Στο φουτουριστικό Τόκιο του μέλλοντος η Major (Scarlett Johansson, Captain America: Civil War), ένα ρομπότ με ανθρώπινο εγκέφαλο, και η ομάδα της αναζητούν έναν επικίνδυνο κυβερνοτρομοκράτη (Michael Pitt, Criminal).
Πρόκειται για το live action remake της ομώνυμης Ιαπωνικής ταινίας και κόμικ.
Στο σύμπαν της ταινίας οι άνθρωποι διαθέτουν ηλεκτρονικά μέλη που μπορούν να χακαριστούν, αλλά κανένας δεν είναι σε τέτοιο βαθμό τεχνητός όσο η ηρωίδα της οποία μόνο ο εγκέφαλος είναι ανθρώπινος.
Αυτό την κάνει ιδανική στρατιώτη.
Αρχηγός της ομάδας της είναι ο Takeshi Kitano (Beyond Outrage) ο οποίος μιλάει γιαπωνέζικα μόνος του σε όλην τη διάρκεια της ταινίας, η Juliette Binoche (Clouds of Sils Maria) είναι η γιατρός της και ο Pilou Asbæk (The Great Wall) ο σκληροτράχηλος συνάδελφός της.
Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει επίσης το όμορφα σχεδιασμένο Τόκιο του μέλλοντος. Είναι πολύχρωμο, φωτεινό και γεμάτο εντυπωσιακά ολογράμματα.
Συγχαρητήρια στο Art Department.
Σε σχέση με την εικόνα αυτού του Τόκιο, το πιο βρώμικο και τραχύ αισθητικά original ίσως να δείχνει πιο φτωχό.
Παρόλα αυτά το τοποθετώ πολύ πιο ψηλά από αυτήν την ταινία.
Ο λόγος είναι το πρωτότυπο στόρι της πρώτης ταινίας που κάποια χρόνια πριν το Matrix έχτισε την αισθητική των 90's για το cyberspace και διηγήθηκε μια αντικομφορμιστική ιστορία για την τεχνητή νοημοσύνη.
Σε αυτό το Ghost in the Shell η ιστορία και η πρωταγωνίστρια παραμένουν φυλακισμένες σε απλοϊκές συμβάσεις.
Οι Rupert Sanders του Snow White and the Huntsman (σκηνοθεσία) και οι Jamie Moss και William Wheeler (σενάριο) έφτιαξαν ένα γκλοσαρισμένο Blade Runner χωρίς φιλοσοφικούς προβληματισμούς, ένα shell χωρίς ghost.
Τέλος, πολύς ντόρος έγινε πριν βγει η ταινία γιατί κατηγορήθηκε για whitewashing, ότι δηλαδή δόθηκαν ρόλοι σε λευκούς ηθοποιούς που δικαιωματικά θα έπρεπε να πάνε σε Ασιάτες.
Πολλά ειπώθηκαν και από τους κατήγορους και από τους κατηγορούμενους.
Εγώ επειδή δεν είμαι ειδικός στο τι είναι ηθικό στο θέμα αυτό, θα αναφερθώ μόνο στο αισθητικό κομμάτι.
Ναι, ήταν παραφωνία που ξεκάθαρα λευκοί άνθρωποι είχαν Ιαπωνικά ονόματα.
Τα ρομπότ θα έβγαζε νόημα να μην αντιστοιχεί η πραγματική τους φυλή με την κατασκευασμένη τους φυλή, αλλά οι υπόλοιποι δεν υπήρχε λόγος να είναι λευκοί.
Όπως και να έχει και παρά τα διάφορα παρατράγουδα αυτό είναι το είδος της ταινίας που αξίζει να δείτε αν αγαπάτε το sci-fi ή την Ιαπωνική κουλτούρα.
Στους κινηματογράφους από 30 Μαρτίου.
Μαρίνα Μέλη.
