Κέρδισε κοινό και κριτικούς, απέσπασε ένα σωρό βραβεία από φεστιβάλ και είναι η ταινία της χρονιάς για την Ιταλία.
Το Perfetti Sconosciuti διαδραματίζεται όλο σε ένα διαμέρισμα και σε κρατάει γαντζωμένο μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Ένα καλό που έχουν οι “ταινίες δωματίου“, όπως τις αποκαλώ, είναι ότι σπάνια αστοχούν.
Συνήθως όλες είναι καλές γιατί βασίζονται σε αυθεντικά σενάρια, ενδιαφέρον ιδέες και καλογραμμένους διαλόγους (πάρτε για παράδειγμα το 12 Angry Men ή το Man From Earth, που για μένα αποτελούν τις κορυφές του είδους).
To Perfect Strangers προτείνει το εξής: κανονίστε ένα δείπνο με φίλους, όπου τα κινητά τηλέφωνα του καθενός θα βρίσκονται επάνω στο τραπέζι.
Κάθε κλήση, μήνυμα, υπενθύμιση, mail κτλ. θα γίνεται φανερό σε όλους.
Αν δεν έχεις να κρύψεις κάτι στην οικογένεια σου, στη κοπέλα/αγόρι σου ή στους φίλους σου θα το κάνεις, σωστά..;
Στην ταινία μαζεύονται τρία ζευγάρια και ένας μόνος του, οι περισσότεροι φίλοι από παιδιά, για να δουν την έκλειψη σελήνης και να δειπνήσουν, όταν αποφασίζουν να παίξουν αυτό το φαινομενικά αθώο παιχνίδι, μέχρι που μυστικά αποκαλύπτονται με κλιμακωτό ρυθμό και η μία άβολη κατάσταση διαδέχεται την άλλη.
Παράλληλα η σελήνη ‘γεμίζει’ από τη σκιά της γης, λειτουργώντας σαν οιωνός κακών μαντάτων.
Λένε πως όλοι οι άνθρωποι είναι νορμάλ, μέχρι να τους γνωρίσεις καλύτερα.
Το θέμα που θέτει το Perfect Strangers (ανατριχιαστικά εύστοχος τίτλος) είναι η εμπιστοσύνη και το πόσο καλά ξέρουμε τελικά τον διπλανό μας.
Οι ‘τέλειες’ σχέσεις μας ίσως απλά να δείχνουν έτσι.
Ίσως μικρές σκέψεις, γνώμες, αποφάσεις να είναι συγκλονιστικές ή και ακατανόητες για τους άλλους.
Και παρόλο που η ταινία κρατάει τη χιουμοριστική της διάθεση, σύντομα κυλάει προς την σκοτεινή πλευρά, και ξεγυμνώνει τον σύγχρονο άνθρωπο, τα πάθη του, τις ενοχές του, τις αδυναμίες του..
Κριτική γίνεται επίσης και για την χρήση των κινητών τηλεφώνων.
Έχουμε εκπλαγεί και αφοσιωθεί όλοι τόσο πολύ από την τεχνολογία, που χωρίς να το καταλάβουμε τα smartphone μας έχουν γίνει τα ‘μαύρα’ κουτιά της ζωής μας – η αληθινή προσωπικότητα μας, παγιδευμένη σε ένα μικρό κομμάτι μέταλλου.
Επίσης το αποφάσισα, θα γράψω βιβλίο φιλοσοφίας εγώ..
Το Perfect Strangers του Paolo Genovese διαθέτει εξαιρετικά αυθεντικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές της (δε θα μπορούσε και αλλιώς) και καλογραμμένους διαλόγους – με στοιχεία σασπένς μάλιστα – ειδικά από το δεύτερο μισό και μετά.
Πρόκειται για μια ταινία που απευθύνεται σε ενήλικους, σε κάνει να σκεφτείς κάποια πράγματα και θα μπορούσε άνετα να λειτουργήσει στο θεατρικό σανίδι.
Το ιταλικό σινεμά στα καλύτερα του.
Η ταινία διασκευάστηκε στα ελληνικά από τον Θοδωρή Αθερίδη με τίτλο Τέλειοι Ξένοι και κυκλοφόρησε την περίοδο των Χριστουγέννων.
Δεν την έχω δει ακόμα, αν και θα προτιμούσα να την απολαύσω σε κάποιο θερινό σινεμά το καλοκαίρι.
Επίσης ευελπιστώ αργότερα να την δούμε και στο θέατρο.
Μιχάλης Δαγκλής.
