Πολλές από τις ταινίες τρόμου της δεκαετίας του '30 μέχρι και τα τέλη του '50 ήταν B' διαλογής ταινίες, κατώτερα sequel ή χαμηλού προυπολογισμού φρικτά φιλμ.
Στην Ατομική εποχή της δεκαετίας του '50, η έκθεση ραδιενέργειας, οι διαρροές τοξικών ουσιών και άλλα επιστημονικά ατυχήματα είχαν μεγάλη επιρροή στη θεματική του horror cinema, όπου άρχισαν να αναπτύσσονται τεραστίων διαστάσεων μεταλλαγμένα τέρατα (Gojira ή αλλιώς Godzilla, 1954) ή σαρκοφάγα έντομα-γίγαντες.
Μέχρι τότε, οι περισσότερες ταινίες τρόμου ήταν φτιαγμένες πρόχειρα και με λίγα χρήματα και απευθύνονταν σχεδόν αποκλειστικά στο εφηβικό κοινό των drive-ins...
Ένα τέτοιο φιλμ ήταν το I Was A Teenage Werewolf (1957).
Μερικά Αμερικάνικης προέλευσης monster/horror movies της εποχής κεφαλαιοποίησαν με επιτυχία τις απειλές εξωγήινων δυνάμεων και εισβολής από το Διάστημα, όπως το alien που βρέθηκε στην Αρκτική στο The Thing (From Another World) (1951), το ασυνήθιστο τέρας στο The Creature From the Black Lagoon (1954), μεταλλαγμένα μυρμήγκια στην έρημο του Νέου Μεξικού στο Them! (1954) ή παράλογες και εξωγήινες απειλές στο κλασικό Invasion of the Body Snatchers (1956).
Το τελευταίο ήταν μια αντιδραστική ιστορία που εφιστούσε τη προσοχή στη συμμόρφωση, ένα classic με κλώνους που έπαιρναν τα σώματα των κατοίκων μιας μικρής πόλης της California (ένα remake έγινε από τον Philip Kaufman το 1978 με την ιστορία να εξελίσσεται στο San Francisco).
Στο αλληγορικό The Incredible Shrinking Man (1957) του Jack Arnold σε σενάριο του συγγραφέα Richard Matheson, εμφανίστηκαν οι θανάσιμες μεταλλάξεις και τα επακόλουθα της έκθεσης σε ραδιενέργεια - ακόμα και μια αράχνη ή μια γάτα θα ήταν ένα τρομακτικό τέρας για έναν συρρικνωμένο άνθρωπο.
Το τελευταίο ήταν μια αντιδραστική ιστορία που εφιστούσε τη προσοχή στη συμμόρφωση, ένα classic με κλώνους που έπαιρναν τα σώματα των κατοίκων μιας μικρής πόλης της California (ένα remake έγινε από τον Philip Kaufman το 1978 με την ιστορία να εξελίσσεται στο San Francisco).
Στο αλληγορικό The Incredible Shrinking Man (1957) του Jack Arnold σε σενάριο του συγγραφέα Richard Matheson, εμφανίστηκαν οι θανάσιμες μεταλλάξεις και τα επακόλουθα της έκθεσης σε ραδιενέργεια - ακόμα και μια αράχνη ή μια γάτα θα ήταν ένα τρομακτικό τέρας για έναν συρρικνωμένο άνθρωπο.
Για να αντιμετωπίσουν τη δημοτικότητα της τηλεόρασης, τα κινηματογραφικά studio πειραματίστηκαν με τρισδιάστατα φιλμ (3D) όπως το The House of Wax (1953) (μια ταινία που εκτόξευσε τη καριέρα του Vincent Price ως 'the King of Horror', στο ρόλο του καθηγητή και γλύπτη Henry Jarrod που μετέτρεπε τα πτώματα των εχθρών του σε κέρινα ομοιώματα) και το The Creature From the Black Lagoon (1954).
Φυσικά, δεν μιλάμε για ουσιαστικό 3D αλλά για μια ψευδή αίσθηση βάθους.
Δύο άλλες σημαντικές ταινίες με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του sci fi/horror στα τέλη της δεκαετίας του '50 ήταν το The Blob (1958) και το The Fly (1958), με τον Vincent Price στο ρόλο του αδερφού ενός επιστήμονα που μετατρέπεται σε άνθρωπος-μυγα.
Μάλιστα, το δεύτερο γέννησε δύο sequels - Return of the Fly (1959) και Curse of the Fly (1965) - και η νέα έκδοση του 1986 το δικό του The Fly 2 (1989).
Σημαντικό έργο στα B-movies της δεκαετίας του '50 και αργότερα άφησε ο παραγωγός και σκηνοθέτης Roger Corman, γνωστός για τα low budget exploitation φιλμ, που βοήθησε να μείνει ζωντανό το είδος του horror όταν τα μεγάλα studio του Hollywood έπαψαν να ασχολούνται.
