Είναι σχεδόν παράδοση κάθε χρόνο να βγαίνουν μερικές feel-good γαλλικές κωμωδίες οι οποίες γνωρίζουν επιτυχία και στην χώρα μας, όπως το Intouchables (2011), La Famille Bélier (2014) και πολλές άλλες.
Συνήθως κυκλοφορούν το καλοκαίρι και τις απολαμβάνουμε σε κάποιο θερινό.
Το Άμεση αποβίβαση! (Débarquement immédiat!) του σκηνοθέτη/σεναριογράφου Philippe de Chauveron (έγραψε την επιτυχία Θεέ μου, τι σου κάναμε; του 2014), είναι ουσιαστικά οι περιπέτειες τριών τύπων που μπλέκουν σε μπελάδες.
Έχουμε τον José Fernandez (Ary Abittan, Πάμε για Επανάσταση;), έναν αστυνομικό που πρόκειται να πάρει μια καλή μετάθεση αν και εφόσον φέρει εις πέρας μια τελευταία αποστολή: να συνοδεύσει μέχρι την Καμπούλ τον Karzaoui (Medi Sadoun, Θεέ μου, τι σου κάναμε;) ένα τύπο ο οποίος βρίσκεται λαθραία στη χώρα, χωρίς κανένα χαρτί επάνω του - και όχι μόνο αυτό, αλλά τον έχουν μπερδέψει και με κάποιον άλλο.
Μαζί, τους ακολουθεί και ο συνάδελφος του José, ο σεξομανής Guy Berthier (Cyril Lecomte, Πάμε για Επανάσταση;).
Μέχρι που το αεροπλάνο τους αναγκάζεται να προσγειωθεί στη Μάλτα λόγω τεχνικών προβλημάτων και εκεί ξεκινά ο χαμός.
Ο κρατούμενος σκαρφίζεται διαρκώς σχέδια για να αποδράσει, τα οποία συνήθως φέρνουν καταστροφικά αποτελέσματα στους δυο άλλους.
Είναι η πολυφορεμένη συνταγή όπου το ένα μπλέξιμο ακολουθεί το άλλο, με παρεξηγήσεις, ημίγυμνες κουκλάρες να σκανδαλίζουν τους πρωταγωνιστές με τρόπο που θυμίζει τις σεξοκωμωδίες των 80's και αστεία για «μοντέρνα» προβλήματα όπως είναι οι λαθρομετανάστες, ο ρατσισμός κτλ.
Θα μπορούσε να είναι μια ξεκαρδιστική ταινία ή έστω μια χιουμοριστική περιπέτεια (μια και δεν έχει καν δράση), αλλά το δυστυχές είναι πως τα αστεία τις περισσότερες φορές δεν βρίσκουν το στόχο τους.
Και μάλιστα όσο περνά η ώρα αυτό γίνεται ακόμα πιο επίπονο, με τον σκηνοθέτη/σεναριογράφο να μοιάζει πως θέλει να εκβιάσει το χιούμορ.
Αρκετές φορές οι ήρωες φτάνουν στα όρια της ...καρικατούρας, ειδικά από τον Medi Sadoun, ο οποίος χρησιμοποιεί παιδαριώδεις εκφράσεις του προσώπου του για να γελάσουμε.
Υπάρχει μια υποτυπώδης υπο-πλοκή με τον πρωταγωνιστή μας να προσπαθεί να μείνει πιστός στη γυναίκα του και να την πείσει πως την αγαπάει, μα είναι πολύ αραιά πασπαλισμένη.
Γνωρίζω πως το χιούμορ είναι δύσκολο είδος και τις περισσότερες φορές είναι θέμα υποκειμενικότητας, αλλά και διάθεσης.
Επίσης είναι γνωστό πως λειτουργεί καλύτερα με πολύ κόσμο.
Με μεγάλες παρέες.
Ίσως αν κυκλοφορούσε το καλοκαίρι και θέλατε να δείτε μια «χαλαρή» ταινία σε κάποιο θερινό να την εκτιμούσατε περισσότερο.
Όμως το Άμεση αποβίβαση! παρά τις προσπάθειες των ηθοποιών του, δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τη μετριότητα.
Είναι κωμωδία καταστάσεων με εύκολα σκετσάκια, παρά χαρακτήρων με έξυπνους διαλόγους και αιχμηρές ατάκες.
Η εξωτική Μάλτα δείχνει πανέμορφη, μα ούτε αυτό είναι αρκετό για να σε αποσπάσει από το πρόχειρο σενάριο και το «εύκολο» χιούμορ.
Στους κινηματογράφους από 2 Φεβρουαρίου.
Μιχάλης Δαγκλής.
1.jpg)
