Βρισκόμαστε εν μέσω του Εμφυλίου Πολέμου στην Αμερική και συγκεκριμένα στη Βιρτζίνια, περιοχή των Νοτίων.
Εκεί, ένας τραυματίας στρατιώτης των Βορείων, εντοπίζεται από ένα νεαρό κορίτσι το οποίο θα τον βοηθήσει να φτάσει στο σχολείο στο οποίο ζει.
Ένα σχολείο θηλέων στο οποίο δεν υπάρχουν άλλοι άντρες.
Και η παρουσία του σίγουρα θα φέρει αναταραχή στις ήσυχες ζωές των ενοίκων.
Η Sofia Coppola επιστρέφει στον κινηματογράφο, αυτή τη φορά κάνοντας ένα remake της ομώνυμης ταινίας του 1971 του Don Siegel, με πρωταγωνιστή τότε τον Clint Eastwood.
Αν και τα τελευταία χρόνια μετά το Lost in Translation έδειχνε και η ίδια λίγο χαμένη στη μετάφραση, αυτή τη φορά καταφέρνει να πλησιάσει τον καλό της εαυτό, χρησιμοποιώντας ένα ιδιαίτερο υλικό το οποίο έχει να προσφέρει πολλά.
Εδώ μας μεταφέρει με επιτυχία στο κλίμα της εποχής και μας μεταδίδει όλες τις στερεότυπες αντιλήψεις του Νότου, οι οποίες γίνονται ακόμα πιο έντονες μέσα σε ένα κλειστό και υπερπροστατευτικό περιβάλλον.
Έτσι η παρουσία ενός εξωτερικού παράγοντα, και πόσο μάλλον αντρικού φύλου μέσα σε ένα σχολείο θηλέων, θα φέρει αναπόφευκτες εντάσεις, ερωτική αναστάτωση και συγκρούσεις, που όλα καθοδηγούνται από την περιέργεια, τη ζήλεια, τις κρυμμένες επιθυμίες, και τα καταπιεσμένα όνειρα.
Όλα αυτά δίνονται με μια όμορφη, κυρίως εσωτερική σκηνοθεσία από την Coppola, με μια στατικότητα που δίνει βαρύτητα στο όλο εγχείρημα, και τις όμορφες εναλλαγές με εξωτερικά πλάνα.
Όμως σε μια αναπόφευκτη σύγκριση με την παλιά ταινία, αυτό το φιλμ χάνει σε ένταση και τόλμη, και δεν καταφέρνει να γίνει τόσο σοκαριστικό όσο το πρωτότυπο.
Και αυτό κυρίως από σεναριακής άποψης καθώς δεν έχουμε ιδιαίτερα επικριτικούς διάλογους ως προς τις συνθήκες ζωής της εποχής (οι οποίες πάντως δίνονται με μεγάλη ακρίβεια οπτικά), αλλά ούτε και μια πιο αναλυτική σκιαγράφηση των χαρακτήρων, παρόλες τις πετυχημένες επιλογές των ηθοποιών.
Θα ξεχωρίζαμε την Nicole Kidman (Lion) στην οποία ταιριάζει η «ψυχρή» κακία που κρύβει ο χαρακτήρας της, αλλά και ο Colin Farrell (Fantastic Beasts and Where to Find Them)με την Kirsten Dunst (Hidden Figures) δείχνουν να βρίσκονται στο στοιχείο τους.
Το αποτέλεσμα είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία, η οποία όμως δεν καταφέρνει να εντυπωσιάσει και να αγγίξει πιο βαθιά καίρια θέματα με τα οποία ασχολείται.
Στους κινηματογράφους από 6 Ιουλίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