Πολλά έργα του έγιναν cult classics και κάποια από αυτά γίνονται remake μέχρι σήμερα (Death Race, Piranha).
Δημιούργησε τη low budget horror σάτιρα A Bucket of Blood (1959) όπου πρωταγωνιστούσε ο Dick Miller - ηθοποιός που έπαιζε σχεδόν σε όλα τα φιλμ του Corman - και ένα χρόνο αργότερα το classic The Little Shop of Horrors (1960).
Οι τίτλοι των ταινιών του Corman τα λένε όλα για το είδος του σινεμά που είναι υπεύθυνος: Not of this Earth (1957), Attack of the Crab Monsters (1957), The Wasp Woman (1959), House of Usher (1960), The Terror (1963) και πολλά άλλα.
Φυσικά, δεν μιλάμε για ουσιαστικό 3D αλλά για μια ψευδή αίσθηση βάθους.
Δύο άλλες σημαντικές ταινίες με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του sci fi/horror στα τέλη της δεκαετίας του '50 ήταν το The Blob (1958) και το The Fly (1958), με τον Vincent Price στο ρόλο του αδερφού ενός επιστήμονα που μετατρέπεται σε άνθρωπος-μυγα.
Μάλιστα, το δεύτερο γέννησε δύο sequels - Return of the Fly (1959) και Curse of the Fly (1965) - και η νέα έκδοση του 1986 το δικό του The Fly 2 (1989).
Σημαντικό έργο στα B-movies της δεκαετίας του '50 και αργότερα άφησε ο παραγωγός και σκηνοθέτης Roger Corman, γνωστός για τα low budget exploitation φιλμ, που βοήθησε να μείνει ζωντανό το είδος του horror όταν τα μεγάλα studio του Hollywood έπαψαν να ασχολούνται.
Πολλά έργα του έγιναν cult classics και κάποια από αυτά γίνονται remake μέχρι σήμερα (Death Race, Piranha).
Δημιούργησε τη low budget horror σάτιρα A Bucket of Blood (1959) όπου πρωταγωνιστούσε ο Dick Miller - ηθοποιός που έπαιζε σχεδόν σε όλα τα φιλμ του Corman - και ένα χρόνο αργότερα το classic The Little Shop of Horrors (1960).
Οι τίτλοι των ταινιών του Corman τα λένε όλα για το είδος του σινεμά που είναι υπεύθυνος: Not of this Earth (1957), Attack of the Crab Monsters (1957), The Wasp Woman (1959), House of Usher (1960), The Terror (1963) και πολλά άλλα.
Για την ακρίβεια, ο Roger Corman σκηνοθέτησε πάνω από 50 ταινίες σε 25 χρόνια (από το 1955 μέχρι το 1980) αλλά ήταν παραγωγός σε 350 ταινίες μέχρι και σήμερα!
Τα B-movies χαρακτήρισαν μια ολόκληρη εποχή και ένα ολόκληρο έθνος, φέρνοντας έντονου χρωματισμού poster σχεδιασμένα στο χέρι και κάνοντας τέχνη τις χειροποίητες αφίσες στις αίθουσες της εποχής.
Προφανώς βλέποντας τα σήμερα δεν μας ενθουσιάζουν αλλά αυτό ισχύει σχεδόν για κάθε αριστουργηματικό φιλμ παλαιάς κοπής.
Τα B-movies των 50's και 60's δεν τα έπαιζε η ελληνική τηλεόραση, έτσι δεν έχω εμπειρίες από αυτά παρά μόνο σε μεγαλύτερη ηλικία για ενημερωτικούς λόγους.
Στο επόμενο θα πάμε στα 60's και τον άρχοντα Alfred Hitchcock.
Τα B-movies χαρακτήρισαν μια ολόκληρη εποχή και ένα ολόκληρο έθνος, φέρνοντας έντονου χρωματισμού poster σχεδιασμένα στο χέρι και κάνοντας τέχνη τις χειροποίητες αφίσες στις αίθουσες της εποχής.
Προφανώς βλέποντας τα σήμερα δεν μας ενθουσιάζουν αλλά αυτό ισχύει σχεδόν για κάθε αριστουργηματικό φιλμ παλαιάς κοπής.
Τα B-movies των 50's και 60's δεν τα έπαιζε η ελληνική τηλεόραση, έτσι δεν έχω εμπειρίες από αυτά παρά μόνο σε μεγαλύτερη ηλικία για ενημερωτικούς λόγους.
Στο επόμενο θα πάμε στα 60's και τον άρχοντα Alfred Hitchcock.
Μέρος 1: Nosferatu, Dr. Caligari και το πρώτο βαμπίρ στον κινηματογράφο
Μέρος 2: Η Χρυσή εποχή της Universal και τα πρώτα τέρατα
Μέρος 2: Η Χρυσή εποχή της Universal και τα πρώτα τέρατα
1.jpg)
