Μία ομάδα διεφθαρμένων αστυνομικών εκβιάζεται από τη ρώσικη μαφία για να φέρει εις πέρας μια δύσκολη ληστεία, βάση ενός παράτολμου σχεδίου κατά το οποίο για χάριν παραπλάνησης της αστυνομίας ενεργοποιείται ο κωδικός 999 που σημαίνει ο θάνατος ενός αστυνομικού.
Πολλοί θα αναρωτιέστε (και με το δίκιο σας) γιατί δεν εξηγώ καλύτερα την υπόθεση στο παραπάνω κείμενο, αλλά πιστέψτε με, έκανα ότι καλύτερο μπορούσα έχοντας κατά βάση μια ταινία χωρίς συγκεκριμένο σενάριο που μοιάζει με ένα συνονθύλευμα αμοντάριστων σκηνών από επεισόδια του CSI ή κάποιας ανάλογης αστυνομικής σειράς.
Ο Αυστραλός σκηνοθέτης του Lawless (2011), John Hillcoat, επιχειρεί ένα αστυνομικό action movie και ο θεός βοηθός.
Με ένα λαμπερό cast που περιλαμβάνει πρωτοκλασάτα ονόματα του Χόλιγουντ όπως οι Casey Affleck (Manchester By The Sea), Chiwetel Ejiofor (Dr. Strange), Woody Harrelson (Now You See Me 2) και Kate Winslet (Collateral Beauty) αποτελεί απορίας άξιο αφενός πως κατάφερε να μην αξιοποιήσει ούτε έναν από αυτούς και αφετέρου πώς με ένα τόσο αδύναμο έως ανύπαρκτο σενάριο, τους έπεισε να συμμετέχουν ακόμα και για αρπαχτή σε μία τόσο κακή ταινία.
Ως προς το δεύτερο αναμφίβολα του αξίζουν συγχαρητήρια!
Η ταινία ξεκινά και το ενδιαφέρον εξανεμίζεται από τα πρώτα κιόλας λεπτά όταν γίνεται εμφανές ότι πρόκειται για μια ακόμα χιλιοειπωμένη αμερικάνικη αστυνομική συνταγή.
Διεφθαρμένοι αστυνομικοί, υπόκοσμος, ναρκωτικά, ληστείες, πιστολίδι, όλα σερβιρισμένα χωρίς την παραμικρή υπόνοια πρωτοτυπίας και αυτό είναι μόνο η αρχή για μια πολύ χειρότερη συνέχεια με προβληματική αφήγηση όπου το σενάριο, η μάλλον μια κάποια ιδέα που προσπάθησε να γίνει σενάριο δεν αναπτύσσεσαι ποτέ.
Ένα τσούρμο μπάτσοι και ένα μάτσο κακοποιοί «μπλέκουν τα μπούτια τους», σε μια σειρά από σκηνές που κυριολεκτικά «χάνεται η μπάλα» και οι θεατές μετά βίας ξεχωρίζουν ποιος είναι ποιος και τι ακριβώς θέλει να κάνει.
Μέσα σε όλη την αναμπουμπούλα και ο περίφημος κωδικός 999 που αναφέρεται κάθε τρεις και λίγο, αλλά τελικά πότε δεν γίνεται σαφές τι ακριβώς είναι.
Οι χαρακτήρες απλώς έχουν ο καθένας μια ιδιότητα χωρίς να γίνεται η παραμικρή ανάπτυξη, ενώ όλο το καστ περιορίζεται σε τυποποιημένες-αδιάφορες ερμηνείες.
Και μόνο που βλέπει κανείς μια ηθοποιό του βεληνεκούς της Kate Winslet να μην πείθει ούτε κατά διάνοια στο ρόλο μιας Ρωσίδας μαφιόζας, αρκεί για να καταλάβει ότι πρόκειται για μια ταινία από αυτές που βγαίνουν με το κιλό στην εγχώρια βιομηχανία του Χόλιγουντ, με τη διαφορά ότι δεν είναι πάντα τόσο κακές.
Μετά από 116 βασανιστικά λεπτά έρχεται επιτέλους το φινάλε, που καμιά σημασία δεν έχει εκτός από τη λύτρωση του θεατή από ένα αφόρητα βαρετό φιλμ.
Όσοι από εσάς εντυπωσιαστείτε από το θελκτικό καστ και δείτε τελικά την ταινία εύχομαι καλό κουράγιο ...θα το χρειαστείτε!
Στους κινηματογράφους από 23 Φεβρουαρίου.
Γιάννης Αποστολίδης.
