Για να πω την αλήθεια, ο πρωταρχικός λόγος που με τράβηξε να δω την παρούσα ταινία ήταν η βαθμολογία της στο IMDB, που της έδινε 8,2, βαθμολογία που συνήθως απονέμεται σε πραγματικά αριστουργήματα.
Αναμενόμενα, το φιλμ δεν ήταν τόσο καλό, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα το χαρακτήριζα απογοητευτικό.
Ας δούμε όμως περί τίνος πρόκειται.
Ο Seong Geun έχει αποτύχει ολοκληρωτικά στη ζωή του: Η κοπέλα του τον έχει χωρίσει, ο περίγυρος του τον θεωρεί άχρηστο και αναξιόπιστο και έχει υπέρογκα χρέη που δεν μπορεί να αποπληρώσει.
Απογοητευμένος από τη ζωή του και μη βλέποντας διέξοδο στα προβλήματά του, αποφασίζει να αυτοκτονήσει πηδώντας από μια γέφυρα στο ποταμό Han.
Καταφέρνει όμως να αποτύχει και σε αυτό και καταλήγει στο μικρό νησάκι Bam, που βρίσκεται μέσα στον ποταμό, χωρίς δυνατότητα διαφυγής, μιας και δεν γνωρίζει κολύμπι.
Η Jung Yeon δεν έχει βγει από το δωμάτιο της για τρία χρόνια, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να αποφύγει κάθε είδους αλληλεπίδραση με τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Έχει δημιουργήσει μια ψεύτικη, διαδικτυακή προσωπικότητα, την οποία θεωρεί ως την ζωή της, ενώ απαντάει ακόμα και στην μητέρα της μέσω γραπτών μηνυμάτων.
Κάθε βράδυ τραβάει φωτογραφίες του φεγγαριού από το παράθυρό της (επειδή δεν ζει κανείς εκεί) και δυο φορές το χρόνο, κατά τη διάρκεια της Άσκησης Πολιτικής Άμυνας, τραβάει την ερημωμένη πόλη.
Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας άσκησης, διακρίνει την λέξη ΒΟΗΘΕΙΑ σχηματισμένη στην αμμουδιά του νησιού Bam, και ερευνώντας μέσω του φακού της φωτογραφικής της, ανακαλύπτει τον Seong Geun, ο οποίος έχει αποφασίσει να παραμείνει στο νησί, μην αντέχοντας άλλο τα προβλήματα της πόλης.
Τα υπόλοιπα θα σας αφήσω να τα παρακολουθήστε μόνοι σας.
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Hae Jun Lee, ο οποίος παίρνει μια συνηθισμένη ιστορία (του ναυαγού σε νησί) και την εμπλουτίζει με χιούμορ, ρομάντζο και ασιατική φαντασία, που όπως συνήθως αγγίζει τα όρια του υπερρεαλιστικού.
Οι χαρακτήρες του είναι άτομα που αναζητούν την σωτηρία από δεσμά τόσο ψυχολογικά όσο και υλικά και το ερημωμένο νησί διασφαλίζει πως η πορεία των δύο χαρακτήρων είναι τόσο κυριολεκτική όσο και μεταφορική.
Ουσιαστικά ο σκηνοθέτης θέλει να δείξει πως πολλά από τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας μπορούν να λυθούν απλώς αν κάποιος καταφέρει να σκεφτεί εκτός της επικρατούσας λογικής.
Κορυφαία χιουμοριστική στιγμή του φιλμ αποτελεί το όλο σκηνικό με τον πακετά που πρέπει να παραδώσει την παραγγελία στο νησί.
Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει στην κινηματογράφιση του Byung Seo Kim, ο οποίος μας δίνει μερικά πραγματικά πανέμορφα πλάνα.
Οι δύο πρωταγωνιστές [Jae Yeong Jeong (Silmido) ως Seong Geun και Ryeowon Jung ως Jung Yeon) αποδίδουν πολύ καλά δύο εκκεντρικούς, απελπισμένους χαρακτήρες που καταλήγουν να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα τους με άκρως αντισυμβατικούς τρόπους.
Δεν συγκλονίζουν με την παρουσία τους αλλά δεν το απαιτεί και ο ρόλος.
Συνοψίζοντας, έχουμε να κάνουμε με μια ανάλαφρη, ρομαντική κομεντί, με ελαφρώς κοινωνικό υπόβαθρο που ξεχωρίζει λόγω κινηματογράφισης και του γενικότερου υπερρεαλισμού που την διακατέχει.
Για 8,2 πάντως δεν ήταν με τίποτα.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
