Ακόμα ένας κρίκος στη μακρά σελίδα των θρίλερ κατάλληλων δια ανηλίκους, τα οποία κατά κόρον χρησιμοποιούν τεχνάσματα του στυλ «σπάω ένα μπαλόνι να κάνει μπουμ και να τρομάξουμε».
Prequel του προ διετίας Ouija το οποίο αναλαμβάνει να εξηγήσει για ποιον ακριβώς λόγο οι ήρωες του πρώτου φιλμ τράβηξαν όλα εκείνα τα βασανιστήρια.
Η δράση μεταφέρεται στο 1967, με την χήρα μαμά της οικογένειας Ζάντερ (Elizabeth Reaser, Twilight Saga: Breaking Dawn - Part 2) να έχει στήσει ένα μαγαζάκι με τις δυο κόρες της, όπου μέσω της δήθεν επίκλησης πνευμάτων φροντίζει να ξαφρίζει τα ανυποψίαστα θύματα.
Όταν στα διάφορα συμπράγκαλα που χρησιμοποιεί για να ξεγελάει τους πελάτες της, προστεθεί ένα επιτραπέζιο παιχνίδι Ouija για να δώσει μια διαφορετική πινελιά στο όλο θέαμα που στήνει, θα αρχίσουν τα προβλήματα.
Η μικρή της κόρη Doris (Lulu Wilson, Deliver Us From Evil) αρχίζει να παίζει αθώα με αυτό, ώσπου θα καταλάβει πως μπορεί να επικοινωνεί με το πνεύμα του νεκρού της πατέρα.
Όταν γίνεται φανερό πως η μικρή δεν μιλάει ακριβώς με τον μπαμπά της αλλά με κάτι άλλο πολύ πιο σκοτεινό και επικίνδυνο, σπεύδει ο κλασικός παπάς της υπόθεσης και διευθυντής του σχολείου της, Father Tom (Henry Thomas, Dear John) προκειμένου να δώσει τα φώτα του.
Αμέτρητα μπου πίσω από την πόρτα, χωρίς να υπάρχει διάθεση για κάποια ιδιαίτερη σεναριακή συνοχή, αφού το μόνο που ενδιαφέρει τον σκηνοθέτη Mike Flanagan είναι να πεταχτούν από τις θέσεις του οι πιτσιρικάδες που σπεύδουν συνήθως να δουν τα ανάλογα φιλμ, που βγαίνουν με καταιγιστικό πλέον ρυθμό.
Μετά όμως τη στιγμιαία τρομάρα ακολουθεί το γέλιο, καθώς είναι αδύνατον να κάνεις κάτι άλλο βλέποντας τα όσα συμβαίνουν.
Αίμα δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, αφού είναι απαραίτητη προϋπόθεση πλέον της εμπορικής επιτυχίας των θρίλερ τρόμου που γυρίζουν τα μεγάλα στούντιο, ενώ όσο καλή διάθεση και να έχεις να παραβλέψεις όλα τα αναπόφευκτα κλισέ του φιλμ, όταν αυτά σερβίρονται με τόσο ανέμπνευστο τρόπο δεν μπορείς παρά να εκνευριστείς.
Τουλάχιστον η Elizabeth Reaser είναι γοητευτική στο ρόλο της, σε αντίθεση με τον Henry Thomas που είναι μακράν ο πιο άοσμος παπάς της ιστορίας των θρίλερ εξορκισμού, τρόμου και λοιπών πνευμάτων.
Στους κινηματογράφους από 20 Οκτωβρίου.
Νίκος Παλάτος.
1.jpg)
