Μια πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών (Charlize Theron, The Last Face), ταξιδεύει στο Βερολίνο λίγες μέρες πριν την πτώση του Τείχους και με τη βοήθεια ενός συνδέσμου που ζει εκεί (James McAvoy, Split), καλείται να ανακαλύψει μια λίστα διπλών πρακτόρων.
Ο David Leitch στην πρώτη του αποκλειστική σκηνοθετική δουλειά, δημιουργεί μια ταινία κατασκόπων εν μέσω ψυχροπολεμικού κλίματος, αλλά με μια αρκετά διασκεδαστική προσέγγιση, παρουσιάζοντάς μας άμεσα τις επιρροές του.
Ως προς το ύφος χρησιμοποιεί ένα στυλ που θυμίζει αυτό του Guy Ritchie, και σκηνοθετικά αλλά και κοντά στη θεματολογία της τελευταίας του ταινίας (U.N.C.L.E.).
Σε δεύτερο βαθμό και σε πιο τεχνικά, αξιοποιεί τη συμμετοχή του στο John Wick δημιουργώντας ευφάνταστες σκηνές χορογραφημένης δράσης, αλλά από την άλλη καταφεύγει και σε ορισμένα εντυπωσιακά long tape που φέρνουν στο μυαλό τον Alfonso Cuaron και το Children of Men, τα οποία καταφέρνουν να δημιουργήσουν ρεαλισμό και ένταση.
Το αποτέλεσμα είναι μια ιδιαίτερα ευχάριστη ως προς την παρακολούθηση ταινία με cool διάθεση, που έχει ως βάση και ένα αρκετά καλό σενάριο το οποίο δημιουργεί μυστήριο όπως επιβάλλεται σε κάθε ταινία κατασκόπων, αλλά και γέλιο με το έξυπνο καλλιτεχνικό χιούμορ που συμβαδίζει με την εποχή.
Όσον αφορά το ιστορικό πλαίσιο, η ρετρό ατμόσφαιρα με μπόλικο νέον, και η πετυχημένη παρουσίαση του αναβρασμού που επικρατούσε στη διαιρεμένη πρωτεύουσα της Γερμανίας στα τέλη του 80, μας μεταφέρει πολύ γρήγορα στο κλίμα της εποχής.
Μια εποχή όπου η πτώση του Τείχους μπορεί να παραλληλιστεί με αυτή των πρακτόρων και το τέλος (ή πιο σωστά στη μετάλλαξη) της κατασκοπίας, μεταξύ των υπερδυνάμεων που δημιουργήθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο.
Συμπληρωματικό το εξαιρετικό soundtrack με πολλές 80's επιτυχίες, το οποίο αντιλαμβάνεται κάποιος από την αρχή της ταινίας.
Γιατί πολύ απλά όταν ο dj ξεκινάει με το Blue Monday των New Order, σημαίνει ότι κάτι ξέρει από μουσική.
Ερμηνευτικά, στον πρώτο ρόλο η Charlize Theron δείχνει ιδανική, βγάζοντας τον απαραίτητο τσαμπουκά τον οποίο έχει ήδη αποδείξει ότι διαθέτει και στο πρόσφατο Mad Max: Fury Road, δημιουργώντας έναν δυναμικό γυναικείο χαρακτήρα που θυμίζει αυτόν της Νύφης από το Kill Bill.
Δίπλα της πολύ καλός και ο James McAvoy σε έναν ρόλο που δείχνει να του ταιριάζει ιδιαίτερα, με μια χίπικη, μυστηριώδη, αλλά και αστεία εμφάνιση.
Σε όλα αυτά βέβαια τα οποία αναφέραμε, μπορεί κάποιος να διακρίνει μια υπερβολή.
Στη σκηνοθεσία με το έντονο στιλιζάρισμα σε αρκετά πλάνα και τα «φωσφορίζοντα» σκηνικά, τον προκλητικό σχεδόν αισθησιασμό, αλλά και τη σεναριακά τραβηγμένη σε ορισμένα σημεία εξέλιξη με τους διπλούς πράκτορες και τα διαφορετικά στρατόπεδα.
Παρόλα αυτά η διασκεδαστική διάθεση που μεταδίδει σε κάνει να παραβλέπεις κάποια αυστηρώς κινηματογραφικά θέματα, και η ταινία φαίνεται να πετυχαίνει τον σκοπό της που είναι να απολαύσεις οπτικά και ακουστικά το αποτέλεσμα.
Στους κινηματογράφους από 17 Αυγούστου.
Γιώργος Νυκταράκης.
