Υπάρχουν κάποιες ταινίες που η θεματική τους δεν αφορά άμεσα τα Χριστούγεννα, αλλά μπορεί να εκτυλίσσονται κατά την περίοδο αυτών.
Άλλοτε ο χιονιάς που τις περιβάλλει, άλλοτε το σκοτεινά παραμυθένιο και επικό κλίμα τους, πολλές φορές η νοσταλγική και κλισεδιάρικα εθιστική ατμόσφαιρα που σε κάνει να ξεχνιέσαι...
Τις περισσότερες φορές, απλά έπαιξε ρόλο τι πετύχαινες στις τηλεοράσεις (ή τι σου ερχόταν στο νου, να νοικιάσεις) αλλά και ποιες ταινίες προβάλλονταν στους κινηματογράφους, το κοντινό διάστημα πριν τα Χριστούγεννα.
Επειδή γιορτές (αν θέλουμε να τις αποκαλούμε έτσι), δεν είναι ο άκρατος καταναλωτισμός ούτε το να χρεώνεις στο πιτσιρίκι την φωτό με τον Ντόναλντ και...το Πουλάκι Τσίου (μην αρχίσω τώρα), νιώσε λίγο παραπάνω ανθρωπιά και φαντασία, με τα παρακάτω.
MARY POPPINS (1964)
Μια κυρία φινετσάτη έρχεται πετώντας με ομπρέλα μες τα χιόνια.
Ακολουθεί πολύ μαγεία, τραγούδια, χοροί, μαγικά και κινούμενα σχέδια με πιγκουίνους που χορεύουν.
Όχι δεν πρόκειται για τις παράξενες εικόνες κάποιου που μόλις πήρε ναρκωτικά και βλέπει παραισθήσεις, αλλά για τον 60's συνδυασμό live action, animation και παραμυθένιας παιδικής ατμόσφαιρας των Disney Studios.
Το θυμάσαι ακόμη για τα τραγούδια του, τις χορογραφίες και την αξιολάτρευτη Julie Andrews.
Πως το λέγανε ..."Supercalifragilisticexpialidocious";
Μη μου πεις πως κάθε φορά που βλέπεις την ταινία, δεν προσπαθείς μετά να το πεις μονορούφι.
GREMLINS (1984)
Στο είπαν εκατό φορές μέσα στην ταινία.
Εσύ εκεί να παρασυρθείς από το χαριτωμένο φατσόνι-Mogwai που ονόμασες Gizmo και να ξεχάσεις τα πάντα.
Δεν είχαμε πει να μένουν μακριά από το νερό, να μην εκτεθούν ποτέ στο φως του ήλιου και να μην τρώνε μετά τα μεσάνυχτα;
E ...μάθε μπαλίτσα λοιπόν τώρα με το χάος που θα ακολουθούσε και θα τα έκανε όλα γης μαδιάμ.
Καρτουνίστικα παμπόνηρα γέλια, διαβολικές φωνές, Gremilins που χαρτοπαίζουν, τρώνε ποπ κορν βλέποντας ταινίες και παριστάνουν τους...επιδειξίες μπροστά στην γλυκιά Phoebe Cates ενώ δεν διστάζουν να πετάξουν τη γιαγιά απ'το παράθυρο και να κρεμάσουν ανάποδα σκύλους με λαμπιόνια.
Ανέκαθεν μια τρελή και δαιμονισμένη εκδοχή των Looney Tunes, κάθε φορά που τα έβλεπες μικρός ήθελες να χουχουλιαστείς κάτω από τη κουβέρτα, παρέα με κάνα...mogwai/Gizmo και αισθανόσουν μια λύτρωση στο φινάλε, με την αγωνιώδη μάχη στην πισίνα μεταξύ Zach Galligan και...Λουρίδα.
Από τα πιο χαρακτηριστικά comedy-horror, που έβλεπες άνετα όποτε βρισκόσουν σε χριστουγεννιάτικο ή γενικότερα χειμωνιάτικο κλίμα.
