Θα έπρεπε -εν έτει 2017- να ακούγεται αστείο να συζητάμε ακόμα για φυλετικό ρατσισμό, όμως όπως η σκληρή πραγματικότητα μας δείχνει, αυτό είναι στις μέρες μας πιο σημαντικό από ποτέ.
Έτσι μια ταινία όπως το A United Kingdom, όσο “παλιομοδίτικη” κι αν ακούγεται σε πρώτη ανάγνωση, πολύ καλώς βρίσκει μια θέση στο καλεντάρι και των ελληνικών κινηματογραφικών διανομέων, και όπως αποδεικνύεται, αυτή τη θέση δε τη κέρδισε μόνο με το θέμα της αλλά και με την αξία της.
Λονδίνο 1947.
Η Ruth (Rosamund Pike, Gone Girl) είναι μια γραμματέας, μεσοαστή κόρη εμπόρου, που μέσω των οργανώσεων ισότητας στις οποίες συμμετέχει η αδερφή της, γνωρίζει τον Seretse (David Oyelowo, Selma), έναν γοητευτικό Αφρικανό άνδρα που σπουδάζει Νομική, με την έλξη μεταξύ τους να είναι άμεση.
Εξ αρχής, ο Seretse της αποκαλύπτει ότι είναι διάδοχος του θρόνου της Μπετσουαναλάνδη (γνωστή σήμερα ως Μποτσουάνα και τότε προτεκτοράτο της ΜΒ) και ότι θα πρέπει να επιστρέψει για να αναλάβει τα καθήκοντά του.
Παρ’ όλ’ αυτά, η σχέση τους προχωράει, και όταν έρχεται η ώρα της επιστροφής, εκείνος της ζητάει να παντρευτούν και να τον ακολουθήσει.
Παρότι εκείνη δέχεται, τα εμπόδια δεν έρχονται μονάχα από τις οικογένειες των δυο τους αλλά μέχρι και από τη Βρετανική κυβέρνηση, η οποία τους απαγορεύει να παντρευτούν, γιατί μια τέτοια κίνηση θα είναι κόντρα στη πολιτική απαρτχάιντ που εγκαθιδρύεται στις χώρες-αποικίες της νότιας Αφρικής.
Παρά τα εμπόδια, η Ruth και ο Seretse παντρεύονται, και φεύγουν για τη χώρα του, όμως όπως θα συνειδητοποιήσουν, τα προβλήματά τους μόλις ξεκίνησαν.
Το A United Kingdom βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, τα οποία αποτύπωσε στο χαρτί η συγγραφέας Susan Williams στο βιβλίο της Colour Bar, διασκεύασε σε κινηματογραφικό σενάριο ο Guy Hibbert (Eye in the Sky) και σκηνοθέτησε η Amma Asante.
Εκ πρώτης όψεως, η ταινία μοιάζει με ένα κλασσικό love story που βρίσκει παντού εμπόδια, στη συγκεκριμένη περίπτωση λόγω χρώματος, όμως επειδή η αγάπη πάντα νικά, τελικά ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Η αλήθεια είναι ότι στο πρώτο μισάωρο, συμβαίνει ακριβώς αυτό, όμως υπάρχει μια λεπτομέρεια που αλλάζει το παιχνίδι και μας δίνει μια γεύση του τι επακολουθεί, η ελάχιστη ενασχόληση με αυτό το καθ’ αυτό ρομάντζο.
Ο έρωτας του Seretse και της Ruth απλά συμβαίνει· μέσα σε λίγες σκηνές, γνωρίζονται, ερωτεύονται και δίνουν όρκους αιώνιας πίστης, κάτι που θα μπορούσε να αποβεί καταστροφικό για τη ταινία αν δε λειτουργούσε τόσο καλά η χημεία και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών, με την Rosamund Pike να κλέβει τη παράσταση από τον David Oyelowo, έστω κι αν ο ρόλος της είναι συγκριτικά λιγότερο ανεπτυγμένος.
Το κρυφό χαρτί της ταινίας είναι το σκέλος των πολιτικών προεκτάσεων.
Μιλάμε για μια ιστορία που άλλαξε την ιστορία της χώρας, ένα love story που αποτέλεσε καταλύτης για την μετέπειτα πλήρη απελευθέρωση της Μποτσουάνα από τη Μεγάλη Βρετανία και την αλλαγή του πολιτεύματος σε δημοκρατία.
Στο A United Kingdom λοιπόν, τα εμπόδια που μπαίνουν στις σχέσεις τους δεν είναι απλά κακιασμένοι ρατσιστές που δε μπορούν να δεχτούν τη συζυγία ενός μαύρου με μια λευκή, αλλά τα τεράστια συμφέροντα μιας (καταρρέουσας) αυτοκρατορίας σε μια ολόκληρη περιοχή, με την ανάμειξη της Νότιας Αφρικής και της Αμερικής να παίζουν κρυφό αλλά καίριο ρόλο, και τον τρόπο που ο πανέξυπνος Seretse, με την κατάλληλη βοήθεια βεβαίως-βεβαίως, καταφέρνει να τους αντιμετωπίσει.
Έχουμε λοιπόν μια ταινία -με τη καλή έννοια- διπρόσωπη.
Από τη μία ένα love story που αποτελεί βάση για τα μετέπειτα γεγονότα αλλά το ίδιο δεν αναπτύσσεται, και από την άλλη ένα ιστορικό πολιτικό δράμα, με πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον, με ίντριγκες, προδοσίες και μεγάλα συμφέροντα, πλεγμένα άριστα από τη σκηνοθέτιδα Amma Asante που φαίνεται ότι ξέρει πολύ καλά τι κάνει, παρά τις κάποιες παραλείψεις της πλοκής.
Στους κινηματογράφους από 31 Αυγούστου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
