Μια μέρα στην Κορέα, ένας σκηνοθέτης αναρωτιόταν πως θα μπορούσε να γυρίσει μια άκρως εμπορική ταινία.
Σκέφτηκε λοιπόν ποια είδη ταινιών αρέσουν περισσότερο στους ντόπιους και κατέληξε στα εξής: Μελόδραμα, περιπέτειες πολεμικών τεχνών και ρομάντζα.
Και τι άλλο θέλουν να περιέχει;
Καλογυμνασμένο πρωταγωνιστή, χαριτωμένη πρωταγωνίστρια και σίγουρα ένα σκύλο (έχουν εμμονή με τα σκυλιά στα φιλμ οι Κορεάτες, σχεδόν όλα παρουσιάζουν τουλάχιστον ένα).
Αναφώνησε λοιπόν τότε: Θα σκηνοθετήσω ένα φιλμ που θα τα έχει όλα και θα σπάσουμε τα ταμεία.
Και κάπως έτσι θα μπορούσε κάλλιστα ο Song il-gon να έχει πάρει την απόφαση για την συγκεκριμένη ταινία.
Δυστυχώς όμως για αυτόν το Always (O-jik geu-dae-man ο Κορεάτικος τίτλος) κατέληξε να είναι περισσότερο flick, παρά εμπορικό.
Ο Τσέολ-μιν είναι ένας πρώην μποξέρ, ο οποίος παλαιότερα δούλευε ως εισπράκτορας χρεών (τους σακάτευε μέχρι να πληρώσουν δηλαδή) και πλέον, έχοντας αποτραβηχτεί από τον υπόκοσμο, εργάζεται ως νυχτερινός φύλακας σε ένα πάρκινγκ αυτοκινήτων.
Ένα βράδυ καταφθάνει στο θάλαμο του πάρκινγκ η Τζουνγκ-χουά, μία τυφλή κοπέλα, η οποία συνήθιζε να ακούει κορεάτικα σήριαλ με τον προηγούμενο φύλακα.
Οι δυο τους τα πηγαίνουν καλά από την αρχή και στη συνέχεια σχετίζονται ρομαντικά.
Ένα μυστικό όμως, που ταράζει κυρίως τον Τσέολ-μιν, έρχεται στην επιφάνεια και όταν εκείνος αναγκάζεται για χάρη της να επιστρέψει στον υπόκοσμο, η αγάπη τους μοιάζει καταδικασμένη.
Ο Song il-gon σκηνοθετεί μία ταινία που ακροβατεί ανάμεσα στο μελόδραμα, το ρομάντζο και την περιπέτεια με το πρώτο τελικώς να υπερισχύει.
To πρόβλημα όμως είναι πως την έχει γεμίσει με κλισέ και εξαιρετικά τραβηγμένες συμπτώσεις, με εκείνη που αποκαλύπτει τον λόγο της τύφλωσης της Τζουνγκ-χουά να αγγίζει το γελοίο.
Παρόλα αυτά, η σχέση μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών είναι ενδιαφέρουσα και τρυφερή, με την παρουσία του σκύλου να εντείνει το συγκεκριμένο συναίσθημα, ενώ το σενάριο ξεχωρίζει από την πληθώρα παρόμοιων ιστοριών επειδή δεν υπάρχει αμφιβολία για το αν οι δυο τους γίνουν ζευγάρι.
Ουσιαστικά είναι ζευγάρι, σχεδόν από την πρώτη στιγμή που συναντιούνται.
Ακόμα ένα στοιχείο που κάνει το φιλμ να ξεχωρίζει είναι το τελευταίο σκέλος, το οποίο είναι γεμάτο με βία, και κυρίως μια μονομαχία σε κλουβί, η οποία είναι εντυπωσιακή όσο και αιματηρή.
Προφανώς το πρώτο σκέλος απευθύνεται στο γυναικείο κοινό και το δεύτερο στο αντρικό.
Παρόλο το εξόφθαλμο του σκοπού του, το κομμάτι αυτό αποτελεί ακόμα μια ενδιαφέρουσα προσθήκη.
Η σκηνοθεσία, γενικότερα, είναι αρκετά «στιβαρή», και μαζί με τον καλό ρυθμό και την αίσθηση νοσταλγίας που εκπέμπει κρατούν το ενδιαφέρον σε όλη την διάρκεια του φιλμ.
Ως Τσέολ-μιν ο So Ji-seob (Rough Cut) σε έναν αρκετά υποτονικό ρόλο, με αρκετές όμως εξάρσεις μετάνοιας και εσωτερικής αντιπαράθεσης, οι οποίες μάλιστα το φτάνουν σε σημείο δακρύων, σε μια ασυνήθιστη για τον δυνατό, σιωπηρό χαρακτήρα που υποδύεται.
Σαφέστατη πάντως η πρόθεση του σκηνοθέτη να να προμοτάρει τις αθλητικές του ικανότητες και το καλογυμνασμένο σώμα του.
Ως Τζουνγκ-χουά η Han Hyo-ju (Masquerade), η οποία υποδύεται ένα ρόλο αρχέτυπο ουσιαστικά της γλυκιάς κοπέλας, που είναι εξαιρετικά χαριτωμένη και δεν αφήνει το πρόβλημα υγείας της να την καταβάλλει, γεγονός που την κάνει ακόμα πιο συμπαθητική.
Τεχνικά η ταινία είναι αρκετά καλή, με την φωτογραφία του Hong Kyung-pyo να παρουσιάζει υποβλητικές εικόνες του αστικού τοπίου που διαδραματίζεται η ιστορία ενώ και η απεικόνιση του «υπόκοσμου» είναι εξίσου ενδιαφέρουσα, αν και σε γκροτέσκο στυλ.
Τέλος, οι διάφορες σκηνές δράσης είναι άρτια χορογραφημένες και άκρως εντυπωσιακές, προεξαρχόντως εκείνης της μονομαχίας, παρόλο που είναι υπερβολικά βίαιη για τέτοια ταινία.
Αν και το «Always» είναι προφανώς flick, εντούτοις είναι άκρως ψυχαγωγικό και εύκολο στην παρακολούθηση, κυρίως λόγω των επιπλέον στοιχείων που συμπεριέλαβε ο Song il-gon.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
