Έχοντας κλείσει μόλις επτά μήνες στη παρέα, αυτό είναι το πρώτο μου Year in Review αφιέρωμα στο Filmboy και θα μου επιτρέψετε να είμαι λίγο πιο…φλου.
Αντί λοιπόν για μια στεγνή λίστα με τις πέντε, επτά ή δέκα καλύτερες ταινίες της χρονιάς που μας πέρασε, θα μου επιτρέψετε να παίξω χωρίς περιορισμούς ώστε να τιμήσω εκείνες που πραγματικά ξεχώρισα.
Πάμε να ξεκινήσουμε…
Καλύτερη ταινία: Arrival
Εδώ δε μιλάμε απλά για τη ταινία της χρονιάς, αλλά τουλάχιστον της τριετίας.
Καταπληκτική σκηνοθεσία, φωτογραφία, μουσική και ήχος, και μια συγκλονιστική ερμηνεία από την Amy Adams, που στη προσπάθειά της να επικοινωνήσει με τους εξωγήινους, απογείωσε το ενδιαφέρον των θεατών σε δυσθεώρητα ύψη.
Ειδική μνεία: Hacksaw Ridge, Nocturnal Animals, La La Land
Καλύτερη ταινία Κινουμένων Σχεδίων: Zootopia
Μετά από μια σειρά επιτυχιών, η Disney ξόρκισε και το τελευταίο της δαίμονα, τις ταινίες με ομιλούντα ζώα, βρίσκοντας τη φόρμουλα ώστε το αποτέλεσμα να είναι ταυτόχρονα αφόρητα διασκεδαστικό αλλά και ρεαλιστικά διδακτικό.
Ειδική μνεία: Kubo and the Two Strings, Ma Vie de Courgette, Finding Dory
Καλύτερη pop-corn ταινία: Deadpool
Δε ξέρω πως τα κατάφεραν, αλλά πραγματικά τα κατάφεραν!
Πιο ξεκαρδιστικό από κωμωδία, πιο διασκεδαστικό από περιπέτεια και πιο βίαιο από splatter, το Deadpool άλλαξε τα φώτα στο superhero genre, μετατρέποντας έναν ήρωα που δε τον ήξεραν παρά μόνο οι φανατικοί κομικάδες σε ποπ είδωλο, και με την αξία του.
Ειδική μνεία: Fantastic Beasts and Where to Find Them, Miss Peregrine's Home for Peculiar Children, The Jungle Book, Captain America: Civil War
Καλύτερη “περσινή” ταινία: The Big Short
Όπως καταλάβατε, εδώ συμπεριλαμβάνονται οι ταινίες που βγήκαν πέρσι τέτοιες ημέρες, και παρότι ανήκουν τυπικά στο 2016, όλοι τις θεωρούμε ως περσινές.
Στο photo finish τη πρωτιά παίρνει η ταινία του Adam McKay που κατάφερε να μετατρέψει μια καθαρά οικονομολογική αληθινή ιστορία σε μια σοκαριστική κομεντί αντιηρώων με την ερμηνεία του Steve Carell να αδικείται κατάφορα με την απουσία της από τη πεντάδα των Όσκαρ.
Ειδική μνεία: Spotlight, The Revenant, Room
Καλύτερη φεστιβαλική ταινία: Ma Vie de Courgette
Από τις 24 ταινίες που πρόλαβα να παρακολουθήσω στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφους Θεσσαλονίκης, αυτή που ξεχώρισα ήταν το ελβετικό οικογενειακό δράμα (stop-motion) κινουμένων σχεδίων του Claude Barras, με τον θεατή να παρακολουθεί αποσβολωμένος την εναλλαγή συναισθημάτων κατά τη διάρκεια της παραμονής του 9χρονου Κολοκυθάκη στο ορφανοτροφείο.
Ειδική μνεία: Tiszta Szívvel, Sameblod
Καλύτερη θερινή ταινία: El Olivo
Εδώ έχουμε ακόμα μία έκπληξη με τα καλοκαιρινά blockbusters να καταποντίζονται, με αποτέλεσμα στην επιφάνεια να έχουν την ευκαιρία να βγουν οι μικρότερες παραγωγές που είδαμε μονάχα σε θερινές αίθουσες, με το ισπανικό δράμα του Icíar Bollaín να μας κάνει την ωραιότερη και πιο υποσυνείδητη διάλεξη στη κοινωνική, οικογενειακή και οικονομική κρίση που περνάει η Ευρώπη, βάζοντας στο επίκεντρο το σύμβολο της ελιάς.
Ειδική μνεία: Genius, Remember, The Nice Guys
Ευχάριστες εκπλήξεις: The Magnificent Seven, Pete's Dragon, Sing, London Has Fallen
Μεγάλες απογοητεύσεις: Blair Witch, The Great Wall, Jason Bourne, Suicide Squad, Batman v Superman: Dawn of Justice, Le Tout Nouveau Testament
Χειρότερες ταινίες: Complete Unknown, Elle, The Handmaiden, Queen of the Desert, Sausage Party, Central Intelligence, X-Men: Apocalypse, Gods of Egypt
Ειδικό βραβείο κοινωνικής κριτικής: I, Daniel Blake
Ειδικό βραβείο οπτικού οργασμού: The Neon Demon
Ειδικό βραβείο ευχάριστης ναυτίας: Hardcore Henry
Και του χρόνου!
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
