O Hong Gil-dong είναι ένας υπερφίαλος ντετέκτιβ που διαχειρίζεται ένα γραφείο ερευνών, μαζί με την Πρόεδρο Hwang.
Οι αναλυτικές του ικανότητες και η μνήμη του είναι υπεράνθρωπες και διαθέτει μία σχεδόν εξωπραγματική ικανότητα στην εύρεση ανθρώπων.
Ο ίδιος όμως πιστεύει πως τα δύο μεγαλύτερα προσόντα του είναι το να ψεύδεται και να καταλαβαίνει πότε κάποιος λέει ψέματα.
Παρόλα αυτά, υπάρχει ένας άνθρωπος που δεν έχει καταφέρει να βρει για 20 χρόνια, ο Kim Byeong-duk, ο οποίος δολοφόνησε την μητέρα του.
Επιπλέον, βασανίζεται από εφιάλτες και υποφέρει από αμνησία όσο αναφορά την παιδική του ηλικία.
Καθώς το φιλμ ξεκινά, καταφέρνει να ανακαλύψει επιτέλους, το που βρίσκεται ο Kim Byeong-duk, αν και δεν είναι ο μόνος που τον ψάχνει.
Στη συνέχεια, μια αλληλουχία γεγονότων έχει ως αποτέλεσμα να καταλήξει με τις εγγονές του Kim, και εν μέσω μια συνωμοσίας που φτάνει τα στα υψηλότερα επίπεδα της κοινωνίας, και συνδέεται με το παρελθόν του.
Ο Jo Sung-hee σκηνοθετεί μια ταινία που μοιάζει και λειτουργεί όπως το «Αμαρτωλή Πόλη» κυρίως όσο αναφορά το στήσιμο, που θυμίζει αρκετά κόμικ.
Κατ'αυτόν τον τρόπο, σχεδόν κάθε χαρακτήρας είναι είτε «άνετος» είτε αστείος, με μοναδική εξαίρεση τον Kim Byeong-duk.
Ο Hong Gil-dong, ο Kang Sung-il ( ο κεντρικός «κακός» της ταινίας) και η Πρόεδρος Hwang υπάγονται στην πρώτη κατηγορία ενώ τα παιδιά και ένας ξενοδόχος που παίζει καίριο ρόλο, στην δεύτερη.
Επιπλέον, η υπερβολή που συνήθως εμφανίζεται στα κόμικ υπάρχει και εδώ, στις σκηνές δράσης και στο σενάριο γενικότερα, κυρίως στο τελευταίο κομμάτι της ιστορίας.
Το χαρακτηριστικό αυτό εκτείνεται και στο τεχνικό κομμάτι, με την φωτογραφία του Byun Bong-sun να παρουσιάζει εικόνες που μοιάζουν να έχουν βγει από τις σελίδες ενός κόμικ.
Η αίσθηση αυτή εντείνεται από τα εντυπωσιακά ειδικά εφέ και CGI, με την σκηνή που περιλαμβάνει ανταλλαγές πυροβολισμών στην ομίχλη να είναι ένα εξαιρετικό δείγμα της αρτιότητας στον συγκεκριμένο τομέα.
Το εξίσου άρτιο μοντάζ επιτρέπει στην ταινία να κυλάει σε πολύ γρήγορο ρυθμό, σχεδόν χωρίς σταματημό.
Ούτε η κωμωδία όμως λείπει από την ταινία, μιας και περιέχει μια σειρά από άκρως χιουμοριστικές σκηνές, οι οποίες συνήθως περιλαμβάνουν την Kim Ha-na, την μικρότερη από τα δύο κοριτσάκια, που είναι η μόνη που φαίνεται ικανή να κάνει τον πρωταγωνιστεί να χάσει την ψυχραιμία του.
Το γεγονός πως ο Hong Gil-dong είναι πολύ έξυπνος αλλά όχι ιδιαίτερα ικανός στο να μάχεται, προσθέτει στην κωμωδία, μιας και καταλήγει δαρμένος αρκετές φορές.
Παρόλα αυτά, όσο η ιστορία ξετυλίγεται, το δραματικό στοιχείο είναι εκείνο που κυριαρχεί σταδιακά.
Οι ερμηνείες κινούνται σε ανάλογα μονοπάτια, πάλι πολύ κοντά στην αισθητική των κόμικ.
Ο Lee Je-hoon (Architecture 101) είναι ο σχεδόν πάντα cool ως Hong Gil-dong, ο Kim Sung-kyun (The Suspect) ο «τζέντλεμαν» εγκληματίας Kang Sung-il, και ο Park Geung-hyung καταφέρνει να δείχνει αβοήθητος και μοχθηρός ταυτόχρονα, ως Kim Byeong-duk.
Αυτή που κλέβει την παράσταση όμως, είναι η μικρή Kim Ha-na ως η νεότερη εγγονή, που κατορθώνει να παίζει σαν να ήταν πολύ μεγαλύτερης ηλικίας, τόσο στις κωμικές όσο και στις δραματικές σκηνές.
Το «Phantom Detective» (Tamjung Hong Gil-dong: Sarajin Ma-eul) είναι ένα άκρως ψυχαγωγικό φιλμ, το οποίο αξίζει να το δει κάποιο σε κινηματογραφική αίθουσα, λόγω του γενικότερου στυλ του.
Λόγω και της επιτυχίας που είχε στην Κορέα, είναι σχεδόν δεδομένο πως θα γυριστεί και δεύτερο μέρος.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
