Οι αληθινές ιστορίες από τον ‘Β Παγκόσμιο Πόλεμο είναι μια θεματολογία που έχει ξεζουμίσει το σινεμά παγκοσμίως και από ότι φαίνεται δεν πρόκειται να σταματήσει σύντομα.
Το Un Sac De Billes του Christian Duguay είναι άλλη μια ταινία που δείχνει ένα πραγματικό γεγονός και συγκεκριμένα την ιστορία δυο αδελφών που προσπαθούν να ξανασμίξουν με την οικογένεια τους.
Προέρχεται από το ομώνυμο βιβλίο του Joseph Joffo ο οποίος τέλεσε και σύμβουλος της ταινίας.
Για την ιστορία το βιβλίο έχει ξαναμεταφερθεί στον κινηματογράφο το 1975.
Τα αδέρφια Maurice (Batyste Fleurial) και Joseph (Dorian Le Clech) αναγκάζονται να αφήσουν την εβραϊκή οικογένεια τους όταν οι Ναζί καταλαμβάνουν τη Γερμανία.
Τώρα πρέπει να περιπλανηθούν στη Γαλλική Ριβιέρα προκειμένου να φτάσουν στις ελεύθερες ζώνες με κίνδυνο τη ζωή τους, έως ότου ξαναβρεθούν με τους γονείς τους.
Βλέπουμε το οδοιπορικό τους και την φρίκη του πολέμου μέσα από τα μάτια των δύο αγοριών, όπου πρέπει να εμπιστευτούν την καλοσύνη αγνώστων, να κρύψουν πάση θυσία την ταυτότητα τους παρά τις αμέτρητες υποψίες των Γερμανών και να αντέξουν μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος.
Οι ερμηνείες των δυο μικρών ηθοποιών είναι ρεαλιστικές και σε πείθουν σαν αδέλφια.
Πέρα από αυτά και τους γονείς τους όμως δε μπορούμε να πούμε το ίδιο για τους υπόλοιπους χαρακτήρες οι οποίοι παρελαύνουν σαν μια ομάδα στερεότυπων, με τον κακό ναζί αξιωματικό, τους καλούς ανθρώπους του χωριού κτλ.
Υπάρχουν σκηνές αγωνίας όταν οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να μην αποκαλυφθούν στον εχθρό χρησιμοποιώντας την εξυπνάδα τους ή όταν βασίζονται σε τρίτους για να γλιτώσουν από μια δύσκολη θέση, συνήθως καταφέρνοντας να ξεφύγουν στο τσακ.
Η κινηματογράφηση είναι όμορφη όπως και η φωτογραφία, όμως το Un Sac De Billes δεν καταφέρνει να γίνει κάτι περισσότερο από μια τυπική ιστορία από τον πόλεμο που ξεχνιέται εύκολα.
Μπορεί σε στιγμές να καταδύεται σε σκοτάδια μα στο σύνολο της είναι φωτεινή και αισιόδοξη όπως και οι καρδιές των πρωταγωνιστών της, ενώ η συγκίνηση του φινάλε είναι αναμενόμενη και προβλέψιμη.
Με λίγα λόγια το Ο Δρόμος της Διαφυγής, όπως είναι ο ελληνικός τίτλος, δεν είναι κακό, δεν θα μετανιώσετε που θα το δείτε, μα δεν θα το θυμάστε για καιρό.
Στους κινηματογράφους από 16 Απριλίου.
Μιχάλης Δαγκλής.
1.jpg)
