Πριν περίπου δύο εβδομάδες βγήκε στις ελληνικές αίθουσες μια ταινία με τίτλο Going in Style και πρωταγωνιστές τους Michael Caine, Morgan Freeman και Alan Arkin.
Αυτό που ίσως δε γνωρίζουν αρκετοί είναι ότι αυτή η ταινία αποτελεί remake μιας ομότιτλης του 1979.
Χωρίς να έχω δει ακόμα το νέο φιλμ, πάμε να ρίξουμε μια ματιά στο original…
Ο Joe, ο Al και ο Willie είναι τρεις εβδομηντάρηδες συνταξιούχοι φίλοι και συγκάτοικοι.
Απόκληροι της ζωής, περνούν τη μέρα τους χαζεύοντας τα πιτσιρίκια που παίζουν στο κοντινό παρκάκι.
Με τα οικονομικά τους να μην είναι σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση, ο Joe προτείνει να βάλουν λίγη δράση στη ζωή τους ληστεύοντας μια τράπεζα!
Παρά την αρχική απροθυμία του Willie, το σχέδιο προχωράει και έρχεται εις πέρας, με τους τρεις παππούδες να φεύγουν με σχεδόν 35 χιλιάδες δολάρια στο χέρια.
Και τώρα όμως…τι;
Το Going in Style αποτελεί το δημιουργικό ντεμπούτο του μόλις 27χρονου τότε Martin Brest, γνωστότερου αργότερα για τα Beverly Hills Cop, Scent of a Woman αλλά και του διαβόητου Gigli που έβαλε πρόωρη ταφόπλακα στη καριέρα του.
Πρόκειται για μία γλυκόπικρη κομεντί που καταπιάνεται με τη 3η ηλικία και το πώς η απομάκρυνση των συνταξιούχων από την ενεργή ζωή τους σκοτώνει μέρα με τη μέρα.
Η οργάνωση και η διεκπεραίωση της ληστείας αποτελεί μόνο το μισό (ίσως και λιγότερο) φιλμ, με το δεύτερο και ξεκάθαρα πιο ενδιαφέρον κομμάτι του να καταπιάνεται με το “μετά”.
Τι μπορούν να κάνουν τρία παππούδια -χωρίς άλλες υποχρεώσεις- με ένα τέτοιο ποσό, πως θα το ξοδέψουν;
Τα χρήματα τους βγάζουν από την safe zone τους, τους συστήνουν ένα νέο κόσμο που δε γνώριζαν, ένα κόσμο πολύχρωμο, φανταχτερό και χλιδάτο, έναν κόσμο όμως που τους σκοτώνει όπως ακριβώς έκανε και η απραξία.
Δύο είναι τα μεγάλα μειονεκτήματα της ταινίας, το υπερβολικά “αεράτο” σενάριο, που δεν το ενδιαφέρει κατά πόσο αυτά που μας δείχνει είναι ρεαλιστικά με αποτέλεσμα η ταινία να καταλήγει φάρσα, και το αποτυχημένο χιούμορ που ταυτόχρονα ακυρώνει το χαρακτήρα της κωμωδίας.
Αντιθέτως, το πιο δραματικό κομμάτι της ταινίας λειτουργεί πολύ καλύτερα, συγκινεί και περνάει τα μηνύματα του.
Πολύ καλοί στους ρόλους τους οι George Burns, Art Carney και Lee Strasberg και παρότι το σενάριο δε τους βοηθάει, το ταλέντο τους είναι αρκετό για να δώσουν στους χάρτινους ήρωες σάρκα και οστά.
Οι παρατηρητικοί σίγουρα θα προσέξουν και τον Mark Margolis που εδώ κάνει μόλις τη δεύτερη κινηματογραφική του εμφάνιση, σε έναν πολύ μικρό ρόλο.
Το Going in Style είναι μια χαριτωμένη κομεντί με την οποία θα περάσετε ευχάριστα την ώρα σας, αλλά ταυτόχρονα είναι μια ταινία που με λίγη περισσότερη δουλειά στο σενάριο, θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη.
Ελπίζω οι Theodore Melfi και Zach Braff να το κατάφεραν στη νέα έκδοση.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
