Συντηρητικοί γονείς όμορφης φοιτήτριας του Στάνφορντ (Zoey Deutch, Dirty Grandpa) πηγαίνουν για γιορτές στο σπίτι του πάμπλουτου, αυτοδημιούργητου φίλου της και δεν μπορούν να διανοηθούν πώς αυτός που βλέπουν έχει καταφέρει τόσο πολλά, καθώς ζουν σε μια άλλη εποχή, διευθύνοντας μια εκτυπωτική εταιρεία στα ψηφιακά χρόνια.
Μια αντιζηλία ξεκινάει ανάμεσα στον Laird (James Franco, Every Thing Will Be Fine) και τον Ned (Bryan Cranston, Trumbo), όταν ο πρώτος θέλει να ζητήσει την κόρη του Νεντ σε γάμο.
Κλασσική αμερικανιά.
Αυτό που λέμε, ταινία για backround την ώρα που κάποιος τρώει, πίνει ή μασάει ποπ-κορν.
Με Χριστουγεννιάτικο μοτίβο και σκηνικό, καθόλου πάραυτα Χριστουγεννιάτικη ταινία, μια ταινία που τείνει να γίνει ένα «κακό ακόλουθο» του Γαμπρού της Συμφοράς.
Ο σκηνοθέτης του «Γαμπρού της συμφοράς» και σταθερός παίκτης της αμερικανικής κωμωδίας, John Hamburg, μας υπενθυμίζει για ακόμη μια φορά πόσο χιλιο-παιγμένες είναι αυτές οι τανίες και πόσο κοινότυπο το 'σενάριο', που στηρίζεται στην κόντρα γαμπρού-πεθερού επενδεδυμένο με το θέμα του χάσματος των γενεών, που στη γρήγορη εποχή μας φαίνεται να μεγαλώνει (όπως και η πλήξη μας).
Παρά τις υπερβολικές προσπάθειες του (αξιοπρεπή πλην όμως λάθος σε αυτό το ρόλο) Franco, αλλά και τα αυτοσχεδιαστικά του μοτίβα, απλά μας υπενθυμίζει πόσο Ben Stiller ΔΕΝ είναι, και πόσο λάθος κάναμε που είδαμε την ταινία.
Αν κάποιος επιθυμεί αυτού του είδους το γέλιο, θα ήταν προτιμότερο να βάλει σε επανάληψη το Meet the Parents ή έστω το Monster-in-Law με τη Jennifer Lopez.
Στους κινηματογράφους από 29 Δεκεμβρίου.
Ερασμία Τσίπρα.
