Ο καταθλιπτικός συγγραφέας Phillip (Rudiger Vogler), στέλνεται από τον Γερμανό εκδότη του στην Αμερική προκειμένου να γράψει ένα μυθιστόρημα για την ζωή εκεί και αφού αποτυγχάνει, η τυχαία γνωριμία του με την παρατημένη από τη μητέρα της εννιάχρονη Alice (Yella Rottlander) τους οδηγεί σε ένα μεγάλο ταξίδι σε ευρωπαϊκές πόλεις προς αναζήτηση της γιαγιάς της μικρής.
Γλυκόπικρο μελαγχολικό road movie, προπομπός του αριστουργηματικού «Παρίσι Τέξας» και το πρώτο μέρος της άτυπης road τριλογίας (Αλίκη στις πόλεις, Το πέρασμα του χρόνου, Λάθος κίνηση) του σπουδαίου μοντέρνου Γερμανού σκηνοθέτη Wim Wenders.
(Θυμηθείτε το Περί Φιλ(μ)οσοφίας: Ο Wim Wenders και η σημασία της διάρκειας)
Η αριστοτεχνική, με υπέροχα travelling, κινηματογράφηση σε 16 mm και η απαράμιλλη ασπρόμαυρη φωτογραφία του Robby Muller (μετέπειτα συνεργάτη του Jim Jarmous ο οποίος έχει σχεδόν κοπιάρει πλάνα και στα δικά του φιλμ) μετατρέπουν μία άσκοπη περιπλάνηση δύο μοναχικών ανθρώπων σε ένα εικαστικό παζλ από εικόνες κινηματογραφικής μαγείας που κλέβουν την παράσταση από το σχεδόν αυτοσχέδιο σενάριο.
Πρωταγωνιστές του δύο χαρακτήρες σύμβολα μίας κατά τον Wenders αλλοτριωμένης κοινωνίας που ζει μηχανικά υπό την επήρεια της τηλεόρασης, βυθισμένη στη μοναξιά δίχως να ενδιαφέρεται για αληθινή επικοινωνία.
Ο ήρωας του το βιώνει καθημερινά όταν πηγαίνει στην Αμερική, όπου αντικρίζοντας παντού αποξενωμένους ανθρώπους και άψυχα κτήρια ασφυκτιά, φωτογραφίζει το κάθε τι ανήμπορος να γράψει μία λέξη και γυρνά από μοτέλ σε μοτέλ καταλήγοντας πάντα μόνος, σε ένα δωμάτιο μπροστά από μια άψυχη τηλεόραση.
Όταν θα γνωρίσει την μικρή Alice θα θυμηθεί την παιδική του αθωότητα τότε που ζούσε αληθινά και ονειρευόταν, ενώ η μικρή θα βρει σε αυτόν τον πατέρα και την στοργή που ποτέ δεν γνώρισε.
Μαζί θα περιπλανηθούν σε ένα υπαρξιακό ταξίδι χτίζοντας βήμα βήμα μια φιλική σχέση που θα τους επαναφέρει στην πραγματική ζωή .
Πολλά τα θέματα που θίγει εδώ ο Wenders.
Από τη μία είναι εμφανής η κριτική του στάση απέναντι στο αμερικάνικο κοινωνικό μοντέλο της κατανάλωσης και της φτηνής επιφανειακής διασκέδασης (χαρακτηριστική η σκηνή στο μοτέλ που ο Phillip σπάει την τηλεόραση) κι από την άλλη εμβαθύνει στα υπαρξιακά αδιέξοδα του σύγχρονου ανθρώπου σχολιάζοντας πικρόχολα τον μοντέρνο τρόπο ζωής, ενώ παράλληλα με την κάμερα του να καταγράφει,ανακαλύπτει μια άγνωστη, παράξενα όμορφη πλευρά των μεγαλουπόλεων.
Με την διπολική, συμβολική σχέση ενός παιδιού με έναν ενήλικο φέρνει στην επιφάνεια ολόκληρη την πορεία του σύγχρονου ανθρώπου που μεγαλώνει γεμάτος όνειρα και καταλήγει αποστειρωμένος, σκιά του εαυτού του και εγκλωβισμένος σε μια άχρωμη καταναλωτική κοινωνία που ο ίδιος δημιούργησε.
Κάπου εκεί o Γερμανός σκηνοθέτης θα δώσει την αισιόδοξη νότα υποδεικνύοντας την επικοινωνία και τις αληθινές στέρεες σχέσεις ως το φάρμακο της «άρρωστης» ζωής στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
Αυτή είναι που δημιουργεί κίνητρα, ξυπνά τα συναισθήματα και δίνει νόημα στη ζωή κάνοντας τον Phillip να ξαναβρεί το χαμόγελο του στο τρυφερό, αθώο παιδικό βλέμμα της μικρής Alice που σφύζει από ελπίδα.
Με λιτή αφήγηση, απέριττο σενάριο και αριστουργηματική άλλοτε λυρική κι άλλοτε ντοκιμαντερίστικη σκηνοθεσία, ο Wim Wenders συγκινεί, γοητεύει, προβληματίζει και υπογράφοντας μία από τις καλύτερες ταινίες της φιλμογραφίας του, παρασύρει τον θεατή στη μαγεία της εικόνας, κάνοντας τον συνοδοιπόρο σε ένα ατέρμονο κινηματογραφικό ταξίδι...
Σε επανέκδοση στους ελληνικούς κινηματογράφους από 27 Ιουλίου.
Γιάννης Αποστολίδης.
1.jpg)
