Υπάρχουν οι ταινίες δράσης και υπάρχουν και οι ταινίες δράσης με τον Jason Statham.
Kαι για να το ξεκαθαρίσω από την αρχή ψοφάω για τέτοιες.
Το The Mechanic του 2011 ήταν remake μιας ταινίας του 1972 με τον Charles Bronson (θυμηθείτε τα Remake Originals του FilmBoy), με τον γίγαντα Jason Statham (Spy) να κάνει αυτό που ξέρει καλά.
Ξύλο και των γονέων με άφθονο πιστολίδι, διανθισμένο με τις γλαφυρές του ατάκες που μόνο αυτός να ξέρει να λέει.
Δεν ήταν κατά τη γνώμη μου από τις καλύτερες του ταινίες αλλά τη δουλειά της την έκανε.
Εδώ λοιπόν ξαναπιάνει το ρόλο του Arthur Bishop, ενός επαγγελματία δολοφόνου άσου στα εκρηκτικά, ο οποίος όμως πια τα έχει παρατήσει και ζει αποτραβηγμένος στο Ρίο (της Βραζιλίας έτσι, μην περιμένετε να δείτε το Αντίρριο).
Με μια εντυπωσιακή εναρκτήρια σεκάνς στο στυλ των ταινιών 007 προτού πέσουν οι τίτλοι, ο Bishop ξεφεύγει από τους παλιόφιλους του που τον ψάχνουν και πηγαίνει σε ονειρική παραλία της Tαιλάνδης, όπου με τη βοήθεια της φίλης του Mae (Michelle Yeoh) θα προσπαθήσει να βρει ποιοι ήταν αυτοί που την έπεσαν στη Μπραζίλ.
Εκεί όμως ο έρωτας θα του χτυπήσει την πόρτα άμα τη εμφανίσει της Jessica Alba (Entoutrage) (απολύτως κατανοητός ο λόγος), η οποία όμως άκουσον-άκουσον θα πέσει θύμα απαγωγής από τον κακούργο που τον κυνηγάει, και ο οποίος για να την ελευθερώσει του ζητάει να καθαρίσει τρία άτομα για πάρτη του.
Αυτός τι να κάνει άνθρωπος με αισθήματα είναι κατά βάθος και ξεκινάει ένα τουρνέ σε Μαλαισία, Αυστραλία και Βουλγαρία για να πετύχει το ακατόρθωτο τρία στα τρία.
Όλα αυτά που περιέγραψα γίνονται στο πρώτο εικοσάλεπτο, αλλά σε μια 'Jason Statham Movie' το σενάριο δεν παίζει και τόσο μεγάλο ρόλο.
Γιατί εάν αυτό συνέβαινε και καθόμουνα να το ψειρίσω θα μπορούσα να γράψω κατεβατά για το ρεσιτάλ απιθανοτήτων που οδηγούν στη γνωριμία Statham/Alba, για την ανύπαρκτη χημεία μεταξύ τους και τον μεγάλο τους έρωτα που δεν προκύπτει από πουθενά.
Το θέμα πάντως και αυτό που μας ενδιαφέρει κύρια, είναι πως όταν ο Jason παίρνει μπρος, δεν σταματιέται από κανέναν και τίποτα.
Έτσι τον βλέπουμε να μπουκάρει για πλάκα σε φυλακή φρούριο για να καθαρίσει τον πρώτο στόχο, να αιωρείται σε ουρανοξύστη στο Σίδνεϊ για να βγάλει από τη μέση τον δεύτερο και να έρχεται στη γειτονιά μας στη Βάρνα (άλλη μια ταινία που γυρίζεται στη Βουλγαρία, εμείς ούτε τον νέο Bourne που έρχεται την άλλη εβομάδα δεν μπορέσαμε να κάνουμε εδώ, που έχει υποτίθεται σκηνές γυρισμένες στην Αθήνα) για τον τρίτο.
Ο τρίτος όμως είναι ο Τommy Lee Jones (Criminal), με τον οποίο θα την δει λίγο αλλιώς για να κάνει το μεγάλο κόλπο και να ξεμπερδέψει με τον άθλιο που τον παιδεύει έτσι [εντελώς γραφικός ο Sam Hazeldine (The Huntsman: Winter's War) στον ρόλο του κακού]].
Έχει ώρες-ώρες είναι η αλήθεια μια αισθητική βιντεοκασέτας- περιπέτειας της δεκαετίας του '80 (ειδικά στις αισθηματικές σκηνές της Ταϊλάνδης αλλά και σε αυτές της φυλακής), αλλά παίρνει το αίμα της πίσω με την εντυπωσιακότατη σεκάνς του Σίδνεϊ, με το ατέλειωτο πιστολίδι πάνω στο γιωτ στο φινάλε, όπου ο Statham εισάγει το κόλπο «πυροβολώ από αιωρούμενο φουσκωτό» και με τη δεκάλεπτη συμμετοχή του Τommy Lee Jones (για τόσο πληρώθηκε, τόσο έπαιξε) ο οποίος κάνει φανερά την πλάκα του.
Ούτε αυτή είναι κατά τη γνώμη μου από τις καλύτερες Jason Statham Movies ™ , αλλά ούτε και η απογοήτευση του περυσινού Wild Card.
Σε σχέση με τον πρώτο και σχετικά σοβαρό δικό του Mechanic, είναι πολύ πιο χαβαλεδιάρικο σε στυλ Crank, με ένα σωρό πράγματα που απλά δεν γίνονται, να γίνονται χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.
Πάντα ατσαλάκωτος ο Statham πυροβολάει ό,τι κινείται και μοιράζει μπουκέτα σε όποιον τον στραβοκοιτάξει, ενώ ρίχνει και κανά δυο ατάκες από τις δικές του τις ωραίες, όταν γύρω του διαλύεται το σύμπαν.
Και για όσους αναρωτιούνται,ναι, η Alba εμφανίζεται με μπικίνι.
Στους κινηματογράφους από 25 Αυγούστου.
Νίκος Παλάτος.
