Πριν μια τετραετία (και με μεγάλη καθυστέρηση), στη χώρα μας προβλήθηκε το Pa Negre (Μαύρο Ψωμί), μια ταινία του άγνωστου μέχρι τότε Agustí Villaronga, θριαμβευτή των βραβείων Goya και επίσημη πρόταση της Ισπανίας για τα Όσκαρ.
Έκτοτε τα ίχνη του χάθηκαν, μέχρι φέτος που επιστρέφει με το Incerta Glòria, μια ταινία χωρίς βραβεία και επαίνους, που έρχεται στα θερινά σινεμά της χώρας μας με την ελπίδα να κερδίσει μερικά εισιτήρια.
Τα αξίζει όμως;
Ισπανία 1937, εμφύλιος πόλεμος.
Ο Lluís (Marcel Borras), ένας χαμηλόβαθμος αξιωματικός των Δημοκρατικών τοποθετείται στο ανενεργό μέτωπο της Αραγωνίας.
Εκεί ξαναβρίσκει τον καλύτερό του φίλο, Juli (Oriol Pla, Truman), έναν ατιμασμένο στρατιώτη που δεν τον ενδιαφέρει ούτε ο πόλεμος, ούτε οι ιδεολογίες.
Εκεί γνωρίζει και την Carlana (Nuria Prims), μια γοητευτική, πολυμήχανη αλλά και “παράνομη” χήρα ενός αριστοκράτη της περιοχής.
Εκείνη του ζητάει να την βοηθήσει, πλαστογραφώντας ένα πιστοποιητικό γάμου, ώστε να μη χάσει το πύργο όπου ζει με τα δυο παιδιά της.
Γοητευμένος και παρά την αρραβωνιαστικιά και το μικρό παιδί που τον περιμένουν στη Βαρκελώνη, εκείνος το πράττει, με την Carlana έκτοτε να βγάζει το πραγματικό της πρόσωπο, οδηγώντας όλους τους εμπλεκόμενους σε ένα παιχνίδι πάθους, προδοσίας και εξευτελισμού.
Κατ’ αρχάς το Incerta Glòria είναι χάρμα οφθαλμών.
Εξαιρετική τεχνικά παραγωγή, άψογη αναπαράσταση της εποχής, με τους φωτισμούς σε συνδυασμό με το color correction στο μοντάζ, να παραδίδουν ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα.
Τα άγρια φυσικά σκηνικά και η πανέμορφη φωτογραφία του Josep Civit ολοκληρώνουν το πακέτο.
Ας περάσουμε όμως και κάτω από την επιφάνεια για να δούμε τι τρέχει.
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Joan Sales.
Ο Ισπανικός εμφύλιος, αντίθετα με τα δικά μας “κατορθώματα”, δεν αποτελεί πια κινηματογραφικό ταμπού, με τους δημιουργούς να μη φοβούνται να βγάλουν στην επιφάνεια το αμαρτωλό παρελθόν τους.
Παρότι το ανενεργό μέτωπο της Αραγωνίας θα μπορούσε να αποτυπώσει μια άλλη πλευρά του εμφυλίου, το Incerta Glòria αποφεύγει να καταπιαστεί με το “πολεμικό” κομμάτι της ταινίας, υποβαθμίζοντάς το ως απλό σκηνικό.
Σκηνικό μιας ιστορίας που στην αρχή αναρωτιέσαι αν είναι ένα κοινωνικό δράμα, αργότερα ερωτικό νουάρ αλλά εν τέλει αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι παρά μια σαπουνόπερα.
Οι ενδιαφέροντες αλλά μη επαρκώς ανεπτυγμένοι ήρωες δεν είναι παρά πιόνια, όχι μιας πανούργας femme fatale όπως κάποια στιγμή υποψιάζεσαι και ελπίζεις, αλλά των δραματικών συγκυριών που ξεφούρνισε ο συγγραφέας του βιβλίου και κατ’ επέκταση ο σεναριογράφος, που βήμα-βήμα οδηγούν σε σπαραξικάρδια γεγονότα ανάλογα εκείνων τηλεοπτικών σειρών της ΥΕΝΕΔ.
Προς τιμήν του, ο σκηνοθέτης αποφεύγει να υπερτονίσει τη φύση του σεναρίου με δακρύβρεχτες σκηνές που (εκ)βιάζουν τα συναισθήματα του θεατή.
Το Incerta Glòria θα μπορούσε να είναι...πολλά πράγματα, αναλόγως που επέλεγε να επικεντρωθεί.
Για κακή μας τύχη επέλεξε ένα ερωτικό τετράγωνο, το οποίο όχι μόνο δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον αλλά ακυρώνει και τα συστατικά που το φιλμ θα μπορούσε να αναδείξει και στα οποία διαπρέπει.
Στους κινηματογράφους από 17 Αυγούστου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
