Ένα από τα πιο γνωστά franchise του κινηματογράφου στο είδος των ταινιών τρόμου, αυτό του σχιζοφρενή δολοφόνου με το πριόνι το οποίο ξεκίνησε με το Texas Chain Saw Massacre το 1974 με την κλασική πλέον ταινία του πρόσφατα χαμένου Tobe Hooper, αποκτά prequel και μας παρουσιάζει πώς δημιουργήθηκε ο Leatherface.
Το σκηνοθετικό δίδυμο Alexandre Bustillo και Julien Maury έχει την εμπειρία στο συγκεκριμένο είδος ταινιών ώστε να αναλάβει και να συνεχίσει το μύθο του δολοφόνου με το πριόνι, αλλά το αποτέλεσμα δεν τους δικαιώνει.
Όπως συμβαίνει σε κάθε prequel, πάντα υπάρχει μια γοητεία στο να δεις πώς δημιουργήθηκε κάποιος ήρωας, με την ιστορία εδώ να ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του πρωταγωνιστή, ο οποίος μεγάλωσε μέσα σε μια τουλάχιστον σατανική και αιμοδιψή οικογένεια όπως μας την παρουσιάζει, αλλά σύντομα μεταφέρθηκε έγκλειστος σε μια κλινική μετά από εντολή του σερίφη (Stephen Dorff, Officer Down) σε μια προσπάθεια προστασίας του.
Έτσι στο πρώτο κομμάτι της ταινίας υπάρχει μια αίσθηση μυστηρίου που διατηρεί το ενδιαφέρον με την εξέλιξη της ιστορίας.
Αλλά το μυστήριο και η αγωνία που πρέπει να υπάρχει στα θρίλερ σταδιακά χάνεται όσο προχωράει το στόρι, με την εξέλιξη να διακόπτεται από ορισμένες splatter σκηνές δράσης που θα δυσκολέψουν όσους δεν είναι συνηθισμένοι στο είδος των ταινιών.
Οι περισσότερες πάντως δείχνουν κάπως επιτηδευμένες, με πολλές από αυτές να φέρνουν στο μυαλό κλασικές ταινίες, είτε από το χώρο των θρίλερ είτε όχι.
Όσον αφορά τον κεντρικό ήρωα (όπου ερμηνεύει ο νεαρός Sam Strike), δεν έχουμε τη σκιαγράφηση που θα θέλαμε ή περιμέναμε.
Μας παρουσιάζει ένα εσωτερικό δίλημμα ανάμεσα στο καλό και το κακό, αλλά τελικά οι απαντήσεις έρχονται μέσα από το ακραίο οικογενειακό περιβάλλον που μας παρουσιάζει για να δικαιολογήσει την κατάληξή του.
Αλλά και οι β’ ρόλοι δεν σκιαγραφούνται όπως θα θέλαμε, με τους περισσότερους να είναι ιδιαίτερα μονοδιάστατοι και ξεκάθαροι για τις προθέσεις τους σε ρόλο κακού (οι περισσότεροι) ή καλού.
Ο μόνος χαρακτήρας πέρα από τον κεντρικό ο οποίος μπορούμε να πούμε ότι παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον και έχει και ένα παρελθόν, είναι αυτός του σερίφη που προσπαθεί να προστατέψει(;) όλα τα παιδιά από δυσλειτουργικές οικογένειες.
Αλλά και αυτός ο ρόλος περνάει πολύ γρήγορα σεναριακά χωρίς να μας δώσει κάτι παραπάνω.
Το τελικό αποτέλεσμα, αν το συγκρίνουμε και με την κληρονομία που κουβαλάει, είναι μάλλον απογοητευτικό, καθώς δεν μας δίνει μια ουσιαστική σκιαγράφηση του κεντρικού χαρακτήρα, αλλά μόνο μια υπερβολική απεικόνιση του οικογενειακού περιβάλλοντος που τον καθόρισε, και κάποιες σχετικά λίγες σκηνές τρόμου.
Στους κινηματογράφους από 21 Σεπτεμβρίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
