Βρισκόμαστε στα 80's και ο κόσμος κάνει δεξιά στροφή καθώς ο λευκός οίκος κατακτιέται πλέον από τον υπέρ-συντηρητικό Ronald Reagan.
Τι καλύτερο στήριγμα για μια τέτοια ρεπουμπλικανική κυβέρνηση από έναν βετεράνο πολέμου ο οποίος θα ξεπλύνει την τραγωδία και το φιάσκο του Βιετνάμ;
Το παρών αφιέρωμα σας παρουσιάζει τέσσερις ταινίες που από το 1982 ως σήμερα άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε κινηματογράφο δράσης.
First Blood (1982)
Επτά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ, ο πρασινοσκούφης βετεράνος John Rambo [ο Sylvester Stallone, σε έναν ρόλο για τον οποίο συζητιόταν και το όνομα του Al Pacino] περιφέρεται στους δρόμους της Americana συγκλονισμένος αφού έχει μάθει πως και ο τελευταίος του συνάδελφος έχει πλέον πεθάνει.
Δίχως λόγο και αιτία, δέχεται το bullying του σερίφη Will Teasle [ο Brian Dennehy που πρόσφατα δάνεισε τη φωνή του στο Ratatouille (2007)], όμως ο ήρωας μας δεν θα υπακούσει, και θα καταλήξει στο πλησιέστερο τμήμα.
Εκεί δέχεται περεταίρω bullying από τις αρχές, το οποίο του θυμίζει τα βασανιστήρια που υπέστη στο Βιετνάμ (βλέπουμε κάποια δευτερόλεπτα αυτών διά flashback), και θα οδηγήσει στο ξέσπασμα του, κατά το οποίο με τα γυμνά του χέρια θα δείρει κάθε αστυνομικό εντός του τμήματος και θα δραπετεύσει.
Ο ήρωας παίρνει τα βουνά, και πλέον ως φυγάς θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει ορδές μπάτσων κάθε λογής καθώς και τον στρατό, αλλά δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερο πρόβλημα.
Ωστόσο σύντομα θα εμφανιστεί ο Colonel Sam Trautman (ο Richard Crenna, σε έναν ρόλο που πέρασε και από τα χέρια του Kirk Douglas κατά την προ-παραγωγή), πρώην μέντορας του Rambo στον στρατό, που θα προσπαθήσει να τον πείσει να σταματήσει αυτόν τον προσωπικό του πόλεμο.
Το σενάριο των Michael Kozoll και William Sackheim [The Hard Way (1991)] και Sylvester Stallone βασίστηκε στο ομότιτλο βιβλίο του David Morrell του 1972, και πήρε δέκα χρόνια ως την πραγματοποίηση του, αφού πέρασε από τα χέρια πολλών στούντιο και ακόμη περισσότερων σκηνοθετών και σεναριογράφων (κοινώς ήταν κολλημένο σε development hell).
Το πρώτο cut υπερέβαινε τις 3 ώρες και κατά τον πρωταγωνιστή του ήταν άθλιο. Ωστόσο όταν βγήκε στους κινηματογράφους με την εμφανώς μικρότερη διάρκεια της μιάμισης ώρας, και απέφερε περισσότερα από 125 εκατομμύρια δολάρια, όλοι τους ήταν ευχαριστημένοι [ιδιαίτερα ο παραγωγός Buzz Feitshans {Total Recall (1990)}].
Βλέποντας τούτο εδώ το έργο δράσης του σκηνοθέτη Ted Kotcheff [Weekend at Bernie's (1989)] μετά από τόσα χρόνια (και μάλιστα σε Blu-ray) με έκπληξη παρατήρησα το πόσο καλό είναι, και το πόσο δυναμικά είναι όλα τα εφέ (και ναι, εννοείται καθόλου CGI, και όλα τους πρακτικά).
Επίσης εντυπωσιακή είναι και η σκοτεινή (για το είδος) φωτογραφία του Andrew Laszlo [The Warriors (1979)], αλλά η μουσική του Jerry Goldsmith [The Boys from Brazil (1978)] είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Ακόμη, τρελό γέλιο θα ρίξετε με τον μονόλογο του πρωταγωνιστή κατά τον οποίο παραπονιέται για την υποδοχή των βετεράνων από τους αντιπολεμικούς διαδηλωτές, καθώς και αν παρατηρήσετε πως στις περισσότερες από τις φορές που αυτός ξυλοφορτώνει κάποιον αστυνομικό, είναι επειδή αυτός δεν λάμβανε στα σοβαρά την υπηρεσία του εκείνη τη στιγμή (π.χ. κάπνιζε, έτρωγε, κτλ.).
Και να σας πω και κάτι;
Αν δεν είχατε πλαστικό μαχαίρι τύπου Rambo, η παιδική σας ηλικία ήταν χάλια.
Rambo: First Blood Part II (1985)
“Sir, do we get to win this time?”
Ο John Rambo (ο Sylvester Stallone) βρίσκεται στα κάτεργα ενός ορυχείου όπου σπάει πέτρες για να εκτίσει την ποινή του για όσα είδατε στο πρώτο φιλμ.
Εκεί τον επισκέπτεται ο παλιόφιλος του και επίσης καραβανάς ο Colonel Sam Trautman (ο Richard Crenna) και θα του προτείνει μια αποστολή, που ίσως του χαρίσει την ελευθερία του.
Την αποστολή την έχει αναθέσει ο Marshall Murdock (ο αγαπημένος μου Charles Napier, σε έναν ρόλο για τον οποίο ακούστηκε και το όνομα του Lee Marvin) και θα στείλει τον Rambo πίσω στο Βιετνάμ, για να διαπιστώσει αν έχουν ξεμείνει εκεί αιχμάλωτοι πολέμου, και να τους φωτογραφήσει.
