Υπάρχουν τόσες εντυπωσιακές αληθινές ιστορίες εκεί έξω που δεν γνωρίζουμε καν, και ευτυχώς έχουμε το σινεμά για να μας συστήσει μερικές από αυτές.
Η ταινία με τον εύστοχο τίτλο Αφανείς Ηρωίδες από τον σκηνοθέτη Theodore Melfi (St. Vincent, 2014) μας πάει πίσω στα 60's τότε που η κούρσα για την κατάκτηση του διαστήματος είχε ανάψει για τα καλά.
Η Αμερική αγωνίζονταν ενάντια στη Ρωσία για το ποιος θα στείλει πρώτος άνθρωπο στο διάστημα.
Τα μεγαλύτερα μυαλά της NASA δούλευαν πυρετωδώς, μα τελικά ήταν τρεις μαύρες γυναίκες που έδωσαν στους Αμερικάνους τη βοήθεια όχι μόνο να στείλουν άνθρωπο στο διάστημα αλλά και αργότερα στη σελήνη.
Η ταινία έχει δυο αφηγήσεις.
Από τη μία μας δείχνει το πραγματικά δύσκολο επιστημονικό επίτευγμα.
Μιλάμε για πρωτοπόρους, η οποίοι έπρεπε να δημιουργήσουν νέα μαθηματικά μοντέλα και φόρμουλες προκειμένου να καταφέρουν κάτι που ακόμα μας μοιάζει απίστευτο.
Δεν ξέρω πόσους ενδιαφέρει αυτό, αλλά εγώ το βρίσκω ιδιαίτερα συναρπαστικό να καταλάβει κάποιος τις προκλήσεις αλλά και τη μεθοδολογία με την οποία δουλεύει η NASA.
Υπάρχουν μαθηματικά στην ταινία αλλά δεν τα βαραίνει πολύ για να πήξει το κεφάλι μας.
Συνήθως τα επεξηγεί με τρόπο κατανοητό.
Από την άλλη μεριά έχουμε τις τρεις πρωταγωνίστριες μας [Taraji P. Henson (Larry Crowne), Octavia Spencer (Bad Santa 2), Janelle Monáe (Moonlight)] οι οποίες μπορεί να πρόκειται για μαθηματικές ιδιοφυΐες αλλά τους έτυχε να γεννηθούν γυναίκες, μαύρες και στην Αμερική των 60's.
Η ταινία δίνει πολύ βάρος στο κοινωνικό κομμάτι.
Στις ανελέητες διακρίσεις και τον ρατσισμό που υπέμειναν μέχρι να φτάσουν να καταξιωθούν σαν σημαντικοί επιστήμονες.
Στους ρατσιστικούς νόμους που έπρεπε να υπακούν και πλέον μοιάζουν εξωφρενικοί σε εμάς.
Και παρότι η ταινία είναι ποτισμένη με τέτοιες αναφορές καταφέρνει να μη γίνει ποτέ ‘βαριά’.
Αντίθετα μάλιστα θα έλεγα πως πρόκειται για μια ανάλαφρη, feelgood ταινία με αρκετό χιούμορ.
Είναι ευχάριστη αυτή η αλλαγή, από το να βλέπαμε άλλη μία υπερ-δραματική ταινία με θέμα το ρατσισμό.
Οι ερμηνείες είναι όλες καλές, ειδικά από τις τρεις πρωταγωνίστριες.
Ευχάριστη έκπληξη για μένα αποτέλεσε ο ρόλος του Kevin Costner (Criminal) σαν τον αυστηρό μα δίκαιο διευθυντή του προγράμματος, ο οποίος είναι και ο πρώτος που καταλαβαίνει πως οι φυλετικές διακρίσεις μπαίνουν εμπόδιο στην έρευνα τους.
Έχει ίσως και την καλύτερη ατάκα της ταινίας.
Το καστ συμπληρώνουν η Kirsten Dunst (Midnight Special) και ο Jim Parsons (Visions), ο οποίος δεν θα καταφέρει να ξεφύγει ποτέ από το ρόλο του Sheldon.
Κάποιες υποπλοκές, όπως το ρομάντζο της μιας πρωταγωνίστριας δεν το βρήκα ενδιαφέρον και θεωρώ ότι έριχνε την ταινία λίγο πίσω.
Επίσης αρχικά γίνεται αναφορά στην παράνοια και το κόμπλεξ της Αμερικής σχετικά με τους Ρώσους αλλά ευτυχώς δεν παρέμεινε για πολύ εκεί.
Το Αφανείς Ηρωίδες είναι μια ευχάριστη και γρήγορη ταινία που ρίχνει φως σε ένα άγνωστο για τους περισσότερους γεγονός της ιστορίας.
Η κατάκτηση του διαστήματος δεν στρώθηκε με ροδοπέταλα για κάποιες και είναι πολύ ενδιαφέρον όχι μόνο το επιστημονικό κομμάτι της ταινίας αλλά και το καθαρά ανθρώπινο.
Στους κινηματογράφους από 23 Φεβρουαρίου.
Μιχάλης Δαγκλής.
