Ακόμα ένα κατασκοπευτικό μυθιστόρημα του John Le Carre βρίσκει τον δρόμο του προς τη μεγάλη οθόνη, αλλά η ταινία της τηλεοπτικής κυρίως σκηνοθέτιδος Susanna White, δύσκολα θα ενθουσιάσει τους φίλους του συγγραφέα.
Ένα εντελώς τυπικό ζευγάρι Βρετανών, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Perry (Ewan McGregor, Jane Got A Gun) και η δικηγόρος σύζυγός του Gail (Naomie Harris, Spectre) βρίσκεται στο Μαρακές του Μαρόκου για διακοπές, σε μια προσπάθεια να σώσει τον προβληματικό του γάμο.
Εκεί γνωρίζεται με τον Dima (Stellan Skarsgard, Avengers: Age of Ultron), έναν ιδιαιτέρως διαχυτικό Ρώσο, ο οποίος αφού καταφέρνει να έχει το ζεύγος από κοντά, με πάρτι, ξενύχτια και τα λοιπά, τους ξεφουρνάει το παραμύθι: είναι σημαντικότατο μέλος της ρώσικης μαφίας και επειδή έχει διαφωνήσει κάθετα με την πορεία της οργάνωσης, θέλει να αυτομολήσει στη Βρετανία και να καρφώσει όλους τους παλιόφιλούς του, ξεσκεπάζοντας κύκλωμα ξεπλύματος χρήματος στο οποίο παίζουν μπάλα μέχρι και Βρετανοί υπουργοί.
Ο Perry πείθεται για κάποιο λόγο να γίνει ο σύνδεσμος του Dima με την MI6 κι έτσι άπαξ της επιστροφής του στο Λονδίνο συναντάει τον πράκτορα Hector (Damian Lewis, Queen of the Desert), o οποίος δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την υπόθεση.
Ο Dima όμως δεν δέχεται σε καμία περίπτωση να δώσει οποιαδήποτε στοιχεία στον Hector χωρίς την παρουσία του Perry στην όλη διαδικασία.
Κάπως έτσι το ζευγάρι Βρετανών της διπλανής πόρτας, μπλέκει σε μια περίπλοκη και επικίνδυνη υπόθεση, με Ρώσους μαφιόζους, κατασκόπους της MΙ6 και διεφθαρμένους πολιτικούς, που θα τους κάνει συν τοις άλλοις να γνωρίσουν τις ομορφιές του Παρισιού και της Βέρνης, μια και το δράμα θα παιχτεί κυρίως σε αυτά τα μέρη.
Η White δεν κρύβει τις τηλεοπτικές της καταβολές, καθώς η σκηνοθεσία της είναι μάλλον άχρωμη - παρά τα κοσμοπολίτικα γυρίσματα σε Μαρόκο και κεντρική Ευρώπη - χωρίς όμως αυτό να είναι το σοβαρότερο πρόβλημα της ταινίας.
Γιατί το μεγαλύτερο θέμα του Οur Κind of Τraitor είναι το σενάριο του Hossein Amini, το οποίο αποτυγχάνει να δώσει επαρκείς εξηγήσεις για τις βασικές αποφάσεις των πρωταγωνιστών, καθώς ειδικά ο Perry μπλέκει με πάθος σε κάτι τεράστιο, χωρίς να έχει και καμιά υποχρέωση.
Βέβαια ο αθώος/άσχετος με τα διαδραματιζόμενα ήρωας, που βουτάει χωρίς καλά-καλά να το καταλάβει στου ζουμί μιας υπόθεσης, απαντάται σε πολλές από τις ταινίες του Χίτσκοκ (Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά πχ, που κι αυτό διαδραματίζεται αρχικά στο Μαρόκο), αλλά κάθε άλλη σύγκριση πέραν τούτης απαγορεύεται να γίνει...
Επίσης το φιλμ αποτυγχάνει να κλιμακώσει ικανοποιητικά το καλοφτιαγμένο μέχρι ενός σημείου σασπένς, με αποτέλεσμα η τελευταία πράξη στις Γαλλικές Άλπεις να είναι προβλέψιμη και εντελώς χλιαρή.
Τουλάχιστον πετυχαίνει καλά τους στόχους της τόσο στην ιδιαίτερα καλογυρισμένη σεκάνς στο Παρίσι που έχει την ένταση που απαιτείται, όσο και στο ξεκίνημα στο Μαρόκο όπου χτίζεται σιγά-σιγά η υπόθεση, αλλά και στο κάστινγκ του Skarsgard, ο οποίος με την εμφάνισή του και την ομιλία του μοιάζει να είναι Ρώσος γέννημα-θρέμμα.
Διεκπεραιωτικός ο McGregor και με όχι και τόσο επιτυχημένη κόμμωση, ενώ ο Jeremy Northam στο ρόλο του βρώμικου Υπουργού που είναι μπλεγμένος στο σκάνδαλο, περνάει και δεν ακουμπάει.
Το Οur Κind of Τraitor δεν είναι σε καμιά περίπτωση η καλύτερη μεταφορά έργου του Le Carre στον κινηματογράφο (το The Constant Gardener του 2005 είναι η δική μου προτίμηση), προσφέρει όμως με τις όποιες αδυναμίες του ένα σχετικά καλό δίωρο κατασκοπευτικής διασκέδασης.
Στους κινηματογράφους από 21 Ιουλίου.
Νίκος Παλάτος.
1.jpg)
