Ένα παντρεμένο ζευγάρι αποφασίζει να χωρίσει, με τη γυναίκα να παραμένει στο σπίτι με τα δύο παιδιά, ενώ ο άντρας ψάχνει να βρει μια νέα κατοικία.
Τα οικονομικά του όμως δεν του επιτρέπουν πολλά, έτσι εξαναγκάζει την πρώην γυναίκα του να μείνουν μαζί, καθώς του ανήκει ακόμα ένα ποσοστό του σπιτιού.
Και από τη στιγμή που αυτή δεν μπορεί να εξαγοράσει το μερίδιό του, αναγκαστικά τον αποδέχεται.
Και προφανώς αυτή η συγκατοίκηση δεν μπορεί να είναι εύκολη.
Ο Dominique Farrugia εμπνέεται από την καθημερινότητα αρκετών Γάλλων, με το διαζύγιο να αποτελεί ένα αρκετά συχνό φαινόμενο στη χώρα του, δημιουργώντας μια οικογενειακή κωμωδία που ξεκινάει με έναν χωρισμό, αλλά καταλήγει σε μια αναγκαστική συμβίωση.
Η ιδέα της συγκατοίκησης δύο διαφορετικών χαρακτήρων είναι ένα σύνηθες σκηνικό το οποίο υπόσχεται αρκετό γέλιο και συγκρούσεις, αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν μας δικαιώνει.
Το όλο εγχείρημα χάνει από ένα μέτριο σενάριο που σε συνδυασμό με την καθοδήγηση του Farrugia, κάνει αυτή την ταινία άνευρη και χωρίς διασκεδαστική ένταση μεταξύ των πρωταγωνιστών.
Δεν μας παρουσιάζει πραγματικά αστείες στιγμές, αλλά κυρίως τηλεοπτικού τύπου πειράγματα και διαφωνίες του στυλ «το τιραμισού είναι δικό μου», «δεν είναι η ώρα σου για τουαλέτα», «σήμερα δεν είναι η βδομάδα μου, δεν βοηθάω τα παιδιά».
Τέτοια πράματα.
Δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι σε μεγάλο βαθμό αδιάφορο καθώς δεν καταφέρνει να φέρει γέλιο σε στιγμές που αποσκοπούν στο γέλιο, δεν καταφέρνει να συγκινήσει σε σημεία που υπονοείται μια μεγαλύτερη ευαισθησία, και δεν προκαλεί κάποια έκπληξη στην εξέλιξη.
Αυτό που διατηρεί ως ένα βαθμό το ενδιαφέρον είναι οι εύστοχες επιλογές των πρωταγωνιστών με τη γοητευτική Louise Bourgoin (Λευκοί Ιππότες) στο ρόλο της συζύγου που προσπαθεί να ξεπεράσει τον άντρα της, αλλά και να τον προκαλέσει όποτε βρει ευκαιρία, και τον Gilles Lellouche ως καταφερτζή σύζυγο ο οποίος παλεύει να επιβιώσει οικονομικά και επαγγελματικά, αλλά και να δυσκολέψει όσο μπορεί τη ζωή της πρώην γυναίκας του.
Αυτό που βγαίνει είναι μια οικογενειακή κωμωδία, ιδιαίτερα εύπεπτη και επίπεδη, χωρίς εντυπωσιασμούς και εκπλήξεις.
Στους κινηματογράφους από 20 Ιουλίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
