Ένας καταδικασμένος σε θάνατο γίνεται αντικείμενο ενός παράξενου πειράματος που ξεκλειδώνει τις γενετικές του μνήμες και «βιώνει» τις περιπέτειες του προγόνου του Αγκιλάρ, ενός εκπαιδευμένου δολοφόνου, στην Ισπανία της Ιεράς Εξέτασης.
Βασισμένη πάνω στο δημοφιλέστατο παιχνίδι, η μεταφορά του - ειλικρινά ποιος δεν το ξέρει πια - βιντεοπαιχνιδιού δεν είναι παρά μια αμονατριστικη απεικόνιση σκηνών-αναπαραστάσεων πιστών από το game.
Και so what!
Κάπως, δικαιολογείται να χαρακτηριστεί ταινία λόγω των Michael Fassbender (The Light Between Oceans) και Marrion Cotillard (Allied) που προσθέτουν στοιχειώδες βάρος σε δύο σχηματικούς χαρακτήρες ...ναι και όμως, καμιά σχέση με το Lara Croft, που όσα λένε και κάνουν είναι πιο απλοϊκά και (πώς να το πω...) πιο μηχανικά και από ατάκες των ηρώων του τεχνητού κόσμου του Westworld (τη σειρά του HBO με τον Hoppkins) και που ως ρόλοι δεν έχουν βάθος λόγω της σεναριακής ευκολίας και της αντι-ενδελεχούς απεικόνισης ...virtual playing ρόλων, που ήρθαν απλά να πωρώσουν λίγο ακόμη τους θαυμαστές του παιχνιδιού.
Marketing κοινώς, σε σκηνοθεσία Justin Kurzel.
Δυστυχώς λυπάμαι για τη Cotillard, που η υποκριτική της φινέτσα, δεν κατάφερε να προσδώσει κάτι στο μαύρο σκοτάδι του σεναρίου, κατάφερε όμως να μη τη σπιλώσει στα μάτια των κριτικών και να την κρατήσει εκεί που ήδη είναι με τη άξια της.
Είμαι σίγουρη ότι κάπου σε μα γωνιά η Joli θα γελάει ειρωνικά.
Στους κινηματογράφους από 5 Ιανουαρίου.
Ερασμία Τσίπρα.
