτάρισμα διαφόρων τεχνολογικών εφαρμογών, gadgets μεγάλων brand names.
Ακόμη και αυτό όμως δεν δικαιολογεί την προχειρότητα και την ευτέλεια του σεναρίου, της σκηνοθεσίας και του όλου ύφους.
Ούτε βέβαια δίνει άφεση στο εξόφθαλμο οφθαλμόλουτρο με τα αναμφισβήτητα κάλλη της κατά τα άλλα συμπαθούς και φιλότιμης, σε αυτό που καλείται να υπηρετήσει, πρωταγωνίστριας Blake Lively (Savages).
Λίγο από Jaws (πολύ μακρινός συγγενής), λίγο από Cast Away και μπόλικα jump scares συνιστούν την καλοκαιρινή αυτή σούπα, της οποίας ειδικά το απερίγραπτα εξωπραγματικό φινάλε δίνει το τελευταίο χτύπημα στο «πεπτικό σύστημα» του θεατή.
"Ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται" και τραβιέται ας συμπληρώσουμε.
Τα Ρηχά Νερά επίσης…
Στους κινηματογράφους από 21 Ιουλίου.
Γιώργος Κόνιαρης.
1.jpg)
