Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς,
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει,
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι.
Εντάξει, μπορεί ‘Το Δίχτυ’ του Νίκου Γκάτσου να μιλάει για άλλα πράγματα, πάντως το ρεφρέν ταιριάζει με την νέα ταινία του Ki-duk Kim.
Ο Nam Chul-woo (Seung-bum Ryoo) είναι ένας φιλήσυχος ψαράς που ζει με την οικογένεια του στα σύνορα της Βόρειας Κορέας.
Κάθε πρωί ξεκινάει χαράματα να πάει στη βάρκα του για να μαζέψει τα δίχτυα.
Μια μέρα όμως, τα δίχτυα μπλέκονται στη μηχανή της βάρκας με αποτέλεσμα να χαλάσει.
Το ρεύμα τον οδηγεί πέρα από τα σύνορα, στη Νότιο Κορέα.
Εκεί συλλαμβάνεται και ανακρίνεται από την κυβέρνηση για να δουν αν είναι κατάσκοπος.
Ένα πολιτικό παιχνίδι στήνεται γύρω του το οποίο θα μετατραπεί σε σόου των μίντια το οποίο θα απειλήσει την ψυχική και σωματική υγεία του ήρωα μας.
Με ‘Το Δίχτυ’ ο αριστοτέχνης σκηνοθέτης Ki-duk Kim θέλει να δώσει στον κόσμο ένα ηχηρό πολιτικό μήνυμα, άκρως επίκαιρο και αληθινό.
Πως η πολιτική, η παράνοια και το θεαθήναι είναι ένα ‘δίχτυ’ που καλύτερα να μην πιαστείς.
Ο ήρωας μας υπομένει βασανιστήρια και από τις δυο χώρες (Βόρεια και Νότια Κορέα) προκειμένου να συμμορφωθεί με τα πιστεύω τους και να αποκαλύψει τυχόν πληροφορίες.
Εδώ δεν υπάρχει άσπρο-μαύρο, ούτε καλό και κακό.
Η ελευθερία της Νότιας Κορέας δεν είναι τόσο ιδανική τελικά, ούτε φυσικά και η δικτατορία της Βόρειας.
Και οι δυο παίζουν το ίδιο βρόμικο παιχνίδι εις βάρος των απλών ανθρώπων.
Ο Nam Chul-woo μένει συγκεντρωμένος στην ανθρωπιά του ήρωα του σαν το μόνο σωστό και ηθικό την στιγμή που οι πολιτικές ιδεολογίες απειλούν να τον συνθλίψουν.
Το τρομακτικό με ‘Το Δίχτυ’ είναι ότι θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αληθινή ιστορία.
Μια ιστορία που δεν γίνεται να σας αφήσει αμέτοχους. Θα σας κάνει να εκνευριστείτε με την παράνοια των δυο χωρών, θα μπείτε στη θέση του χαρακτήρα και το σημαντικότερο – θα σας κάνει να σκεφτείτε σε τι σκατά κόσμο ζούμε.
Η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι σκοτεινή, το θέμα τολμηρό και η αφήγηση straight forward.
Δεν υπάρχουν ιδιαίτερα φιλοσοφημένοι διάλογοι, μα η ιστορία από μόνη της, τα λέει όλα ξεκάθαρα.
Από 4 Μαΐου στους κινηματογράφους.
Μιχάλης Δαγκλής.
1.jpg)
