Τα μελοδράματα αποτελούσαν πάντα το αγαπημένο είδος ταινιών των Κορεατών, τα τελευταία χρόνια όμως, αστυνομικά, γκανγκστερικά και πολεμικά δράματα είναι αυτά που τραβούν τον περισσότερο κόσμο, μιας και το μελόδραμα θεωρείται κάπως ξεπερασμένο πλέον.
Το ποιοτικό αυτό κενό έρχεται να καλύψει το παρόν φιλμ, το οποίο αναγάγει το είδος σε ανάλογο ύψος με τα προαναφερθέντα, ουσιαστικά εκσυγχρονίζοντας το.
Ας δούμε όμως περί τίνος πρόκειται.
Μετά από δύο χρόνια στη φυλακή για επίθεση με μαχαίρι, η Jeong-eun αποφυλακίζεται με αναστολή και επιστρέφει σπίτι της.
Εκεί την περιμένει ο πατέρας της, Joo-suk, πρώην αστυνομικός και νυν ιχθυοπώλης, και ο μικρός της αδερφός, Jeong-hwan.
Η σχέση με τον πατέρα της ήταν πάντοτε τεταμένη, μιας και μετά την αποπομπή του από την αστυνομία, άρχισε να πίνει πολύ και να γίνεται βίαιος προς τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας.
Η Jeong-eun τον κατηγορεί για τον θάνατο της μητέρας της και εκείνος από τη μεριά του την απορρίπτει λόγω της σχέσης της με το έγκλημα.
Αποφασίζει όμως να μείνει στο πατρικό της για κάποιο διάστημα, για χάρη του αδερφού της και για να τελέσει μια επιμνημόσυνη δέηση για την μητέρα της.
Παράλληλα εργάζεται σε ένα κομμωτήριο, έχοντας σκοπό κάποια στιγμή να αποκτήσει ένα δικό της.
Κάποια στιγμή αποφασίζει να συναντήσει τον παλιό της "συνάδερφο", Chang-won, ο οποίος όμως στο διάστημα τον τελευταίων ετών έχει γίνει αρχηγός της ντόπιας εγκληματικής οργάνωσης και από κει και πέρα τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν πραγματικά αρνητική τροπή.
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Lee Jeong-cheol, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο, σε μία εξαιρετική δουλειά, που είναι μάλιστα και το ντεμπούτο του.
Όπως είπαμε και στον πρόλογο, αυτό που κάνει το συγκεκριμένο φιλμ ξεχωριστό είναι το ότι ο σκηνοθέτης παίρνει την κλασική μορφή του μελοδράματος, μέσω της κεντρικής ιστορίας της άκρως δυσλειτουργικής οικογένειας, και προσθέτει στοιχεία που έχουν αναδείξει τον κορεάτικο κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια, με κύριο την γκαγκστερική δράση.
Σε αντίθεση βέβαια με το προαναφερθέν είδος, ο Lee δεν εστιάζει σε εντυπωσιακές σκηνές δράσης, αλλά στην ανάπτυξη των κεντρικών χαρακτήρων, με τα υπόλοιπα στοιχεία απλώς να συμπληρώνουν τα λεγόμενα και τις πράξεις τους.
Κύριος άξονας του φιλμ είναι η σχέση πατέρα κόρης, η οποία αναλύεται στο έπακρο και με άκρως δραματικό και κατά συνέπεια ψυχαγωγικό τρόπο.
Εκείνος ουσιαστικά την αγνοεί, θεωρώντας την πεισματάρα και απερίσκεπτη σαν μικρό παιδί ενώ εκείνη θεωρεί την συμπεριφορά του άσπλαχνη και εγωιστική.
Και οι δύο θέλουν να ξεφύγουν από τον άλλο, δεν τους το επιτρέπουν όμως οι συνθήκες παραμένοντας μαζί μέσα σε ένα κλίμα μιζέριας και έλλειψης κατανόησης: Η κόρη ζητάει απεγνωσμένα οικογενειακή στήριξη και ο πατέρας συνεχώς παρεξηγεί τη συμπεριφορά της
Εξίσου ενδιαφέρων είναι και ο τρόπος που λειτουργεί στο φιλμ ο μικρός αδερφός, ο οποίος παρουσιάζεται να μην συνειδητοποιεί την ένταση μεταξύ των άλλων δύο μελών, όντας πολύ μικρός για να ερμηνεύσει τον θυμό της και την σιωπή του.
Παρ'όλη την αθωότητα του γίνεται και αυτός κομμάτι της διαφωνίας, με την Jeong-eun να θέλει να τον προστατέψει από το να έχει τις δικές της παιδικές εμπειρίες και τον Joo-suk να θέλει να αποφύγει πάση θυσία να τον δει σε συμμορία, όπως η αδερφή του.
Ως Jeong-eun, η Soo-ae, η οποία είναι και το μεγάλο ατού της ταινίας, στο ντεμπούτο της μάλιστα στον κινηματογράφο.
Άκρως πειστική ως νεαρή που έχει μόλις αποφυλακιστεί και προσπαθεί να βάλει τη ζωή της σε τάξη υπό άκρως αντίξοες συνθήκες.
Εντυπωσιάζει ιδιαίτερα ο τρόπος που απεικονίζει εκ διαμέτρου διαφορετικά συναισθήματα, όντας σκληρή και ατρόμητη, μπροστά στους εγκληματίες πρώην φίλους της και στον πατέρα της, αλλά απόλυτα τρυφερή στην σχέση της με τον μικρό της αδερφό.
Καθόλου τυχαία τα βραβεία που κέρδισε ως πρωτοεμφανιζόμενη.
Ως Joo-suk, ο Joo-hyun, ο οποίος είναι άκρως πειστικός ως πικρόχολος, άρρωστος πατέρας.
Σαφώς και προσθέτει στην ταινία η παρουσία του.
Η φωτογραφία του Yoon Se-yeong δίνει άκρως ρεαλιστικές εικόνες των φτωζογειτονιών που λαμβάνει χώρα η ιστορία ενώ το μοντάζ του Nam Na-yeong παρουσιάζει τα διάφορα flashback της ταινίες με τρόπο άκρως κατανοητό.
Οι λίγες σκηνές δράσης είναι επίσης αρκετά καλές.
Σε γενικές γραμμές το Α Family (Gajok στα Κορεάτικα) είναι μια άρτια ταινία που θα βρει απήχηση τόσο στους οπαδούς του μελοδράματος όσο και την δράσης.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
