Το δίδυμο που στις αρχές της δεκαετίας εντυπωσίασε το κοινό με το docu-thriller Catfish, επιστρέφει με το Nerve, ένα νεανικό τεχνο-θρίλερ που υποσχόταν πολλά αλλά ξέχασε να μας αποκαλύψει μία πολύ σημαντική λεπτομέρεια.
Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε…
Η Venus Delmonico (Emma Roberts, Palo Alto) είναι μια νεαρή κοπέλα που μόλις αποφοίτησε από το λύκειο, και έγινε δεκτή στη Σχολή Καλών Τεχνών, στην οποία όμως δε μπορεί να πάει λόγω οικονομικών δυσκολιών.
Είναι λίγο ντροπαλή, λίγο άτολμη, γενικά δε τη λες και ψυχή της παρέας.
Η καλύτερή της φίλη, Sydney (Emily Meade, Money Monster), την συστήνει σε ένα real-life παιχνίδι με τον τίτλο Nerve, το οποίο στέλνει στον κάθε παίκτη ολοένα και πιο δύσκολα dares, με μεγάλες χρηματικές ανταμοιβές αν τα πραγματοποιήσουν.
Παρότι αρχικά το φοβάται, η οικονομική ανάγκη αλλά και η επιθυμία να αποδείξει ότι δεν είναι ξενέρωτη, την κάνουν να λάβει μέρος.
Οι αποστολές είναι στην αρχή απλές, με τον λογαριασμό της να αρχίζει να γεμίζει.
Κατά τη διάρκεια αυτών γνωρίζει τον Ian (Dave Franco, Now You See Me 2), έναν γοητευτικό νεαρό, επίσης παίκτη του Nerve, με το παιχνίδι να τους παρτνερ-άρει δίνοντάς τους κοινές αποστολές, αποστολές που γίνονται όλο και πιο επικίνδυνες, μέχρι που η κατάσταση ξεφεύγει από τα όρια.
Παρότι η κεντρική ιδέα δε βρίθει πρωτοτυπίας, το μυστήριο πίσω από το τι είναι ακριβώς το Nerve, ποιος κρύβεται από πίσω, ποιος είναι ο Ian κι αν η συνάντησή του με την Venus δεν ήταν και τόσο τυχαία, και μέχρι που μπορούν να φτάσουν αυτές οι προκλήσεις, είναι ερωτήματα που προκαλούν το ενδιαφέρον του θεατή.
Δυστυχώς αυτό που η ταινία κρύβει επιμελώς από το promotion της, είναι ότι βασίζεται σε young-adult βιβλίο κάποιας Jeanne Ryan.
Με άλλα λόγια όσοι περιμένατε ένα θρίλερ μυστηρίου, λυπάμαι χάσατε, μιας και το Nerve είναι ένα ΕΦΗΒΙΚΟ θρίλερ μυστηρίου.
Αυτό μπορεί να μην είναι εξ ορισμού κακό, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, το φιλμ είναι γεμάτο από όλα τα κλισέ που έβγαλαν το κακό όνομα στο είδος, συνοδευόμενα από μια πλοκή που προσβάλει τη νοημοσύνη του θεατή.
Ναι, εννοείται ότι το πρωταγωνιστικό δίδυμο Emma Roberts και Dave Franco στη πορεία ερωτεύονται.
Εννοείται ότι θα έρθετε αντιμέτωποι -και με το παραπάνω- με μικροεφηβικά δράματα, όπως καυγάδες και ζήλιες μεταξύ φιλενάδων, κουτσομπολιά, προδοσίες, έναν friendzoned φίλο, μια ερωτική απογοήτευση, μια φτωχή πλην cool μάνα (καημένη Juliette Lewis τι σου ‘μελλε να πάθεις..) και όλα αυτά το μόνο που καταφέρνουν είναι να διακόπτουν συνεχώς τη πλοκή της ταινίας.
Μια πλοκή που μπορεί να πεις ότι είναι μια κριτική στον εθισμό της οθόνης και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, όμως αν τολμήσεις να προσπαθήσεις να πάρεις το σενάριο στα σοβαρά, θα θες να τραβάς τα μαλλιά σου από τις απιθανότητες και την απύθμενη ανωριμότητα.
Όσο για το κομμάτι του φιλμ που έχει όντως ενδιαφέρον, εκείνο των dares, το πρώτο μισό λειτουργεί ως εισαγωγή με τις προκλήσεις να είναι αδιάφορες, ενώ όταν αρχίζει να μπαίνει στο παιχνίδι το στοιχείο του κινδύνου, το σενάριο στερεύει από ιδέες, έχοντας μονάχα δύο από δαύτες, με όλο τον υπόλοιπο χρόνο να σπαταλιέται, και μάλιστα χωρίς να μπαίνει καν στο κόπο να απαντήσει στο μυστήριο του Nerve.
Τεχνικά η ταινία δεν είναι καθόλου κακή, με τους Henry Joost και Ariel Schulman να είναι ικανότατοι κινηματογραφιστές, κάτι που έχουν αποδείξει και στο παρελθόν, έχοντας αρκετά τρικς στο τσεπάκι τους, παίζοντας με γρήγορες εναλλαγές προοπτικής, αλλά και όμορφη φωτογραφία.
Αντίθετα, εκνευριστική είναι η μουσική επένδυση της ταινίας, που είναι πλημμυρισμένη από ποπάκια, τελείως άσχετα με τα όσα συμβαίνουν στην οθόνη.
Το Nerve είναι μια ταινία που προφανώς δεν είχε εμένα ως βασικό target group, αλλά 16-17χρονες κοπέλες που θα μπορούσαν να συμπάσχουν με τις ανησυχίες της πρωταγωνίστριας, να χαζέψουν τους κοιλιακούς του πρωταγωνιστή, και να προσπεράσουν τα άπειρα προβλήματα στο σενάριο.
Αν ανήκετε σε αυτή τη κατηγορία, θα περάσετε ένα χαριτωμένο 90λεπτο.
Αν πάλι όχι ...
Στους κινηματογράφους από 23 Μαρτίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
