Η ιστορία του Edward Snowden, του εξωτερικού συνεργάτη με την NSA και την CIA, που έγινε ο γνωστότερος και ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους πληροφοριοδότες στην πρόσφατη ιστορία, είναι μια ιστορία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Oliver Stone.
Πράγματι, οι φαν του προβοκάτορα δημιουργού σίγουρα περίμεναν αυτό το φιλμ ως το come-back του σκηνοθέτη στις πολιτικά αιχμηρές αληθινές ιστορίες που τους είχε συνηθίσει στα 80’s και 90’s και ως την πρώτη του πραγματικά καλή ταινία εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία.
Κερδίζει όμως το Snowden αυτό το, ομολογουμένως, δύσκολο στοίχημα;
Η ταινία ξεκινά με την γνωστή σε όλους από το βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ “Citizenfour”, συνάντηση του Snowden με την σκηνοθέτιδα του ντοκιμαντέρ Laura Poitras και τον δημοσιογράφο της Guardian, Glenn Greenwald, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Χονγκ Κονγκ υπο συνθήκες άκρας μυστικότητας, για να δώσει την συνέντευξη όπου αποκάλυψε τις παράνομες τακτικές παρακολούθησης πολιτών που ακολουθούσε η αμερικανική κυβέρνηση.
Σε μορφή flashback η ταινία γυρνά στο παρελθόν του Snowden και στην εποχή όπου ξεκίνησε να δουλεύει ως αναλυτής για την CIA, σε μια εποχή όπου η δράση έχει μεταφερθεί από το πεδίο μάχης στον κυβερνοχώρο.
Ο Snowden, ως ιδιοφυές computer geek αλλά και συντηρητικός, πατριώτης Αμερικανός που υποστηρίζει τους βομβαρδισμούς της κυβέρνησης Bush μετά την 11η Σεπτεμβρίου, είναι ιδανικός για την θέση.
Όμως, τα απόρρητα μυστικά των υπηρεσιών πληροφοριών που θα ανακαλύπτει όσο περνούν τα χρόνια θα τον κάνουν να μεταβάλλει κατά πολύ την αρχική του θέση για την υπεροχή της εθνικής ασφάλειας σε σχέση με την ιδιωτικότητα..
Το φιλμ δεν είναι ό,τι ίσως περίμενε κανείς από έναν σκηνοθέτη του βεληνεκούς του Stone, που μας έχει χαρίσει αριστουργήματα όπως το Platoon και το Natural Born Killers.
Λιγότερο πολιτική απ’όσο θα μπορούσε να είναι, η ταινία περιορίζεται σε έναν πιο πληροφοριακό ρόλο και υπολείπεται κατά πολύ από το δριμύ κατηγορώ ταινιών όπως το JFK του Stone.
Αντιθέτως, αποτελεί περισσότερο ένα ψυχογράφημα του ίδιου του Snowden και επιλέγει να ασχοληθεί με την κατανόηση των ηθικών κινήτρων και των εσωτερικών συγκρούσεων που τον οδήγησαν στην απόφασή του.
Σε αυτό βοηθά και η εξαιρετική ερμηνεία του Joseph Gordon-Levitt (The Walk), ο οποίος προσεγγίζει όσο το δυνατόν περισσότερο τον χαμηλών τόνων, εσωστρεφή ‘αντιήρωα’ που είναι ο Snowden (αλλάζοντας μέχρι και τη φωνή του!) και καταφέρνει να δείξει τον άνθρωπο πίσω από τον μύθο.
Πλαισιώνεται δε και από δυνατούς δεύτερους ρόλους, όπως το ανώτερο στέλεχος της CIA και μέντοράς του Corbin O’Brian του Rhys Ifans (Madame Bovary) και ο νευρικός, πυρετώδης Glenn Greenwald του Zachary Quinto (Star Trek Beyond).
Πιο αδύναμος ρόλος ίσως αυτός της Shailene Woodley (The Divergent Series: Allegiant), που υποδύεται την επί πολλά χρόνια σύντροφο του Snowden, Lindsay Mills, αρκούμενη απλώς στον στερεοτυπικό ρόλο της υποστηρικτικής γυναίκας στο παρασκήνιο.
Η σκηνοθεσία του Stone είναι περισσότερο διεκπεραιωτική και λείπουν η ένταση και το νεύρο που χαρακτήριζαν παλιότερες δημιουργίες του.
Ίσως όμως αυτή να είναι και μια συνειδητή επιλογή μιας όσο το δυνατόν πληρέστερης αφήγησης και παράθεσης γεγονότων με ένα πολύ καλά δομημένο σενάριο, αντί για τις έντονα πολιτικά χρωματισμένες ταινίες του παρελθόντος του.
Γιατί εν τέλει, αυτό ήταν που ήθελε ο Snowden, όπως εξηγεί και ο ίδιος στο τέλος της ταινίας: να φέρει στο φως της δημοσιότητας όλα τα γεγονότα και να αφήσει τον κόσμο να αποφασίσει.
Στους κινηματογράφους από 3 Νοεμβρίου.
Μαριάννα Τσότρα.
1.jpg)
