Έχω την εντύπωση πως είναι η πρώτη φορά που παρακολουθώ ταινία η οποία θα μπορούσε να περιγραφεί σαν κοινωνικοπολιτικό splatter, μιας και στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας της, βλέπουμε έναν άνθρωπο να βασανίζεται.
Ας δούμε όμως περί τίνος πρόκειται.
Το σενάριο βασίζεται σε μία αυτοβιογραφική έκθεση του Geun Tae Kim, ενός πολιτικού ακτιβιστή, ο οποίος συνελήφθη από τη χούντα και βασανίστηκε, ενώ αρκετά χρόνια μετά έγινε υπουργός της Κυβέρνησης.
Ουσιαστικά η ταινία περιγράφει τα γεγονότα αυτά, τη σύλληψη και τα βασανιστήρια δηλαδή, που υπέστη ο Kim για 22 μέρες το 1985, στο αρχηγείο της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, στην Σεούλ, αρχικώς από κάποιους «αστυνομικούς» και στη συνέχεια από έναν αρχιβασανιστή, γνωστό με το ψευδώνυμο Ο Νεκροθάφτης.
Όπως καταλαβαίνετε, για την υπόθεση δεν υπάρχει και κάτι άλλο να αναφέρω.
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Ji Yeong Jeong, ο οποίος έχει γυρίσει μια πραγματικά σκληρή ταινία που λαμβάνει χώρα σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ένα κλειστοφοβικό περιβάλλον, που αποτελείται από ένα κελί και ένα δωμάτιο βασανιστηρίων.
Η απεικόνιση των βασανιστηρίων αυτών δεν φείδεται καθόλου σκληρότητας ενώ θα μπορούσα να πω πως με το ρεαλισμό που την διέπει, το φιλμ (Namyeong-dong 1985 ο Κορεατικός τίτλος) αγγίζει τα όρια του ντοκιμαντέρ.
Μου άρεσε ιδιαίτερα το γεγονός πως εστιάζει και στην ψυχοσύνθεση των βασανιστών, στοιχείο σπάνιο για χαρακτήρες του είδους.
Άλλωστε όπως έχει αναφέρει και ο ίδιος, «...Η ταινία μου έχει να κάνει με το πως τα βασανιστήρια καταστρέφουν τόσο τον βασανισμένο όσο και τον βασανιστή.»
Ως κεντρικός πρωταγωνιστής της ταινίας ο Won Sang Park, στον οποίο βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό η απόδοση ολόκληρης της παραγωγής.
Παίζει εκπληκτικά έναν καθημερινό άνθρωπο, που κατατρέχεται μανιωδώς από ένα ολόκληρο σύστημα, λόγω της ιδεολογίας του.
Ουσιαστικά θα έπρεπε να του δώσουν βραβείο για όλα αυτά που τον βάζουν να υποστεί.
Επίσης εντυπωσιακός ως ψυχρός, αδυσώπητος Νεκροθάφτης, ο Kyeong Yeong Lee (The Pirates), ο οποίος είναι τουλάχιστον τρομακτικός, με όλο αυτό το ψύχραιμο στυλ του και την ευχαρίστηση που φαίνεται να αντλεί από τα βασανιστήρια που υποβάλλει.
Συνοψίζοντας, έχουμε να κάνουμε με ένα πραγματικό σκληρό, αλλά και άκρως ρεαλιστικό φιλμ, το οποίο ενδείκνυται μόνο για γερά στομάχια.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
