Ο ανεξέλεγκτος αριθμός τηλεοπτικών σειρών που εξαπολύονται κάθε χρόνο στους τηλεοπτικούς και διαδικτυακούς δέκτες των υποψήφιων τηλεθεατών είναι τέτοιος που είναι πρακτικά αδύνατο, όχι για τον μέσο αλλά ούτε για τον φανατικό viewer να παρακολουθήσει όσες αξίζουν.
Έτσι υπάρχουν πολλές παραγωγές που ξεφεύγουν της προσοχής του και είναι πραγματικά κρίμα.
Το Rectify ανήκει σε αυτή τη κατηγορία, μια παραγωγή του Sundance TV (θυγατρικό κανάλι του AMC Networks επικεντρωμένο σε indie παραγωγές και ντοκιμαντέρ), που αποθεώθηκε από το πρώτο του κιόλας επεισόδιο, κατάφερε να ζήσει για τέσσερις σεζόν, που όμως ελάχιστοι είδαν τότε, με τη σειρά να αποκτά μια δεύτερη ευκαιρία χάρη στη πρόσφατη προσθήκη του στη βιβλιοθήκη του Netflix.
Βρισκόμαστε στη μικρή πόλη Paulie της Georgia.
Πριν 19 χρόνια, η περιοχή βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όταν ένα 16χρονο κορίτσι βρέθηκε βάναυσα βιασμένο και δολοφονημένο.
Οι έρευνες τότε οδήγησαν στον 18χρονο Daniel Holden, ο οποίος ομολόγησε τη πράξη, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Μετά από αρκετές αναβολές στην εκτέλεσή του και μετά από δύο δεκαετίες μέσα στη φυλακή, μια νέα εξέταση στο DNA δείχνει ότι δεν ήταν ο Daniel που τη βίασε, αναγκάζοντας τη δικαιοσύνη να τον αφήσει ελεύθερο υπό περιοριστικούς όρους, ξανανοίγοντας την υπόθεση.
Ο Daniel, χάρη στις ασταμάτητες ενέργειες της αδερφής της που δε πίστεψε ποτέ στην ενοχή του και του νέου του δικηγόρου, επιστρέφει στο πατρικό του προκαλώντας έναν μικρό σεισμό.
Εκεί έρχεται αντιμέτωπος με μια νέα οικογένεια, μιας και η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και έκανε ένα ακόμα παιδί, έφηβο πια, ενώ στο σπίτι ζει και ο μεγάλος γιος του πατριού του με τη δική του γυναίκα.
Η ζωή όλων κλονίζεται, και όχι μόνο εντός της οικογένειας, με όλη τη πόλη να θεωρεί ακόμα τον Daniel ένοχο και να αποδοκιμάζει την επιστροφή του στη πόλη, φτάνοντας συχνά σε ακραίες πράξεις προπηλακισμού.
Κανείς δε ξέρει πώς να συμπεριφερθεί και πρώτος απ’ όλους ο Daniel, η ζωή του οποίου σταμάτησε πριν καν ξεκινήσει, και ξαφνικά βρίσκεται λίγο πριν τα 40 του αντιμέτωπος με τη σκληρή νέα πραγματικότητα, έχοντας περάσει 19 σκληρά χρόνια στη φυλακή.
Το Rectify είναι ένα οικογενειακό southern gothic δράμα, παρόμοιο του οποίου δεν έχουμε ξαναδεί.
Ο Ray McKinnon έχει πλάσει έναν ανυπόφορα ρεαλιστικό κόσμο που κάθε του σκηνή μοιάζει με ένα χαστούκι στο θεατή που περιμένει μια σειρά που θα του προσφέρει ελαφριά διασκέδαση.
Η σειρά ουσιαστικά δεν έχει πλοκή.
Ναι, μέσα στα 30 συνολικά επεισόδια συμβαίνουν διάφορα, αλλά τίποτα απ’ αυτά δεν βρίσκεται στο επίκεντρο, ούτε καν το μεγάλο ερώτημα, το αν δηλαδή ο Daniel είναι τελικά ένοχος.
