Ο Gabriel (Diego Peretti) χώρισε πριν από τέσσερα χρόνια.
Από τότε η Sofia (Guadalupe Manent), η οκτάχρονη κόρη του, είναι το κέντρο της ζωής του.
Κατηγορηματικά αντίθετος σε οποιοδήποτε φλερτ ή νέο έρωτα, χαρίζει όλη του την ενέργεια στην κόρη και τη δουλειά του.
Μέχρι τη στιγμή που στην ζωή του θα μπει η Vicky (Maribel Verdu), μια όμορφη, ανεξάρτητη και γεμάτη αυτοπεποίθηση γυναίκα που στην πρώτη τους συνάντηση, και χωρίς να ξέρει τίποτα για τη ζωή του, του παραθέτει τον μοναδικό της όρο σε οποιαδήποτε νέα γνωριμία: δεν θα κάνει ποτέ σχέση με κάποιον που έχει παιδιά.
Πριν καν το καταλάβει, ο Gabriel της αποκρύπτει ότι είναι πατέρας, ξεκινώντας ένα καθημερινό «μαρτύριο» ψεμάτων και ελιγμών προκειμένου να μην τη χάσει από τη ζωή του.
Σκηνοθετημένη από τον μετρ της αργεντίνικης κωμωδίας, Ariel Winograd, η ταινία ήταν υποψήφια στα Βραβεία της Ακαδημίας της Αργεντινής, ανάμεσα στα οποία και αυτό για την Καλύτερη Νέα Ηθοποιό (Guadalupe Manent).
Ο βασικός πρωταγωνιστής της ταινίας, Diego Peretti, είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της Αργεντινής και αυτό είναι το μεγαλύτερο ατού της.
Γιατί η ταινία είναι μέτρια.
Είναι λίγο παραπάνω γλυκανάλατη για κωμωδία.
Τουλάχιστον, όμως, είναι όντως κωμωδία.
Έχει χιούμορ και αρκετές αστείες ατάκες και καταστάσεις.
Αλλά αυτό δεν αρκεί.
Η ιστορία δεν είναι κάτι καινούργιο και δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Έκπληξη της ταινίας είναι η νεαρή Manent, που ενώ έχει αρκετό χρόνο στην οθόνη ...θες κι άλλο.
Πολύ καλή παρουσία και ερμηνεία, που κλέβει την παράσταση.
Όλο το καστ είναι, όμως, πολύ καλό, καθώς ξεχωρίζει μέχρι και ο εντελώς δευτεραγωνιστής Martin Piroyansky, ίσως το πιο κωμικό στοιχείο της ταινίας.
Πολύ όμορφη και τρυφερή είναι η σχέση πατέρα-κόρης, αν και στην συνέχεια αυτό αλλάζει, για τις ανάγκες της ιστορίας.
Μια ιστορία που κυλάει ωραία και ευχάριστα και που δεν παίρνει τον “εαυτό” της σοβαρά, κάτι πολύ θετικό για την ταινία.
Γίνεται απόλυτα κατανοητό ότι αυτό που παρακολουθούμε είναι υπερβολή, είναι ταινία, είναι μια κωμωδία και ότι δεν πρέπει να την πάρουμε στα σοβαρά.
Το Sin Hijos είναι μια ταινία απλά για να περάσεις καλά και να διασκεδάσεις, αλλά ίσως δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά σε αυτό.
Ναι, είναι ευχάριστη, αλλά είναι και λίγο βαρετή και αναμενόμενη.
Στους κινηματογράφους από 11 Αυγούστου.
Χριστίνα Φακίνου.
1.jpg)