Αν δεν χορτάσεις υπάρχει το λιγότερο χειμωνιάτικο αλλά ακόμη πιο εξωφρενικό νο2, με Gizmo...Rambo, Gremlin τραβέλι που καψουρεύεται άνθρωπο και ένα άλλο που μεταμορφώνεται σε μεγάλη...αραχνοφοβία!
DIE HARD (1988)
Γιατί χωρίς McClane η δουλειά δεν γίνεται.
Είσαι ντετέκτιβ του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης και βρίσκεσαι εκτός καθήκοντος προκειμένου να χαρείς τις χριστουγεννιάτικες διακοπές με την γυναίκα σου.
Τελικά θα καταλήξεις σε ένα κτίριο, περικυκλωμένο από τρομοκράτες, με την σύζυγο ανάμεσα στους ομήρους.
Δες το ξανά, γιατί όταν έξω έχει κρύο, μέσα στο κτίριο έχει μία από τις πιο καλογυρισμένες και αγωνιώδιες σκληροτράχηλες περιπέτειες όλων των εποχών, με έναν Bruce Willis uber-cool σε ατάκες και badass πόζα, αποδεικνύοντας τότε πως δεν έκανε μόνο για "Αυτός Αυτή και Τα Μυστήρια".
Yi pi ka yee motha...santa...
GHOSTBUSTERS 2 (1989)
Αρκετά κατώτερο από το πρώτο, περισσότερο υπερφυσικό και χωρίς τον ίδιο βαθμό πετυχημένου χιούμορ, μα εξίσου ψυχαγωγικό.
Κατά τη διάρκεια του εορτασμού για την πρωτοχρονιά, οι Ghostbusters καλούνται να εμποδίσουν το φάντασμα ενός τυράννου του 17ου αιώνα να αποδράσει από έναν...πίνακα, θυσιάζοντας το μωρό της Sigourney Weaver.
Μερικά φαντάσματα, γλίτσες και επιστροφές Τιτανικού αργότερα και Bill Murray θέλοντος, οι κυνηγοί φαντασμάτων θα τα βάλουν πάλι όλα στη θέση τους.
Δες το αλλά για καλό και για κακό, έχε μαζί σου και κάνα μηχανισμό παγίδευσης φαντασμάτων ...μπορεί να κρύβεται δίπλα σου ο Slime με καμιά αρμαθιά ποπ κορν.
EDWARD SCISSORHANDS (1990)
Γιορτές χωρίς λίγη Βurton-ίτιδα, είναι Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά χωρίς κουραμπιέδες και μελομακάρονα.
Αυτά τα χέρια είναι...ψαλίδια και πάντα συγκινεί η ιστορία του τεχνητού, ατελούς άντρα που τον υιοθετεί μια οικογένεια, ερωτεύεται την κόρη τους και προσπαθεί να βρει την θέση του σε έναν κόσμο που δεν χωράει αθωότητα και διαφορετικότητα.
Γκοθίλα, μελαγχολία, χιόνια, το score του Danny Elfman και η φυσική χημεία του τότε ζεύγους Johnny Depp-Winona Ryder, σε ένα από τα ωραιότερα ζευγάρια του σινεμά και ένα από τα ομορφότερα τραγικά παραμύθια που είδαμε ποτέ, επηρεάζοντας στιλιστικά και κινηματογραφικά όσο λίγα.
BEAUTY AND THE BEAST (1991)
"Ήρθες και συ, να δεις από κοντά το τέρας;"
Δεν ξεχνιούνται έτσι εύκολα, αυτά.
Όχι μόνο γιατί όλοι μεγαλώσαμε με ταινίες Disney, αλλά γιατί μερικές τις είχες σε βιντεοκασέτα και τις ξέθαβες πάντα, ειδικά τέτοιες εποχές.
Οι πρώτες τρομακτικές στιγμές που γνωρίζεις το τέρας, η αρχική αρνητική σχέση με την Belle, το χιονισμένο κάστρο, η λυσσαλέα μάχη με τους λύκους στα χιόνια, η συμφιλίωση και τα παιχνίδια που ακολούθησαν συνοδεία γλυκανάλατα πετυχημένων τραγουδιών.
