Σαίξπηρ, γεράματα και φιλία.
Το The Carer αφηγείται την ασυνήθιστη φιλία μεταξύ ενός παλαίμαχου ηθοποιού (Brian Cox, The Autopsy of Jane Doe) στα τελευταία χρόνια της ζωής του και μιας νεαρής (Coco Konig, Assassin's Creed) που προσλαμβάνεται στην έπαυλη του για να τον βοηθάει.
Ο Cox υποδύεται ένα πικρόχολο και βωμολόχο γέρο με μια μορφή Πάρκινσον να τον τυραννά.
Η Αυστριακή Konig από την άλλη είναι ένας άνθρωπος υπομονετικός και γεμάτος ζωή που τυχαίνει να θαυμάζει τον γέρο ηθοποιό για το έργο του όλα αυτά τα χρόνια στο σανίδι και στο σινεμά.
Και τους δύο τους ενώνει το πάθος τους για το θέατρο και ειδικά τον Σαίξπηρ.
Η ταινία κινείται ανάλαφρα χωρίς να γίνεται ποτέ πολύ μελοδραματική με τον Cox να προσβάλει τους πάντες και να προκαλεί γέλια.
Απαγγέλλει διαρκώς γνωμικά του Σαίξπηρ ενώ όταν έρχεται η νέα του βοηθός βλέπει μέσα της την ίδια φλόγα που είχε και εκείνος όταν ήταν νέος και μέσα από την καθημερινότητα τους αρχίζουν να ‘δένονται’ και να ανταλλάσσουν διαλόγους από θεατρικά κείμενα.
Ο Cox είναι εξαιρετικός στο ρόλο του, επισκιάζοντας τους πάντες και δείχνοντας να το διασκεδάζει.
Ίσως όμως να προσπαθεί πολύ για μια ταινία που δεν κάνει παραπάνω βήματα.
Η σχέση των δυο χαρακτήρων είναι χαριτωμένη και οι ίδιοι συμπαθητικοί, μα κάπου στη μέση η ταινία μπλέκει με μια υπό-πλοκή για κάποιο τιμητικό βραβείο που πρόκειται να απονεμηθεί στον πρωταγωνιστή, και αναλώνεται στο αν θα πάει να το πάρει ή όχι.
Η βοηθός του θεωρεί πως πρέπει να πάει ενώ οι υπόλοιποι συγγενείς του όχι λόγω της ασταθής υγείας του.
Η ταινία του Ούγγρου Janos Edelenyi μοιάζει να μην ξεφεύγει από αυτή τη φόρμα έως το φινάλε της.
Έπειτα, η σχέση των δύο χαρακτήρων καθορίζεται επιφανειακά - από το κοινό ενδιαφέρον τους για το θέατρο και τίποτα παραπάνω.
Δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη εξέλιξη, η ταινία κινείται ‘εκ του ασφαλούς’ και κλείνει προβλεπόμενα.
Παρόλα αυτά βλέπεται ευχάριστα, κυρίως χάρη στην παθιασμένη ερμηνεία του Cox.
Δεν θα την πρότεινα για τη μεγάλη οθόνη όμως.
Είναι από αυτές τις feel-good ταινίες που για κάποιο λόγο μου ταιριάζει καλύτερα σε ένα Κυριακάτικο απόγευμα σπίτι.
Στους κινηματογράφους από 23 Μαρτίου.
Μιχάλης Δαγκλής.
1.jpg)
