Η περσινή χρονιά δεν ήταν και από τις καλύτερες της καριέρας της Marion Cotillard, παρότι πρωταγωνίστησε σε τέσσερις ταινίες, κάθε μία από τις οποίες θα μπορούσε να εντυπωσιάσει με το δικό της τρόπο.
Οι τρεις πρώτες (Allied, Assassin's Creed, It's Only the End of the World) που είχαμε ήδη την ευκαιρία να δούμε, λίγο-πολύ απογοήτευσαν.
Για να δούμε αν σώθηκε η παρτίδα στη τέταρτη, το ρομαντικό δράμα Mal de Pierres.
Βρισκόμαστε σε ένα χωριό της Γαλλίας της δεκαετίας του ’50.
Η Gabrielle Rabascal (Marion Cotillard, Assassin's Creed) είναι μια όμορφη κοπέλα που θέλει να ζήσει το μεγάλο αληθινό έρωτα, κάτι που ακόμα και στη σκέψη εκείνη την εποχή, ακουγόταν σκανδαλώδες.
Το χωρίς ανταπόκριση “πέσιμό” της στο δάσκαλο την ντροπιάζει, αναγκάζοντας τους γονείς της να τη παντρέψουν άρον-άρον με τον Ισπανό αγρότη José (Alex Brendemuhl, Truman), με αντάλλαγμα να τον βοηθήσουν οικονομικά.
Παρότι αρχικά ο γάμος τους είναι…λευκός και απόμακρος, σταδιακά εξομαλύνεται.
Ένας έντονος πόνος όμως που διαγνώσκεται ως πέτρα στα νεφρά, στέλνει τη Gabrielle σε ένα υδροθεραπευτήριο στην Ελβετία, όπου γνωρίζει τον André (Louis Garrel, Ο Βασιλιάς Μου), έναν γοητευτικό νεαρό άνδρα, που επέστρεψε από το πόλεμο της Ινδοκίνας, με τα δικά του σοβαρά προβλήματα υγείας.
Οι δυο τους έρχονται κοντά, με την Gabrielle να τον ερωτεύεται τρελά, όμως κάποια στιγμή έρχεται η ώρα του αποχωρισμού..
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Milena Agus, και είναι σκηνοθετημένη από την Nicole Garcia, μια δημιουργό μάλλον υπερτιμημένη, μιας και παρά τα 25+ χρόνια καριέρα της πίσω από τη κάμερα, και τις συνεχείς παρουσίες της στις Κάννες, ακόμα και ως μέλος κριτικής επιτροπής, ουσιαστικά δε μας έχει δώσει κάποια πραγματικά μεγάλη ταινία.
Το Mal de Pierres είναι ένα παραδοσιακό μελόδραμα, αμελώς μασκαρεμένο ως ερωτικό ψυχόδραμα.
Η πρωταγωνίστρια έχει …καύλες!
Δεν είναι ντροπή, ειδικά όταν στη πρώτη σκηνή τη βλέπουμε να δροσίζει το ξαναμμένο αιδοίο της (σε close-up) στο δροσερό ποταμάκι, ενώ αμέσως μετά προσπαθεί να ξελογιάσει τον δασκαλάκο του χωριού.
Η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα που δε περιμένει τον ιππότη με το άσπρο άλογο αλλά τον επιβήτορα που θα της ξηγηθεί αλμυρό φιστίκι, έχει σίγουρα ένα θεωρητικό ενδιαφέρον, όμως όταν αυτή παρουσιάζεται με έναν αλλοπρόσαλλο ψευτορομαντικό τρόπο, το θέαμα είναι ιδιαιτέρως άχαρο.
Η κεντρική πλοκή μοιάζει βγαλμένη από βίπερ στερημένων νοικοκυρών, χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας στην εξέλιξη, με την ανατροπή προς το τέλος να προσφέρει ένα στιγμιαίο ενδιαφέρον, το οποίο όμως γρήγορα γίνεται σκόνη από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται στο φινάλε.
Αν στην εξίσωση προσθέσουμε και τα 120 λεπτά διάρκειας, το πόσο βαρετή μπορεί να γίνει αυτή σε κοινό που δεν ανήκει στη παραπάνω κατηγορία, γίνεται εύκολα κατανοητό.
Τεχνικά η ταινία είναι αρκετά όμορφη, με τα γαλλικά τοπία να προσφέρουν άφθονο υλικό στο φωτογράφο για να αναδείξει τα πλάνα του, όμως χωρίς κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί.
Πραγματικά εξαιρετική είναι όμως η Marion Cotillard που δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία, άφοβα προκλητική, αναδεικνύοντας έναν ημιτελώς ανεπτυγμένο χαρακτήρα, ο οποίος μάλιστα δε της ταιριάζει και ως φυσιογνωμία.
Το Mal de Pierres είναι μια ταινία που χωρίς τη συμβολή της πρωταγωνίστριας θα έβρισκε εύκολα μια θέση στα τάρταρα της Καννών.
Τώρα είναι ένα κλισέ, αρκετά βαρετό, οριακά ανεκτό μελόδραμα που θα πρότεινα μονάχα αν έχετε κάνει τάμα να δείτε τα άπαντα της Cotillard.
Στους κινηματογράφους από 15 Ιουνίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