Μα πιο πολύ το τραγικό και ύστερα λυτρωτικό φινάλε με το αναμενόμενο happy end.
Κάθε χρόνο..."pure" δισδιάστατη disney-ική μαγεία.
Εναλλακτική, ο Βασιλιάς των Λιονταριών ή ο Αλαντίν.
ΗΟΟΚ (1991)
Και τελειώνει το γράψιμο της κασέτας, λίγο πριν πεθάνει ο Rufio.
Oh shit!
Μέχρι να βρεις την επόμενη, πάει...και περίμενε εσύ πότε θα το ξαναβάλει η Τv.
Μεγάλο απωθημένο και πιο παραμυθένιο, καθαρά παιδικό Spielberg δεν πρόκειται να ξαναδείς, σε αυτό το "late" sequel της animated ταινίας του '53.
Κατάφωρα αδικημένο από την κριτική, η μόνη του αστοχία παραμένει η Julia Roberts ως Tinkerbell.
Από εκεί και πέρα, είχαμε Robin Williams σε έναν ακόμη ρόλο, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, ως ο ενήλικος δικηγόρος Peter Pan, που προσπαθούσε να θυμηθεί ξανά την νεανική ζωή και πνεύμα του στην Χώρα Του Ποτέ και να ανακτήσει τα παιδιά του από τον αγνώριστο και εξαιρετικό Captain Hook του Dustin Hoffman.
Ιπτάμενα πλοία, στολές, μάχες και σπαθιά, τα "Lost Boys", ο δύσπιστος Rufio που αργότερα όλοι στενοχωρηθήκαμε που πέθανε και φυσικά, το πιο "screw this" φινάλε που θα μπορούσες να ευχαριστηθείς, με το πέταγμα του κινητού απ΄το παράθυρο.
Αφιερωμένο σε όσους έχουν κάνει οικογένεια και παιδιά και εξακολουθούν να είναι παντρεμένοι με την δουλειά τους.
BATMAN RETURNS (1992)
Αναπόφευκτη δεύτερη Μπαρτονίλα που δεν γινόταν να μείνει απ'έξω.
Σε μια θεοσκότεινη και πιο γκόθικ από ποτέ Γκόθαμ, ο Bats θα γνωρίσει μια γυναίκα σκέτη...γάτα, με λύσσα μεγαλύτερη και από...φρεγάτα και θα καταλάβουν πως είναι δύο ανισόρροπα φρικιά που αλληλοσυμπληρώνονται.
Πιο χιονισμένη Γκόθαμ δεν έχεις ξαναδεί, στο πιο Μπαρτονικό twist που έχει δει ο Νυχτερίδας στην μεγάλη (ή μικρή) οθόνη.
Από τα πρώτα πλάνα με την απόρριψη του Penguin ως μωρού, κρατάς την εφιαλτικά μελαγχολική ατμόσφαιρα, το χάος που σκόρπιζαν οι άντρες του διαολεμένου τσίρκου, τη σκηνή με την γάτα που βρίσκει και φυλάει στο φινάλε ο Bruce Wayne.
Και φυσικά...μια ατάκ, ένα γκι και ένα ανωμαλιάρικο 'φιλί'...
THE MIGHTY DUCKS (1992)
Από τα στανταράκια Disney-ικών live action παραγωγών, με την ομάδα lοser εφήβων που τελικά θα μεταμορφωθούν σε παικταράδες ολκής.
Ξέρεις τι θα δεις...μηνύματα περί "δεν έχει σημασία μόνο να κερδίζεις", αλλά και τους κλασικούς χαρακτήρες του χοντρού, του ντροπαλού, του γοή/leader συνοδεία καλοδεχούμενου και εθιστικά cheesy παιδιάστικου χαβαλέ, που ακολουθήθηκε και από δύο sequel.
