Άλλη μια ταινία από τη Γαλλία που έχει ως βασικό θέμα τις σχέσεις, και το μεγάλο αριθμό διαζυγίων που υπάρχουν στη χώρα.
Παρουσιάζοντάς μας διαφορετικές και περιπλεκόμενες ιστορίες χωρισμένων ζευγαριών, μας δείχνει τις προσπάθειές τους, είτε να προχωρήσουν και να ξεπεράσουν τους πρώην, είτε να επανασυνδεθούν.
Αυτό είναι το στόρι αυτής της γαλλικής κωμωδίας η οποία θέλει να αναδείξει τις δυσκολίες των σχέσεων, αλλά και την αναγκαιότητα τους, καθώς οι περισσότεροι έστω, προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις κοινωνικές ανασφάλειες που νιώθουν μέσα από τη «σιγουριά» μιας σχέσης με στόχο την ευτυχία.
Τώρα αν αυτό αποτελεί μια ουσιαστική εγγύηση ή αποτελεί μια κοινωνική ψευδαίσθηση, είναι άλλο θέμα.
Η προσπάθεια πάντως για κάποιο ουσιαστικό σχόλιο χάνεται γρήγορα, με την τηλεοπτική απεικόνιση των πολλών ζευγαριών στην οθόνη να κουράζει, χωρίς να καταφέρνει να μας προβληματίσει ή έστω να μας πει κάτι πέρα από πράγματα που είναι λίγο πολύ γνωστά.
Κάθε σοβαρή σχέση αφήνει πίσω της σημάδια που συχνά μας ακολουθούν με αποτέλεσμα να μας θυμίζουν το παρελθόν.
Από κει και πέρα είναι στο χέρι μας αν αυτή η μνήμη μας προκαλεί θλίψη, ή απλά αποτελεί μια ανάμνηση την οποία αφήνουμε πίσω μας και προχωράμε στη ζωή μας με ότι μάθαμε.
Αλλά πέρα από τη θεματολογία, το αποτέλεσμα χάνει στη γενικότερη κινηματογραφική του προσέγγιση.
Η ταινία προσπαθεί να είναι αστεία αλλά το καταφέρνει σε ελάχιστα σημεία, με ένα μάλλον άστοχο χιούμορ που καθορίζεται από κάποιες ατυχείς συμπτώσεις, παρεξηγήσεις και ευτράπελα, τα οποία όμως δείχνουν κατά κύριο λόγο παιδιάστικα.
Από την άλλη οι δραματικές στιγμές δίνονται πολύ επιφανειακά, ακόμα και αν αναφέρονται σε τραγικά γεγονότα, και δεν καταφέρνουν να μας αγγίξουν.
Όσον αφορά τους ηθοποιούς κινούνται κάπου ανάμεσα στην αδιαφορία και την υπερβολή, χωρίς να μας αφήνουν κάτι αξιομνημόνευτο πέρα από μια σειρά ωραίων προσώπων και παρουσιών.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα εντελώς αδιάφορο.
Σε κάνει να ξεχνάς γρήγορα ότι είδες, σε σημείο που σε δυσκολεύει (όπως ίσως καταλάβατε από τα παραπάνω) σε μια πιο αναλυτική κριτική.
Στους κινηματογράφους από 7 Σεπτεμβρίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
