Οι βίαιες, γκαγκστερικές ταινίες εκδίκησης είναι το είδος που μας έχει δώσει τις καλύτερες παραγωγές της χώρας τα τελευταία χρόνια και αυτό που μαζί με τα πολεμικά δράματα είναι και το πιο εμπορικό αυτήν τη στιγμή στην Κορέα, με αποτέλεσμα να γυρίζονται πραγματικά πολλά ανάλογα φιλμ.
Ένα από αυτά είναι και το παρόν, το οποίο μπορεί να μη φτάνει τα στάνταρ των καλύτερων του είδους (The Chaser, I Saw the Devil κ.α), δεν παύει όμως να είναι αρκετά ψυχαγωγική.
Ας δούμε όμως περί τίνος πρόκειται.
O Sun-woo είναι ένας υψηλόβαθμος μπράβος του αρχηγού της μαφίας Kang.
Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του αρχηγού, αναλαμβάνει να συνοδεύει την ερωμένη του, Hee Soo, με σαφείς εντολές να την σκοτώσει αν ανακαλύψει πως έχει παράλληλη σχέση.
Αναμενόμενα έχει, αλλά ο Sun-wooαποφασίζει να μην την σκοτώσει, γεγονός που στρέφει την οργάνωση εναντίον του και τον ίδιο σε ένα μονοπάτι εκδίκησης.
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Kim Jee-woon (A Tale of Two Sisters, The Good, the Bad, the Weird και I Saw the Devil), σε μία δουλειά όμως κατώτερη από τα προαναφερθέντα.
Το A Bittersweet Life (Dalkomhan insaeng ο κανονικός τίτλος) βρίθει από κλισέ του είδους, ξεκινώντας από το σενάριο και συνεχίζοντας με τους χαρακτήρες.
Αυτό όμως που το κάνει να ξεχωρίζει είναι πως ο Kim έχει πλήρη γνώση του γεγονότος αυτού, με αποτέλεσμα να μην παίρνει το φιλμ εντελώς στα σοβαρά, κάτι που αναμφισβήτητα προσθέτει στην ψυχαγωγικότητα του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι κάποιες σκηνές χιούμορ σε εντελώς απρόσμενες σκηνές, όπως κατά τη διάρκεια που τα μέλη της συμμορίας σκάβουν ένα τάφο για τον Sun-woo.
Ο δεύτερος παράγοντας που αποτελεί ατού είναι οι σκηνές δράσης, οι οποίες είναι πραγματικά εντυπωσιακές, αποτέλεσμα της εξαιρετικής κινηματογράφισης του Kim Ji-yong και του μοντάζ του Choi Jae-geun, που παρουσιάζουν ένα εξαιρετικά στιλιζαρισμένο αποτέλεσμα.
Γενικότερα η παραγωγή είναι πάρα πολύ καλή και γίνεται φανερός ο μεγάλος προϋπολογισμός που διατέθηκε.
Ως Sun-woo, ο Lee Byung-hun (The Magnificent Seven), ο οποίος παίζει τον ρόλο που του ταιριάζει περισσότερο (τουλάχιστον εκείνη την εποχή) όντας cool, στιλάτος και λακωνικός σε ένα ρόλο όμως που δεν είναι καθόλου απαιτητικός.
Γενικότερα το επιτελείο των ηθοποιών, όπως συνήθως σε τέτοιες ταινίες, φαίνεται απλά αν εξυπηρετεί τις σκηνές δράσης, παρότι περιλαμβάνονται ονόματα όπως των Hwang Jeong-min (New World) και Oh Dal-soo (The Pirates).
Σε γενικές γραμμές, όπως καταλαβαίνετε μιλάμε για flick, αν και εξαιρετικά γυρισμένο, οπότε μην περιμένετε και πολλά, από άποψη περιεχομένου τουλάχιστον.
Σε αυτούς όμως που αρέσουν οι αμερικάνικες περιπέτειες του είδους σίγουρα θα αρέσει και αυτή.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
