Το πρώτο Cars είχε βγει μια εποχή που ο μηχανοκίνητος αθλητισμός ήταν παγκοσμίως στα ντουζένια του, όμως προσωπικά μου ήταν κάτι παραπάνω από αδιάφορος, με αποτέλεσμα να το αγνοήσω.
Το είδα αρκετά χρόνια αργότερα όταν τα ανίψια, ενώ εγώ προσπαθούσα να τους δείξω το Lion King και το Aladdin, εκείνα ήθελαν τον “Μακουίν”, και πρέπει να παραδεχτώ ότι μου άρεσε πολύ, έστω κι αν ήταν αρκετά κατώτερη από τα στάνταρντς της Pixar.
Ύστερα ήρθε το Cars 2, μια ταινία χωρίς target group, χωρίς συνοχή, με αλλοπρόσαλλη και αχρείαστα περίπλοκη ιστορία, με μοναδικό στόχο να αναζωπυρώσει το franchise ξαναγεμίζοντας τα ράφια των καταστημάτων με κάθε είδος merch που έχοντας τυπωμένο έναν κεραυνό και τον αριθμό 95, μπορούσε να πωληθεί σε τριπλάσια τιμή.
Και φτάσαμε στο 2017, με την Pixar να έχει βγει από μια δύσκολη περίοδο και να βρίσκεται σε διαδικασία επανάκαμψης.
Εκεί λοιπόν που περιμένουμε με ανυπομονησία το πολυαναμενόμενο εδώ και χρόνια Coco, ο McQueen επιστρέφει με ένα τρίτο φιλμ, έξι χρόνια μετά το προηγούμενο, με το franchise να έχει ήδη κουράσει, και μάλιστα χωρίς τον John Lasseter στο τιμόνι.
Πόσες ελπίδες μπορεί να έχει;
Αρκετά χρόνια μετά τις διεθνείς περιπέτειες του, ο Lightning McQueen είναι ακόμα ο πρωταθλητής των πρωταθλητών, μέχρι που στη πίστα εμφανίζεται ο Jackson Storm, ένα υπερσύγχρονο αυτοκίνητο που μοιάζει ανίκητο.
Ανίκανοι να το ανταγωνιστούν, το ένα μετά το άλλο, τα αυτοκίνητα της προηγούμενης γενιάς αποσύρονται, όμως ο McQueen επιμένει μέχρι που ένα σοβαρό ατύχημα τον κάνει να σκέφτεται σοβαρά την πιθανότητα να αποσυρθεί.
Με τη βοήθεια της προπονήτριας Cruz Ramirez όμως, θα κάνει μια τελευταία προσπάθεια, η οποία θα τον οδηγήσει σε πρωτόγνωρα μονοπάτια…
Ένα από τα trademarks της Pixar είναι ότι οι ταινίες της καταφέρνουν να κερδίζουν το ενήλικο κοινό, πολλές φορές περισσότερο και από το ανήλικο, και εκεί ακριβώς ήταν που απέτυχε το Cars 2.
Ο Brian Fee, έμπειρος storyboard artist της εταιρίας, που εδώ κάνει το ντεμπούτο του ως πρώτο βιολί έχοντας αναλάβει και το σενάριο και τη σκηνοθεσία, φαίνεται ότι ήξερε καλά τι χρειάζεται να κάνει για να ξανακάνει τον McQueen από πάνινο κουκλάκι, κινηματογραφικό ήρωα με σάρκα και οστά (ή έστω με καρμπιρατέρ και μπουλόνια) …και το έκανε.
Το στόρι επιστρέφει τη σειρά σε μονοπάτια που έχουν πρωταρχικό στόχο τη καρδιά του θεατή και όχι το μάτι, πιάνοντας το γλυκόπικρο θέμα της απόσυρσης, διαχειρίζοντάς το με αξιομνημόνευτη ευαισθησία, χωρίς φυσικά να λείπουν τα κλισέ, ώστε το αποτέλεσμα να μη γίνει υπερβολικά περίπλοκο για τις πολύ μικρές ηλικίες.
Δεν αρνούμαι να παραδεχτώ, ότι στο ένα τρίτο του φιλμ ήμουν με βουρκωμένα μάτια!
Ο Fee ξεπέρασε κατά πολύ τα αναμενόμενα ενός πρωτοεμφανιζόμενου, αφού κατάφερε να διατηρήσει μια αξιοσημείωτη ισορροπία μεταξύ συναισθήματος και διασκέδασης, με τη δράση να είναι και αυτή απολαυστικότατη, στις σωστές δόσεις και με την απαραίτητη πρωτοτυπία.
Όσον αφορά τα μείον του Cars 3, θα μπορούσαμε να το “κατηγορήσουμε” για την ομοιότητά του με το πρώτο φιλμ, περισσότερο ως συνολικό ύφος παρά σε συγκεκριμένα κομμάτια του, και για την ατολμία να δώσουν το γλυκόπικρο φινάλε για το οποίο μας προετοίμαζαν, χαλώντας το γλυκό κυριολεκτικά τη τελευταία στιγμή.
Το Cars 3 είναι μια ταινία που αντάξια κατέχει μια θέση στη φιλμογραφία της μεγάλης Pixar.
Είναι ελάχιστα κατώτερο του πρώτου φιλμ και φυσικά ασύγκριτα καλύτερο του δεύτερου.
Πάρτε τα πιτσιρίκια σας από το χέρι και σπεύσατε …έστω κι αν μετά θα το μετανιώσετε γιατί θα ξαναρχίσουν να σας ζητάνε ότι κυκλοφορεί σε Μακουίν!
Στους κινηματογράφους από 15 Ιουνίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
