Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: το γαλλόφωνο Όλα Αρχίζουν Αύριο (Demain tout commence) δεν είναι κωμωδία.
Γιατί αν πραγματικά ήταν, δε θα με έβρισκαν οι τίτλους τέλους της με βουρκωμένα μάτια.
Το παραπάνω λειτουργεί και σαν προειδοποίηση για αυτούς που θα πάνε να το δουν νομίζοντας πως πρόκειται για ξεκαρδιστική κωμωδία.
Και μπορεί τον πρωταγωνιστή της Omar Sy να τον γνωρίσαμε με την τεράστια επιτυχία (και δικαιολογημένα) Οι Άθικτοι – μια ταινία που ισορροπεί το κωμικό με το δραματικό – στο Όλα Αρχίζουν Αύριο πάντως η ζυγαριά γέρνει έντονα προς το δράμα.
Ο Samuel (Omar Sy, Inferno) ξυπνάει ένα πρωί ύστερα από ένα ολονύχτιο πάρτι στη Γαλλία, όταν μια Βρετανίδα εμφανίζεται (Clémence Poésy, Mr. Morgan's Last Love) και του δίνει ένα μωρό στην αγκαλιά.
Τον πληροφορεί πως είναι η κόρη του και μετά φεύγει.
Εκείνος κάνει τα αδύνατα δυνατά για να την βρει, μα όταν αποτυγχάνει, αποφασίζει να μεγαλώσει μόνος του το παιδί.
Βρίσκει ένα τύπο (Antoine Bertrand) ο οποίος του βρίσκει δουλειά σαν κασκαντέρ (!) και αποφασίζουν να συγκατοικήσουν μαζί.
Ύστερα από 8 χρόνια η μητέρα του παιδιού κάνει την εμφάνιση της και έρχεται η στιγμή για εξηγήσεις.
Το Όλα Αρχίζουν Αύριο είναι σκηνοθετημένο από τον Hugo Gélin (του Just Like Brothers το 2012) και αποτελεί ριμέικ του μεξικάνικου Πουθενά Χωρίς την Κόρη Μου, του 2013.
Είναι από αυτές τις ταινίες που θέλουν να σε διδάξουν κάτι για τη ζωή.
Τι αξίζει να αγαπάς και πως δεν πρέπει να παίρνεις τα πράματα τόσο σοβαρά.
Και ποιος καλύτερος θα ήταν σε τέτοιου είδους ρόλο από τον χαρισματικό Omar Sy, ένα ‘μεγάλο παιδί’, γεμάτο αυθορμητισμό, κέφι και όρεξη για ζωή.
Εδώ υποδύεται ένα πατέρα που έχει μεταδώσει την ίδια ενεργητικότητα στην κόρη του, τις κάνει όλα τα χατίρια – μέχρι που έχει διαμορφώσει το σπίτι που μένουν ώστε να ταιριάζει στα γούστα της μικρής: τσουλήθρες, πλέιμομπιλ ανθρώπινου μεγέθους και τεράστια αρκουδάκια στο σαλόνι!
Η ταινία φτάνει στα όρια του παραμυθιού και ωραιοποιεί πολλά πράγματα.
Για πότε βρήκε αμέσως δουλειά ο πρωταγωνιστής, πως ακριβώς ένας άγνωστος τύπος (εδώ ο Antoine Bertrand σαν ...ξελιγωμένος ομοφυλόφιλος) συμφώνησε να μείνουν μαζί και να μεγαλώσουν από κοινού το παιδί - και άλλες παρόμοιες καταστάσεις - συμβαίνουν με τέτοια ευκολία στην ταινία, χωρίς πολλά πολλά, που μοιάζουν να ανήκουν σε άλλο σύμπαν.
Όσο για την κωμωδία ξεχάστε το.
Η ταινία ξεκινά ανάλαφρα, υπάρχουν κωμικά στοιχεία, μα με την πάροδο του χρόνου, ειδικά από τη μέση και μετά, αρχίζει να ξεφεύγει.
Εισχωρεί στο δράμα με τρόπο που δεν το περιμένεις, χωρίς να σε έχει προϊδεάσει.
Φυσικά ο Omar Sy ξεδιπλώνει το ταλέντο του και μας δείχνει με πόση άνεση μπορεί να παίξει και τα δυο είδη.
Ενώ όμως στους Άθικτους η συγκίνηση βγαίνει αβίαστα, χωρίς την ανάγκη για εξηγήσεις και χωρίς να πατάει έντονα πάνω σε αυτό, εδώ έχουμε κάτι άλλο.
Επιστρατεύεται ένα μικρό παιδάκι και ένα δυσοίωνο μέλλον, η μίξη των οποίων αναδύει μια θλίψη, που μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους θα σας έχουν κάνει κουρέλι.
Η ταινία θέλει να κλάψεις.
Δε λέω ότι είναι κακό, απλά το κάνει λίγο πιο ‘φωναχτά’ από ότι θα ήθελα.
Το Όλα Αρχίζουν Αύριο είναι μια γλυκόπικρη κομεντί.
Έχει καλές ερμηνείες, όχι τόση πλάκα όση θα περιμέναμε, ενώ διευκολύνει συχνά καταστάσεις.
Επικεντρώνεται στη σχέση πατέρα-κόρης, οι οποίοι είναι συμπαθέστατοι, με τον πλέον ιδανικό τρόπο.
Δεν θα ξεκαρδιστείς ποτέ στα γέλια, αλλά σίγουρα θα χρειαστείς χαρτομάντιλα.
Στους κινηματογράφους από 16 Φεβρουαρίου.
Μιχάλης Δαγκλής.