Μπορεί να μη μας καίγεται καρφί για το χόκεϊ και να τα θεωρούμε - δικαίως - αμερικ(λ)ανιές, αλλά αν έχεις προπονητή τον Emilio Estevez, είδες επιτυχίες;
MRS DOUBTFIRE (1993)
Μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας πατέρας, προκειμένου να είναι στα παιδιά του, των οποίων έχει χάσει την κηδεμονία;
Βαρυφορτωμένος με make up και προσθετικά, ο Robin Williams έδινε για άλλη μια φορά ρεσιτάλ ως Κυρία Doubtfire, με τον Chris Columbus του Home Alone στο τιμόνι.
Το καρτουνίστικο ξεκίνημα, το σπαρακτικό βλέμμα και παρακαλετό στα δικαστήρια, η μη αποδοχή από τα μικρά που αναμενόμενα θα αγαπούσαν τελικά την νταντά τους και όταν ο ένας την έβλεπε να κατουράει όρθια, θα κρατούσαν το μυστικό.
Και φυσικά τα "feel good" κλισέ, με τα ευτυχισμένα πηγαινέλα και μουσική υπόκρουση "Dude (looks like a lady)" από Aerosmith, που φαντάζομαι δεν μπήκε τυχαία.
Ξέχασα κάτι;
Δύο χρόνια πριν γίνει James Bond, ο Pierce Brosnan κόντεψε να πνιγεί από το φαγητό και εδώ έπαιζε η αξιαγάπητη και μετέπειτα Matilda της Mara Wilson.
Στα θετικά και ένα από τα σχετικά, λιγότερο γλυκανάλατα happy end που έχουμε δει σε τέτοια παραγωγή.
COOL RUNNINGS(1993)
There's now business, like snow business...
Τζαμαϊκανοί που διαγωνίζονται σε αγώνες με έλκηθρα δεν είναι και κάτι που έβλεπες κάθε μέρα.
Ήταν σαν να παρακολουθείς πιγκουίνους στη Σαχάρα, να αγωνίζονται καβάλα σε καμήλες!
Ελαφρώς βασισμένο στην αληθινή ιστορία της Εθνικής Τζαμάικα που διαγωνίστηκε το 1988 στους Ολυμπιακούς Αγώνες ελκήθρου του Καναδά, πρόκειται για μια από τις διασκεδαστικότερες παιδικές κωμωδίες της Disney.
Γλιστράς ακόμα με τον "δεν έλειπα σχεδόν ποτέ από τέτοιες παραγωγές" John Candy και το αγνό ανόθευτο fun της προσπάθειας των Τζαμαϊκών να προσπαθούν σε εντελώς ξένο προς άθλημα, καιρικές συνθήκες και τρόπο ζωής.
Αν ζούσε ακόμη, θα πάγωνε ακόμη κι ο Bob Marley.
STEPMOM (1998)
Ίσως από τις καλύτερες ερμηνείες των Susan Sarandon, Julia Roberts και Ed Harris, σε μια από τις πιο εύπεπτες ταινίες που έχουν συμμετάσχει.
Στο κλίμα του Mrs Doubtfire, ο Chris Columbus (ναι...πάλι αυτός!) έδωσε μια γλυκόπικρη νότα στην δυσκολία του να είσαι νέα και μητριά τριών παιδιών, με την μία να είναι κόρη σε πρώιμη εφηβική ηλικία και έχοντας πάνω από το κεφάλι, την σκυλιασμένη ορίτζιναλ μητέρα.
Πολλά σκουφιά και κασκόλ, αλλά και πατινάζ στον πάγο, σε μια ταιριαστή για την εποχή ταινία, από τα σχετικά αξιόλογα κλισεδιάρικα φιλμ, με λίγο δράμα, λίγο κλάμα και γαρνιτούρα με κωμωδία.
Με την δικιά του classic feel good στιγμή, στο "Ain't No Mountain High Enough" των Marvin Gaye και Tammi Terrell.