Είναι ένα ψυχόδραμα που ρίχνει όλο του το βάρος στο τρόπο που ο κάθε ήρωας αντιμετωπίζει αυτή την επιστροφή, την ένθεν κακείθεν αμηχανία, την ανικανότητα να του να πιστέψουν ότι ο Daniel επέστρεψε, και την αδυναμία εύρεσης ενός ορθού τρόπου συμπεριφοράς απέναντί του.
Όταν μπήκε στη φυλακή ήταν ένα ανώριμο 18χρονο, λίγο περίεργο, και ενώ έχει ήδη δεχτεί ότι δε πρόκειται να ξαναδεί το φως το ήλιου, επιστρέφει ως άλλος Λάζαρος.
Οι σοκαριστικές εμπειρίες του μέσα στη φυλακή τον έχουν στιγματίσει, μετατρέποντάς τον σε μια σκιά του εαυτού του (αν και ουσιαστικά ποτέ δεν γνωρίζουμε πως ήταν πριν) και τώρα του είναι αδύνατο να ανταπεξέλθει στη νέα πραγματικότητα.
Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των προσεκτικά ανεπτυγμένων πολυδιάστατων συγκλονίζουν, είναι πρωτότυπες, ρεαλιστικές και όλες τους χρωματισμένες στις αποχρώσεις του γκρι της αμηχανίας, χωρίς κακούς και καλούς (με εξαίρεση ενός πολιτικού), έχοντας μονάχα θύματα, από τον Daniel και την οικογένειά του, μέχρι τα μέλη της αστυνομίας αλλά και της οικογένειας του θύματος.
Όλοι αυτοί ίσως κατέληγαν σκιές αν το cast δεν έδινε το 100% και στο Rectify, οι Aden Young (I, Frankenstein), Abigail Spencer (Suits), J. Smith-Cameron (Man on a Ledge), Adelaide Clemens (The Great Gatsby), Clayne Crawford (The Perfect Host) και Luke Kirby (A Dog's Purpose) δίνουν ρέστα, με τους μικρότερους ρόλους να μη πάνε πίσω.
Χαρακτηριστικός ο συγκλονιστικός μονόλογος του Linds Edwards (The Hunger Games: Mockingjay - Part 2) στο ρόλο του αδερφού του θύματος, που μέχρι εκείνη τη στιγμή έκανε μόνο περάσματα και σε ένα από τα τελευταία επεισόδια της σειράς, μας κόβει την ανάσα.
Ωστόσο δεν μπορώ να μην επαναλάβω ότι το Rectify είναι μια σειρά που …δε συμβαίνουν και πολλά, και τα 30 του επεισόδια, όσο ποιοτικά κι αν είναι, δεν μπορείς να πεις ότι περνούν νεράκι.
Μπορεί να μην είναι συχνό φαινόμενο, όμως η σειρά έχει τη τάση να επαναλαμβάνεται, να τονίζει ξανά και ξανά ψυχολογικές καταστάσεις με αέναους διαλόγους που, ξαναλέω όχι συχνά, αλλά καταντούν κουραστικοί, κάτι που αποτελεί και το μοναδικό της μειονέκτημα.
Σίγουρα δεν είναι μια σειρά για όλους.
Είναι μια σειρά που σου δίνει ακριβώς αυτά που υπόσχεται και τίποτα περισσότερο.
Δεν είναι ούτε μυστηρίου, ούτε θρίλερ, ούτε αστυνομική, παρότι και τα τρία αυτά στοιχεία υπάρχουν μέσα της.
Είναι ένα δυνατό δράμα που δε πρόκειται να αφήσει ούτε λεπτό στην ησυχία τους ούτε τη καρδιά ούτε το μυαλό σας.
Αν η ανάγνωση του κεντρικού στόρι σας προκαλεί ταραχή, βάλτε τώρα το Rectify στην watchlist σας, αλλιώς προσπεράστε…
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