Φυσικά ο ήρωας του τίτλου θα αρματωθεί σαν αστακός με κάθε λογής όπλο, και μόνο εκ παραδρομής θα πάρει και μια φωτογραφική μηχανή, για να μην γκρινιάζουν και οι γραφειοκράτες.
Στο Βιετνάμ πλέον θα γνωρίσει τη σύμμαχο Co-Bao (η απίστευτα όμορφη Julia Nickson, γνωστότερη για τις τηλεοπτικές της δουλειές), και πολύ περισσότερους εχθρούς, αλλά όταν θα διαπιστώσει πως Αμερικάνοι στρατιώτες είναι υπό κράτηση, και μάλιστα σε άθλιες συνθήκες, θα δωρίσει μπάτσες δεξιά και αριστερά.
Το πράγμα γίνεται πολύ πιο απολαυστικό όταν μπλέκονται και οι Ρώσοι (οι οποίοι συνωμοτούν διακαώς, και είναι γενικά πιο κακοί και από τους κακούς Βιετκόνγκ) και αερομαχίες με στρατιωτικά ελικόπτερα.
Θα νικήσει άραγε ο πατριώτης πρωταγωνιστής, και τι θα απομείνει από το Βιετνάμ;
Θα πρέπει να δείτε πολλές εκρήξεις για να το μάθετε.
Σε σενάριο των James Cameron [The Terminator (1984)] και Sylvester Stallone, η εντυπωσιακή αυτή παραγωγή του Buzz Feitshans [First Blood (1982)] κόστισε 25.5 εκατομμύρια δολάρια, και απέφερε περισσότερα από 300, και έμεινε στη ιστορία ως μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες δράσης.
Ο σκηνοθέτης George P. Cosmatos [Cobra (1986)] βρίσκεται σε άριστη φόρμα, ενώ η φωτογραφία του Jack Cardiff [Conan the Destroyer (1984)] είναι ακόμη πιο σκοτεινή από αυτή του πρώτου φιλμ, αλλά δυστυχώς το soundtrack του Jerry Goldsmith είναι και πάλι ένα ατυχές μειονέκτημα.
Rambo III (1988)
Στην Ταϊλάνδη ο ήρωας του τίτλου (ο Sylvester Stallone) δέχεται την επίσκεψη του παλιόφιλου του Colonel Sam Trautman (ο Richard Crenna), ο οποίος τον ενημερώνει πως η C.I.A. θέλει να εφοδιάσει Αφγανούς για να προστατευθούν αυτοί από την Ρώσικη απειλή.
Ο Rambo δεν φαίνεται να συγκινείται, αλλά όταν οι Ρώσοι απαγάγουν τον μέντορα του, τότε αυτός αλλάζει γνώμη.
Ναι, καλά καταλάβατε, ο Rambo βρίσκεται σε search & rescue αποστολή, εναντίων των Ρώσων, και με σύμμαχους τους Αφγανούς.
Ποιος θα νικήσει και πόσες εκρήξεις θα σημειωθούν στο Αφγανιστάν;
Η παραγωγή του Buzz Feitshans κόστισε 58 εκατομμύρια δολάρια, και απέφερε 189, οπότε είναι αναμφίβολα μια επιτυχία σε εισπρακτική βάση, αλλά σε κάθε άλλη βάση το φιλμ είναι βαρετό.
Ο σκηνοθέτης Peter MacDonald (γνωστότερος ως καμεραμάν) δεν τόλμησε τις υπερβολές του προηγούμενου sequel και έτσι διέλυσε τις προσδοκίες μας, οι οποίες ήταν ομολογουμένως υψηλές.
Rambo (2008)
Είκοσι χρόνια μετά τα γεγονότα του προηγούμενου sequel, ο ήρωας του τίτλου (ο Sylvester Stallone) ζει στην Ταϊλάνδη.
Του ζητείται η μεταφορά μέσω βάρκας μιας ομάδας ακτιβιστών, που όταν όμως θα συναντήσει τα δύσκολα, ερχόμενη αντιμέτωπη με μια ομάδα πειρατών που είναι όμως και επίδοξοι βιαστές, τότε θα τους «καθαρίσει» όλους.
Στη συνέχεια του ζητείται να καθοδηγήσει μια ομάδα μισθοφόρων στρατιωτών σε μια αποστολή διάσωσης.
Όλες τις προηγούμενες ταινίες τις σειράς τις είχε κάνει η Carolco Pictures, όμως μεταξύ του προηγούμενου sequel και τούτο εδώ φαλίρισε, ενώ τα δικαιώματα της σειράς τα αγόρασε η Miramax.
Το σενάριο έγραψαν οι Sylvester Stallone (ο οποίος σκηνοθέτησε κιόλας) και Art Monterastelli [The Hunted (2003)], και το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αρκετά βαρετό (ειδικά στο extended cut που είδα), αλλά οι τα splatter εφέ κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κοινού, μέσω αποκεφαλισμών, διαμελισμών, κτλ.
Τούτη εδώ είναι η πιο μακάβρια ταινία της σειράς.
Η παραγωγή των Avi Lerner, Kevin King Templeton και John Thompson, κόστισε 50 εκατομμύρια δολάρια, και απέφερε περισσότερα από 113, οπότε να ετοιμάζεστε σιγά-σιγά και για νέο sequel.
Χρήστος Μουρούκης, Horrorant.
1.jpg)