SΕRΕNDIPITY (2001)
Από τις πιο αδικημένες ρομαντικές κομεντί, με μια πανέμορφη Kate Beckinsale φρέσκια ακόμη μετά το Pearl Harbor που ανέβασε τη δημοφιλία της (και ας ήταν μπαλαφάρα).
Η χημεία με τον John Cusack εξαιρετική, η χιονισμένη Νέα Υόρκη εξιδανικευμένη, οι διάλογοι και οι δεύτεροι ρόλοι καλογραμμένοι και αστείοι, με προεξέχοντες τον Jeremy Piven στο ρόλο του κολλητού και φυσικά τον "Jim's Dad" Eugene Levy ως υστερικό πωλητή.
Και αν δεν μπορείς να δεχτείς την υπερβολικά γλυκανάλατη αρχή και τις τραβηγμένες από τα μαλλιά συμπτώσεις (δεν μιλάμε για ρεαλισμό...για χολιγουντιανή ρομαντική κομεντί μιλάμε), τότε θα αρκεστείς στο γεγονός πως το happy end αιωρείται για λίγο παραπάνω στην αβεβαιότητα απ'ότι έχουμε συνηθίσει.
LORD OF THE RINGS: THE FELLOWSHIP OF THE RING (2001)
To λιγότερο επικό αλλά πιο παραμυθένιο της τριλογίας, παραμένει ξεχωριστό γιατί την 19η Δεκέμβρη του 2001, πολύ απλά...δεν είχες ξαναδεί κάτι τέτοιο στη μεγάλη οθόνη.
Φορτωμένος με πουλοβεριά, στριμωγμένος στη πρώτες σειρές του Αθήναιον (στο τσακ είχες προλάβει τα τελευταία εισιτήρια) και με άφθονο ποπ κορν, θα τη θυμάσαι για πάντα εκείνη την βραδιά, ακόμα και αν δεν είσαι ο πιο φανατικός του fantasy και των Lord of The Rings.
Ανεμελιά με την γη των Χόμπιτ, η πρώτη εμφάνιση των Φρόντο, Άραγκορν, Άργουεν και Γκαλάντριελ, αδρεναλίνη και συγκίνηση με τον 'θάνατο΄του Γκάνταλφ, τα Ορκ, Ουρούκ Χάι, τον θάνατο του Μπόρομιρ και πολλά ακόμη.
Τον επόμενο χρόνο θα επαναλάμβανες το ίδιο στο σπίτι σου, με την extended version και τον αναμενόμενα...extended κάδο με σπιτικό ποπ κορν.
THE CHRONICLES OF NARNIA:THE LION THE WITCH AND THE WARDROBE (2005)
Προτιμώ ακόμη την τηλεοπτική παραγωγή της περιόδου 1988-1990 που προβλήθηκε από το BBC και σε μας από την τότε ΕΡΤ2 ενώ από τις live action προσπάθειες, το Prince Caspian παραμένει συναρπαστικότερο κι ας σκότωναν το βιβλίο.
Το πρώτο όμως αν και παραμένει το πιο παιδικό και βαρετό, ήταν ταυτόχρονα και το πιο επιτυχημένο από εισπρακτικής άποψης, μιας κατά τ'άλλα "one hit wonder" σειράς.
Ίσως οφείλεται ακόμη στο ότι προβλήθηκε την καταλληλότερη εποχή, του Δεκέμβρη.
Βλέπεται ακόμη, για τα χιονισμένα τοπία της αρχής, τον James McAvoy σε "το κέρατο μου" ερμηνεία Πάνα και φυσικά την τρομακτική, παγερά και παράξενα όμορφη παρουσία της "πιο ταιριαστής δεν μπορούσαν να βρουν" Tilda Swinton ως Λευκή Μάγισσα.
Καλές γιορτές να έχετε και του χρόνου με άλλες...55 ταινίες.
Και μην ξεχνάτε...στο ένα χέρι το κοντρόλ του dvd, στο άλλο οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα!
Κώστας Τσώκος.
