Το A Few Good Men του Rob Reiner είναι το πρώτο σενάριο του Aaron Sorkin.
Το έγραψε ως θεατρικό και έπαιξε πολλές φορές στο Broadway (αλλά και εκτός αυτού) προτού μετατραπεί στη κινηματογραφική εκδοχή, η οποία έγινε classic κυρίως χάρη σε αυτή τη τελική σκηνή.
Γενικά, τα σενάρια του Sorkin είναι μια πολύ …σοβαρή υπόθεση.
Ο ηθοποιός που θα πει τα λόγια του, θα πρέπει να απομνημονεύσει πολλές προτάσεις, να μιλά γρήγορα, να χρησιμοποιεί μεγάλες λέξεις…
Το σημαντικότερο, δεν υπάρχει άνθρωπος στα σενάρια του που να μην είναι πανέξυπνος.
Θυμηθείτε τα έργα του και βρείτε μου κάποιον χαρακτήρα που να μην λέει κάτι πολύ έξυπνο: The American President, Charlie Wilson’s War, The Social Network, Moneyball, Steve Jobs…
Αυτά τα λόγια στα χέρια των καλύτερων ηθοποιών του κόσμου, μπορούν να είναι εκρηκτικά.
Ειδικά οι μονόλογοι, για τους οποίους ο Sorkin έχει αποκτήσει τεράστια φήμη στο Hollywood.
Στη ταινία Ζήτημα Τιμής (A Few Good Men), όλα οδηγούν σε αυτόν τον τελευταίο μονόλογο από τον χαρακτήρα του Jack Nicholson, όταν εξετάζεται στο στρατοδικείο από τον Tom Cruise.
Ο νεαρός συνήγορος υπεράσπισης Daniel Kaffee δεν έχει τίποτα.
Δεν έχει το παραμικρό στοιχείο για να αποδείξει ότι ο μεγάλος Στρατηγός Jessup διέταξε ο ίδιος το μοιραίο καψώνι.
Ρισκάροντας τη καριέρα του, προχωρά σε ένα σφυροκόπημα ερωτήσεων σε αυτόν τον υπερήφανο στρατιωτικό, ελπίζοντας εκείνος να σπάσει και να ‘ομολογήσει’.
‘…Γιατί στη πραγματικότητα, θέλει να το φωνάξει’, λέει ο Kaffee.
Και οι δύο ηθοποιοί είναι υπέροχοι εδώ, αλλά ο Nicholson παίρνει όλο το credit (και την υποψηφιότητα Oscar για Β’ Ανδρικό, αν και το έχασε από τον Gene Hackman για το Unforgiven) για την εκρηκτικότητα του μονολόγου του.
Η απόλυτη ερμηνεία σε λίγα λεπτά.
Μια απίστευτης έντασης σκηνή, ένα αγνό δείγμα καλού σεναρίου και τέλειας υποκριτικής.
Καθόλου τυχαία ή άδικα, η συγκεκριμένη σκηνή μου έρχεται στο μυαλό αβίαστα, όταν σκέφτομαι τις καλύτερες στιγμές του Jack Nicholson, στην ένδοξη ιστορία του.
1.jpg)
