Λατρεύω όταν σκηνοθέτες που τους έχουμε συνηθίσει σε ένα είδος πχ. δράμα αποφασίζουν και κάνουν θρίλερ, όπως για παράδειγμα όταν ο Pedro Almodóvar έκανε Το Δέρμα Που Κατοικώ.
Σκηνοθέτες με δικό τους χαρακτηριστικό στιλ που όταν δοκιμάζουν το τρόμο, το αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρον.
Και μπορεί να είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Jordan Peele, μα είναι ένας ηθοποιός και σεναριογράφος που τον γνωρίζουμε από την κωμωδία, με τελευταία του ταινία να είναι το Keanu.
Το Get Out είναι μια φρέσκια ταινία τρόμου με αισθητική Twilight Zone.
Θα μπορούσε άνετα μάλιστα να ανήκει στην προαναφερθέν σειρά σαν ένα από τα καλύτερα επεισόδια της.
Η πλοκή αφορά ένα Αφροαμερικάνο (Daniel Kaluuya, Sicario) ο οποίος είναι σε σχέση με μια λευκή κοπέλα (Allison Williams) και αποφασίζουν να επισκεφθούν τους γονείς της για ένα Σαββατοκύριακο.
Υπάρχουν από την αρχή αστειάκια και αναφορές σε σχέση με το χρώμα και έχει σημασία αυτό γιατί η ταινία ανήκει στον φυλετικό τρόμο/κωμωδία.
Δεν ξέρω αν υπάρχει καν τέτοια ορολογία, πάντως αν δεν υπάρχει θέλω τα δικαιώματα.
Είναι δηλαδή έντονο το στοιχείο της σάτιρας, των στερεότυπων, αλλά και του κοινωνικού σχολιασμού.
Παράλληλα ενώ κάνει πλάκα καταφέρνει να γίνει και ένα ικανοποιητικό θρίλερ.
Με το που ο πρωταγωνιστής μας γνωρίζεται με τα πεθερικά και αρχίζει να συνδιαλέγεται μαζί τους ξεκινά και μια αίσθηση δυσφορίας.
Κάτι στα λεγόμενα τους ή στις συμπεριφορές τους προκαλούν μια αόριστη ανησυχία στο θεατή.
Κάτι δεν πάει καλά εδώ χωρίς να γνωρίζεις όμως τι (και πιστέψτε με, δεν πρόκειται να το βρείτε. Μάλλον).
Δεν θα πω παραπάνω για την πλοκή.
Θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
Το Get Out είναι ένα απολαυστικό θρίλερ που με είχε διαρκώς σε αγωνία, ενώ η αποκάλυψη του τι συμβαίνει με ικανοποίησε πλήρως.
Οι ηθοποιοί είναι όλοι καλοί στους ρόλους τους, ακόμα και οι δεύτεροι χαρακτήρες.
Δεν βρήκα κανέναν ενοχλητικό ή παράλογο (που οι ταινίες τρόμου συνηθίζουν από τέτοιους) και όλοι είχαν να δώσουν κάτι.
Ο σκηνοθέτης φαίνεται ότι ξέρει να στήνει τα πιόνια και πως να τα κινεί σταθερά χωρίς να βαραίνει η πλοκή ή να γίνεται κουραστική.
Η ατμόσφαιρα της ταινίας δημιουργείται νωρίς και χτίζεται σταδιακά μέχρι την κορύφωση.
Προσωπικά με είχε σε ‘αναμμένα κάρβουνα’.
Υπάρχουν λίγα jump scares που δεν ενοχλούν και αρκετές creepy στιγμές ειδικά από τα κοντινά πλάνα στα πρόσωπα των χαρακτήρων.
Μεγαλύτερη όμως επιτυχία της ταινίας θεωρώ αυτή την αίσθηση του ανοίκειου που κατάφερε να πετύχει, του άβολου.
Κάτι άλλο που θυμίζει το κωμικό παρελθόν του σκηνοθέτη ήταν το έντονο στοιχείο της κωμωδίας, ειδικά από τον Rod (LilRel Howery) το φίλο του πρωταγωνιστή ο οποίος είναι ξεκαρδιστικός κάθε φορά που εμφανίζεται.
Μην ανησυχείτε, οι κωμικές σφήνες έχουν λόγω ύπαρξης στην ιστορία και δεν αποσυμφορούν το κλίμα.
Ίσα-ίσα το Get Out ισορροπεί άψογα στο θρίλερ και την κωμωδία.
Το φινάλε θα το ήθελα λίγο πιο δουλεμένο, όσον αφορά το τρόπο που διευθετήθηκαν τα πράγματα.
Προς το τέλος δηλαδή μου έδωσε λίγο την αίσθηση του βιαστικού.
Πάντως είναι από τις καλές ταινίες της χρονιάς και ειδικά του είδους, που δεν υπάρχει περίπτωση να μην σας διασκεδάσει, ακόμα και αν δεν είσαστε horror fan.
Ελπίζω στο μέλλον να δούμε και άλλα παρόμοια θρίλερ με σφιχτοδεμένο σενάριο από τον Jordan Peele.
Άποψη: το ‘get out’ του τίτλου, που ακούγεται και κάποια στιγμή στην ταινία, θα το έβρισκα πολύ διασκεδαστικό να το εκφέρει ο Schwarzenegger και να γινόταν άλλη μία cult φράση του.
Στους κινηματογράφους από 16 Μαρτίου.
Μιχάλης Δαγκλής.
1.jpg)
