Νομίζω ότι ήταν λογικό να ήμουν επιφυλακτικός όταν έμαθα ότι κάποιος σχεδιαστής μόδας μεταπήδησε ξαφνικά στην 7η τέχνη και θα παρουσίαζε μια ταινία υψηλών προδιαγραφών και προσδοκιών.
Παρά τις - στη πλειοψηφία τους - θετικές κριτικές που έλαβε, προσωπικά βρήκα το A Single Man μια πανέμορφη οπτικά μεν αλλά κενή, για να μη πω κλούβια, σαπουνόφουσκα.
Επτά χρόνια αργότερα, ο Tom Ford επέστρεψε με το Nocturnal Animals και αυτή τη φορά δεν ήμουν απλά επιφυλακτικός αλλά ξεκάθαρα αρνητικά προκατειλημμένος για το τι θα δω.
Για καλή μου τύχη, ο κύριος Ford μου έδειξε ότι πήρε το μάθημά του και στο νέο του πόνημα όχι μόνο κατάφερε να βελτιώσει αισθητά τα προβλήματα που μάστιζαν το πρώτο του φιλμ, αλλά και να αποδείξει ότι είναι ένας πραγματικά αξιόλογος δημιουργός.
Η Susan (Amy Adams, Arrival) είναι γκαλερίστα, προέρχεται από πλούσια οικογένεια και έχει έναν ημιθανή γάμο με έναν γόη.
Κάτι που οι περισσότεροι δε γνωρίζουν είναι ότι πριν περίπου είκοσι χρόνια, είχε παντρευτεί τον Edward (Jake Gyllenhaal, Demolition), έναν αποτυχημένο τότε συγγραφέα, τον οποίον στη συνέχεια πλήγωσε και πρόδωσε.
Ξαφνικά ένα δέμα φτάνει στο σπίτι της, το οποίο περιέχει το χειρόγραφο του πρώτου του βιβλίου, αφιερωμένο σε εκείνη, μαζί με στοιχεία επικοινωνίας για να συναντηθούν.
Το βιβλίο διηγείται τη βίαιη σκληρή περιπέτεια του Tony, ενός οικογενειάρχη που ενώ ταξιδεύει με τη σύζυγο και την έφηβη κόρη τους σε έναν διαπολιτειακό δρόμο του Τέξας, δυο αυτοκίνητα τον αναγκάζουν να βγει από το δρόμο του, τους παρενοχλούν, τους τρομοκρατούν και απαγάγουν τις δύο γυναίκες.
Όσο συνεχίζει να διαβάζει, η Susan βυθίζεται όλο και περισσότερο στον pulp κόσμο του, συνειδητοποιώντας την αιτία που είναι αφιερωμένο σε εκείνη.
Η ταινία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα Tony and Susan του Austin Wright.
Διηγείται δύο ιστορίες, τη λογοτεχνική περιπέτεια ενώ τη διαβάζει και με τον τρόπο που τη φαντάζεται η Susan, και την πραγματική της ζωή, την τωρινή μέχρι τη πρώτη γνωριμία της με τον Edward σε αντίστροφα flashbacks.
Τη μερίδα του λέοντος χρονικά κρατάει η περιπέτεια του βιβλίου, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα pulp θρίλερ, πολύ σκληρό θεματικά, με τρομερό σασπένς, που όμως χωλαίνει λίγο προς το φινάλε.
Η ουσία όμως του φιλμ έγκειται στις αλληγορίες και τους παραλληλισμούς που υπάρχουν μεταξύ βιβλίου και πραγματικής της ζωής.
Το Nocturnal Animals δεν είναι μία εύκολη ταινία να παρακολουθήσεις.
Κατ’ αρχάς, ο ρυθμός είναι υπνωτιστικός, πολύ πιο ελεγχόμενος από το σερνόμενο A Single Man ώστε να πετυχαίνει το στόχο του στη δημιουργία της απαραίτητης ατμόσφαιρας, αλλά ακόμα κι έτσι, τα λεπτά δεν περνούν εύκολα.
Κατά δεύτερον, η ιστορία του βιβλίου είναι πολύ σκληρή και δυσάρεστη σε σημείο να δυσανασχετείς, παρότι on-screen δεν υπάρχει γραφική βία.
Τρίτον και ίσως σημαντικότερο, λόγω της αρχικής άγνοιας του θεατή σχετικά με το τι συνέβη στο γάμο της Susan με τον Edward, αργούμε σημαντικά να αντιληφθούμε ποια είναι ακριβώς η συσχέτιση του βιβλίου με τη ζωή τους και γιατί ταράζει τόσο πολύ τη πρώτη διαβάζοντάς το, κάτι που σε συνδυασμό με τα παραπάνω, κάνει την ανυπομονησία να πλησιάζει στο να γίνει εκνευρισμός.
Ευτυχώς, για όλα τα παραπάνω αποζημιωνόμαστε και μάλιστα πλήρως, όταν τα χαρτιά αρχίζουν να ανοίγουν, το σενάριο δείχνει τα δόντια του αποκαλύπτοντας τα μυστικά των ηρώων, με την πολυαναμενόμενη συσχέτιση να έρχεται και μάλιστα με πολλαπλές αναγνώσεις και επεξηγήσεις, οι οποίες θα πρέπει να σας προειδοποιήσω ότι μένουν ορθάνοιχτες, κάτι που εκνεύρισε αρκετούς θεωρώντας ότι η ταινία δεν έχει φινάλε.
Είναι μια ταινία με πολλά μυστικά, που ο καθένας έχει το δικαίωμα να τη διαβάσει όπως επιθυμεί, χωρίς κανείς απ’ αυτούς να σφάλει πραγματικά.
Στο τεχνικό κομμάτι, ο Tom Ford αφήνει πίσω του τα αποστειρωμένα μουντά πλάνα του A Single Man, όμως παρά τη βρωμιά, τη σκόνη και την κενότητα του ερημικού Τέξας, καταφέρνει να τα κάνει το ίδιο πανέμορφα, ενώ ταυτόχρονα διαχειρίζεται ικανοποιητικότατα τους ηθοποιούς του, έστω κι αν οι επιλογές στο casting θα μπορούσαν να είναι κάπως πιο προσεγμένες.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, τη παράσταση στη ταινία δε κλέβουν οι Amy Adams και Jake Gyllenhaal αλλά ο Michael Shannon (Complete Unknown) σε ένα ρόλο που του ταιριάζει γάντι.
Στα λοιπά σχόλια, νοιώθω υποχρεωμένος να αναφερθώ στη πολύ προσεγμένη μουσική του Abel Korzeniowski, στην αξιόλογη φωτογραφία του Seamus McGarvey και στα αναπάντεχα αλλά ουσιώδη μικρά περάσματα των Armie Hammer (The Man From U.N.C.L.E.), Michael Sheen (Passengers), Andrea Riseborough (Hidden), Laura Linney (Sully) και ειδικά της Jena Malone (The Neon Demon), με την επιλογή της τελευταίας να μην είναι προφανώς καθόλου τυχαία ;)
Το Nocturnal Animals είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ, ένα αισθηματικό δράμα, μια ταινία εκδίκησης, μια pulp περιπέτεια.
Είναι ένα αξιόλογο από κάθε πλευρά φιλμ, που απαιτεί τη προσήλωση και την υπομονή του θεατή, αλλά που τελικά τον αποζημιώνει μέχρι τελευταίας δεκάρας, εγείροντας ταυτόχρονα πολλές συζητήσεις για την τελική του ανάγνωση.
Στους κινηματογράφους από 5 Ιανουαρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
