Ο Francois Sim (Jean-Pierre Bacri) έχει χάσει την δουλειά του, η γυναίκα του (Isabelle Gelinas) τον χώρισε και δεν μπορεί να δεθεί με την κόρη του.
Προσπαθεί να είναι κοινωνικός και να κάνει νέες γνωριμίες και φιλίες, αλλά οι άλλοι τον βαριούνται.
Έτσι, όταν του γίνεται πρόταση για δουλειά, δέχεται, ελπίζοντας να δώσει νόημα στη ζωή του.
Ακόμα κι όταν αυτή η δουλειά είναι να ταξιδέψει κατά μήκος της Γαλλίας και να πουλήσει μια “βιολογική οδοντόβουρτσα που θα φέρει την επανάσταση” σε διάφορους οδοντιάτρους.
Η σκηνοθεσία είναι του Michel Leclerc, ενώ το σενάριο έχει αναλάβει ο ίδιος και η Baya Kasmi, βασισμένο στο βιβλίο του Jonathan Coe.
Έχουν βγει πολλές γαλλικές ταινίες φέτος, αλλά η συγκεκριμένη είναι ίσως από τις καλύτερες.
Αρχικά, έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία.
Ένας μοναχικός άνθρωπος και το ταξίδι του, που από επαγγελματικό γίνεται άκρως προσωπικό.
Είναι, όμως, και δοσμένη ωραία.
Η ταινία χειρίζεται πολύ πετυχημένα το θέμα της μοναξιάς και της ανάγκης για ανθρώπινη επαφή.
Υπάρχει ένα συμπαθητικός κεντρικός ήρωας, ο οποίος είναι εντελώς μόνος του, προσπαθεί όμως να έρθει σε επαφή με άλλους.
Δυστυχώς, όμως, χωρίς επιτυχία.
Κυρίως στην αρχή, αλλά και καθ’ όλη την διάρκειά της, η ταινία έχει ένα ωραίο λεπτό χιούμορ.
Η ιστορία, βέβαια, κάνει μια κοιλιά, όταν ο πρωταγωνιστής πάει καλεσμένος στο σπίτι της Poppy (Vimala Pons), μια νεαρή κοπέλα που εκείνος ελπίζει να γίνει φίλη του.
Ευτυχώς, όμως, δεν διαρκεί πολύ.
Πετυχημένη είναι η επιλογή να βάλουν τον ήρωα να μονολογεί (να συνομιλεί με τον GPS για την ακρίβεια), που έτσι δίνουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία στη μοναξιά του και την ανάγκη του για κοινωνικές επαφές.
Δεν είναι επιλογή του να είναι μόνος του.
Εντυπωσιακά είναι επίσης, και τα τοπία της ταινίας.
Όμορφα χιονισμένα βουνά, χειμωνιάτικη γαλλική επαρχία ...κλέβουν την παράσταση.
Όπως και η εξαιρετική ερμηνεία του Jean-Pierre Bacri, που υποδύεται ένα πάρα πολύ γλυκό και συμπαθητικό μεσήλικο άντρα και με την ερμηνεία του καταφέρνει να συνεπάρει τον θεατή στο εσωτερικό ταξίδι του ήρωα.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει και η ιστορία ενός θαλασσοπόρου, ιστορία που αρχικά δεν έχει πολύ νόημα, αλλά στη συνέχεια καταλαβαίνουμε ότι έχει και ότι παίζει ρόλο και στην βασική ιστορία.
Το φινάλε θα μπορούσε να είναι καλύτερο.
Δεν θα αναφέρω τι γίνεται, αλλά δεν είναι απόλυτα ικανοποιητικό τέλος.
Από την μία βλέπουμε την θετική αλλαγή στην ζωή του ήρωα, αλλά η συνέχεια ίσως δεν είναι αυτή που θα ήθελε ο θεατής ή αυτή που θα άρμοζε στην ταινία.
Αν και με το τέλος που δίνεται εξηγείται η συμπεριφορά του ήρωα.
Το Ο Ιδιωτικός Βίος του Μάξουελ Σιμ είναι ένα road trip.
Είναι σαν ένα ταξίδι ενηλικίωσης, αν και μερικές φορές φαίνεται σαν ένα ταξίδι προς την τρέλα…
Στους κινηματογράφους από 11 Αυγούστου.
Χριστίνα Φακίνου.
1.jpg)
