Ένας διαζευγμένος ηλικιωμένος άνδρας (Jim Broadbent, Bridget Jones's Baby) ζει μία ήσυχη ζωή έχοντας καλές σχέσεις με την πρώην γυναίκα του (Charlotte Rampling, Assassin's Creed) και την κόρη του (Emily Mortimer, Hugo).
Όταν μία μέρα λαμβάνει μία επιστολή για μία περίεργη κληρονομία, ένα καλά κρυμμένο μυστικό του παρελθόντος έρχεται στην επιφάνεια αναστατώνοντας την ήρεμη ζωή του.
Ο Ινδός Ritesh Batra (ένας από τους φετινούς «10 Directors to Watch» του περιοδικού Variety), σκηνοθετεί το δεύτερο και πρώτο αγγλόφωνο φιλμ μετά το εντυπωσιακό προ - διετίας υποψήφιο για BAFTΑ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας ντεμπούτο του «The Lunchbox».
Πρόκειται για μία μεταφορά του βραβευμένου με Booker Prize μυθιστορήματος του Julian Barnes, «The Sense of an Ending», με τον θεατρικό συγγραφέα και σεναριογράφο Nick Payne να αναλαμβάνει την κινηματογραφική διασκευή.
Πρωταγωνιστής ένας ηλικιωμένος άνδρας που έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν και τα λάθη που σημάδεψαν τη ζωή του.
Μετά από χρόνια ξαναθυμάται τον πρώτο και μεγαλύτερο έρωτα της ζωής του αλλά και τους αγαπημένους του φίλους από το κολέγιο τότε που ήταν ακόμα νέος και γεμάτος όνειρα.
Τώρα πια ζει ήρεμα, κατασταλαγμένος και συμβιβασμένος με την μέτρια όπως ο ίδιος λέει προσωπικότητα του.
Συναισθηματικά φορτισμένο χαμηλών τόνων, νοσταλγικό μελόδραμα πάνω στον απολογισμό μια ζωής.
Ο Batra ακολουθεί μία μη γραμμική αφήγηση όπου με συνεχόμενα flash back, ξεδιπλώνει την ιστορία μία ολόκληρης ζωής ενός απλού καθημερινού ανθρώπου.
Σε όλη τη διαδρομή σχολιάζει διακριτικά οικογενειακές σχέσεις, υπαρξιακές ανησυχίες, χαμένους έρωτες, μοιραία λάθη και ολέθριες συνέπειες.
Κομψά μα άνευρα σκηνοθετημένο φιλμ με αφηγηματικά προβλήματα και χλιαρό σενάριο που δεν κορυφώνεται ποτέ.
Το αξιόλογο καστ, ακολουθεί πιστά το χαμηλόφωνο μοτίβο της ταινίας αποδίδοντας επιτυχημένα τους ρόλους.
Ωστόσο η σπασμωδική αφήγηση δεν καταφέρνει να βρει ρυθμό με συνέπεια οι όποιες καλές μεμονωμένες σκηνές να μην δένουν ικανοποιητικά μεταξύ τους.
Η συγκίνηση και τα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο εδώ και ο μελοδραματικός τόνος είναι ο οδηγός τους, ωστόσο λείπει αυτή η σκηνοθετική σπίθα που θα τα απογείωνε σε ένα ένα φιλμ που αφήνει ανάμικτα γλυκόπικρα συναισθήματα και αρκείται στις αξιόλογες ερμηνείες των πρωτοκλασάτων ονομάτων του βρετανικού κινηματογράφου.
Στους κινηματογράφους από 14 Σεπτεμβρίου.
Γιάννης Αποστολίδης.
