Στο The Shack υπάρχει μια σκηνή όπου ο Χριστός τρέχει επάνω στο νερό μιας λίμνης σε αγώνα δρόμου (ή μάλλον νερού) με τον πρωταγωνιστή.
Και δεν είναι κωμωδία.
Η ταινία του Stuart Hazeldine είναι μεταφορά από νουβέλα του William P. Young.
Παρουσιάζει μια ευτυχισμένη χριστιανική οικογένεια με τρία παιδιά.
Το feelgood αίσθημα είναι δυνατό και καλοδεχούμενο.
Αρχικά νιώθεις ότι μπορείς να επενδύσεις σε αυτούς τους χαρακτήρες.
Μέχρι που πάνε για κάμπινγκ και εξαφανίζεται η μικρότερη κόρη, η οποία δολοφονείται από τον απαγωγέα της.
Από εκείνο το σημείο και μετά ακολουθούμε τον πρωταγωνιστή μας Mack (Sam Worthington, Hacksaw Ridge).
Χρόνια μετά, καταρρακωμένος, έχει χάσει την πίστη του στο Θεό και έχει αποξενωθεί από την οικογένεια του, όταν λαμβάνει ένα μυστήριο σημείωμα που τον οδηγεί στην καλύβα όπου πέθανε η κόρη του.
Εκεί συναντάει τρεις ανθρώπους που δεν είναι άλλοι από τον ίδιο το Θεό, τον γιόκα του το Χριστό και το Άγιο Πνεύμα.
Έχουν ενσαρκωθεί με σκοπό να τον θεραπεύσουν και να ξαναβρεί την πίστη του σε ...αυτούς.
Σαν να ψάχνουν για ψηφοφόρους δηλαδή.
Ο ήρωας μας είναι ο all good American ωραίος τύπος, ο Θεός είναι μια Αφροαμερικάνα (Octavia Spencer, Hidden Figures), ο Χριστός παρουσιάζεται σαν Άραβας (Avraham Aviv Alush) και το Άγιο Πνεύμα σαν Ασιάτισσα (Sumire Matsubara), σε μια χίπικη προσπάθεια της ταινίας να μας πείσει ότι ‘όλοι είμαστε ένα’, ‘αγάπη μόνο’ κουτουλού, κουτουλού...
Μέσα από τις διδασκαλίες τους ο Mack θα μάθει να συγχωρεί και να αγαπάει.
Η ταινία έχει να κάνει με την απώλεια, την αποδοχή και το γιάτρεμα της ψυχής, αλλά όπως θα έχετε καταλάβει μοιάζει σαν μεγάλη διαφήμιση της χριστιανικής θρησκείας, που δεν είναι τυχαίο ότι θα κυκλοφορήσει κοντά στο Πάσχα.
Από την άλλη μπορείτε να την δείτε και σαν ένα κοινωνικό δράμα φαντασίας.
Ο Sam Worthington είναι πειστικός σαν ο πονεμένος πατέρας, μα η ‘μπάλα’ χάνεται με την παρουσία των υπόλοιπων οντοτήτων.
Η ταινία παρουσιάζει τον Θεό της Βίβλου μα με μια new age πινελιά: δεν βλέπει τα πράγματα σαν ‘σωστά’ ή ‘λάθος’ αλλά τα αποδέχεται όλα.
Δεν υπάρχει η έννοια της δικαιοσύνης γιατί το Κακό στον κόσμο είναι μια αυτόνομη δύναμη που ο Θεός δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτήν – παρά μόνο να θεραπεύει τους πληγωμένους.
Καυτά ερωτήματα πέφτουν στην ταινία, μα οι απαντήσεις, όταν δεν αποφεύγονται, δίνονται με παιδιάστικη αφέλεια, ενώ στο μυαλό του σκεπτόμενου θεατή δημιουργούνται άλλες τόσες που θα ‘κόμπλαραν’ το screenplay.
Για την ιστορία η έννοια του καλού/παντοδύναμου Θεού που νοιάζεται, πέφτει σε μια λογική αντίθεση που την είχε επισημάνει ο Επίκουρος το 310 π.Χ.
Αλλά αυτή είναι μια κουβέντα που χρειάζεται πολύ χρόνο.
Κατά τα άλλα η ταινία έχει όμορφο οπτικό τομέα.
Τα δάση, οι κήποι, η λίμνη και ο αστροφώτιστος ουρανός, μοιάζουν με αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε ‘παράδεισος’.
Οι τρεις οντότητες είναι όσο πιο καλοσυνάτες γίνεται, μιλούν ήρεμα και είναι ευδιάθετες, όπως θα περίμενε κανείς.
Η ταινία επικεντρώνεται στη διδασκαλία του κεντρικού ήρωα σχεδόν αγνοώντας την υπόλοιπη οικογένεια του.
Όμως δεν παύει στιγμή το αίσθημα ότι παρακολουθείς μια ταινία του κατηχητικού φτιαγμένη από βαθιά θρησκευόμενους προς βαθιά θρησκευόμενους και είναι αυτό το κοινό που η ταινία θα αρέσει περισσότερο.
Μη με παρεξηγήσετε, δεν έχω πρόβλημα με ταινίες θρησκευτικής φύσης (το Life of Pi που είναι τέτοια το λατρεύω) και μεγάλωσα με τον Ιησού από τη Ναζαρέτ στην τηλεόραση, αλλά το The Shack τα κάνει όλα υπερβολικά, χωρίς καμία διακριτικότητα και χωρίς να δίνει χώρο για άλλη ερμηνεία.
Δεν είναι ότι τα μηνύματα της ή οι προθέσεις της είναι λάθος, αλλά ότι είναι απόλυτη και σε καλεί να την δεις με την προϋπόθεση δεδομένων που ο θεατής πρέπει να έχει από πριν, ενώ θα ακούσετε και τραγούδια με τίτλο ‘Nothing But The Blood of Jesus’ και ‘Holy, Holy, Holy’.
Να πάρει, μέχρι και οι πρωταγωνιστές τραγουδούν κάποια στιγμή ένα κομμάτι με τίτλο ‘Awesome God’..!
Δεν ξέρω αν ακόμα και σε θρησκευόμενους θεατές παρόμοιες σκηνές θα φανούν...κάπως, πάντως οι υπόλοιποι σίγουρα θα πιάσουν τον εαυτό τους να σκέφτεται «Θεέ μου, τι βλέπω;».
Στους κινηματογράφους από 30 Μαρτίου ...Με τις ευχές μου.
Μιχάλης Δαγκλής.
1.jpg)
